|
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
|
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
نسل جوان مرا بچشم
دیگری می بیند!
گفتگو با شاهزاده رضا پهلوی
گفتگوگران: جرج ملبورنو و ایوتراد از روزنامه فیگارو
توضيح:
آخرین شاه ایران در فوریه 1979، بدون
اینکه استعفا دهد، از قدرت کنار گذاشته شد، و او در سال 1980 درگذشت.
چهارشنبهء
گذشته کمیسیون روابط خارجی پارلمان فرانسه، و ریاست این کمیسیون،
خانم الیزابت گیگو، از شاهزاده رضا پهلوی، ریاست شورای ملی ایران،
دعوت به
عمل آورد. رضا پهلوی در این نشست، تحلیل خود را از مسائل جاری ایران،
مذاکرات اتمی و مسائل منطقه، بیان نمود. رضا پهلوی، پنجاه و چهار ساله، ساکن
ایالت متحده آمریکا، حامی استفاده از کنش‌های نافرمانی مدنی برای گذر از
رژیم جمهوری اسلامی است.
پرسش:
آیا مذاکرات هسته‌ای پنج بعلاوه یک، بین کشورهای آمریکا، چین، روسیه، آلمان و
فرانسه و بریتانیا با ایران، شانس موفقیتی دارد؟
پاسخ: در نوامبر 2013 طرفین توافق کرده بودند که تا ژوئن 2014، به نتیجه برسد، اما چنین نشد، دوباره تمدید شد، مجدداً نوامبر 2014 نیز به نتیجه‌ای نرسید.
هم‌اکنون، این مذاکرات تا ژوئن 2015 تمدید گشته
است، و من خوش بین نیستم که این مذاکرات در ژوئن نیز به توافق برسد. این
مذاکرات همیشه بر روی مسائل جزئی دچار تنش شده و متوقف می‌شود. تنها دلیلی
که رژیم ایران، این برنامهء
هسته‌ای را دنبال می‌کند این است که این رژیم،
تلاش می‌کند با استفاده از سلاح هسته‌ای، هژمونی منطقه‌ای خود را گسترش
دهد. و باید به هر قیمتی شده جلوی دستیابی این رژیم را به سلاح هسته‌ای
گرفت.
پرسش:
فرانسه در این مذاکرات چه نقشی دارد؟
پاسخ:
خوشبختانه فرانسه موضع سخت‌گیرانه دارد. در موضوع
گیری آمریکایی‌ها، یک ساده لوحی دیده می‌شود. دولت اوباما به دنبال
دست یابی به یک کمپ دیوید (قرار
داد
بین اسراییل و اعراب) جدید است. آمریکایی ها
فراموش کرده‌اند که رییس جمهور جدید ایران، حسن روحانی،
که به‌عنوان یک فرد
میانجی گر معرفی می‌شود، قدرت زیادی ندارد، و این ولی‌فقیه است که تصمیم
گیر نهایی می‌باشد؛ و او حاضر نخواهد شد تا برنامه هسته‌ای خود را زیر
کنترل جامعهء
جهانی قرار دهد.
پرسش:
برخی از غربی‌ها فکر می‌کنند که برای جلوگیری و
سرکوب داعش، در عراق و سوریه می‌بایست به رژیم ایران نزدیک شد، شما چه فکر
می‌کنید؟
پاسخ:
این خیال خامی است که برای جلوگیری از تروریسم
سُنی، می‌توان با رژیم مذهبی شیعه متحد شد. فراموش نکنیم که این دو گروه
تروریست، یک دشمن مشترک دارند: آزادی، دمکراسی و حقوق بشر… این ارزش‌های
غربی برای این‌ها سم محسوب می‌شود. همچنین فراموش نکنید که خیلی قبل‌تر از
روی کار آمدن داعش، یا حتی القاعده، خمینی اولین کسی بود که فتوای قتل
سلمان رشدی را داده بود.
پرسش:
اگر مذاکرات به نتیجه برسد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
پاسخ:
بار دیگر می‌گویم،
این رژیم هیچ منفعتی در سازش و
صلح ندارد؛
چرا
که صلح و سازش، باعث سقوط این نظام در دراز مدت می‌شود و
حتی در کوتاه مدت نیز روابط الزاماً گرم نخواهد شد، چون همه بر روی لبهء
تیغ
حرکت خواهند کرد.
در این میان، تنها ممکن است تعداد معدودی فرصت طلب سود
ببرند.
پرسش:
مردم ایران از تحریم‌های اقتصادی که به کشور ایران
تحمیل‌شده رنج می‌برند، آیا فکر می‌کنید در درازمدت، همچنان این فشارها را
تحمل خواهند کرد؟
پاسخ:
تنها
یک راه حل صحیح برای آزادی کشور من وجود دارد: یک خیزش مردمی!
هر نوع دخالت نظامی می‌تواند موقعیت
را
فاجعه بار تر کند. هرچند یک خیزش
ملی تنها در حالتی ممکن خواهد بود که مردم احساس کنند که از پشتیبانی و
حمایت
برخوردار هستند، چیزی که امروز کمبود آن حس می‌شود.
آنچه امروز
کمبودش حس می‌شود، ارادهء
دمکراسی‌های بزرگ، برای پشتیانی از مردم ایران و
رسیدن آن‌ها به خواسته خود، یعنی دمکراسی است. ایرانی‌ها در مقابل دیدگان
خود خیزش مردم سوریه را دارند که به یک فاجعهء
انسانی بدل شد، چون غرب جواب
مناسب و به موقعی نشان نداد. در ضمن چه چیزی از امیدی که بهار عرب به وجود
آورد، باقی‌مانده است؟ متأسفانه خیلی کم...
پرسش:
در این میان، شما چه نقشی را ایفا می‌کنید؟
پاسخ:
من برای ایجاد زیرساخت های جنبش در داخل کشور
تلاش می‌کنم، تا زمینهء
مبارزه به شیوهء
نافرمانی
ِ
به دور از خشونت ایجاد
شود..، این می‌تواند با اعتصاب عمومی همراه شود که به رژیم ضربهء
نهایی را
خواهد زد. برای دستیابی به چنین هدفی، ابزارهای گوناگون و امکانات کافی
نیاز است. در آوریل 2013 من شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد را بنیاد
نهادم، که امروز ریاست آن را بر عهده‌دارم.
پرسش:
شما چه توقعی از فرانسه دارید؟
پاسخ:
من از فرانسه و جامعهء
جهانی می‌خواهم که در ارتباط
با نقض حقوق بشر در ایران، بر رژیم ایران فشار بیشتری وارد کنند. از زمانی
که حسن روحانی بر روی کار آمده نقض حقوق بشر در ایران به وخامت گراییده
است. بسیاری از زندانیان سیاسی از داخل کشور با من تماس می‌گیرند و
درخواست می‌کنند که جهان آزاد، اقدامات بیشتری انجام دهد. به‌عنوان نمونه
از آیت‌الله بروجردی یاد می‌کنم، که سال‌ها است در زندان است، و رژیم او را
شکنجه می‌کند، چراکه او به تبلیغ سکولاریسم اقدام کرده است. جامعهء
جهانی
می‌بایست برای آزادی او و دیگر زندانیان سیاسی بسیج شود...
پرسش:
آیا همچنان صدای شمارا در درون شنیده می‌شود؟
پاسخ:
ارتباط من با داخل کشور، از دو شیوه نفع می‌برد:
اول: بخشی از شهروندان نوستالوژی
زمان پدرم را دارند.
دوم: نسل جوان نیز مرا به چشم دیگری می بیند، به چشم کسی که می‌تواند آن‌ها را از
رژیم فعلی رها کند، و به آیندهء
بهتر برساند.
پرسش:
بعد از رژیم ملاها، شما می‌خواهید ایران آینده چه شکلی باشد!ه
پاسخ:
من برای یک دمکراسی لائیک مبارزه می‌کنم، اما قبل
از انتخابات آزاد می‌بایست فاز آشتی ملی را پشت سر بگذاریم. با کمک
زندانیان سیاسی داخل کشور، ما منشوری را با هفده بند ارائه داده‌ایم این
منشور سیاسی بویژه بر روی نکاتی چون جدایی دین از حکومت، برابری زن و
مرد، پایبندی به میثاق عدم گسترش سلاح‌های هسته‌ای، لغو اعدام...
پرسش:
عکس‌العمل شما به حمله تروریستی تندروهای اسلام‌گرا در پاریس چه بوده است!؟
پاسخ:
روزی که چارلی هبدو موردحمله قرار
گرفت
نامه‌ای
به جناب فرانسو هولند ارسال کردم.
در این نامه به ایشان گفتم که این تراژدی
می‌بایست ما را در یک خط مشی مشترک قرار دهد، و متحد نماید. چراکه دمکراسی
خواهان کشورهای خاورمیانه، اولین قربانیان رادیکال مذهبی هستند. تنها
تغییرات بنیادی در منطقه می‌تواند به خشکاندن ریشه شبکه‌های جهادی
کمک کرده
و به ارتقای امنیت در همهء
جهان منجر گردد. این حملات نشان می‌دهد که
تا چه اندازه سرنوشت ما به هم گره‌خورده است.
نظر خوانندگان
محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
