تأسيس: 14 مرداد 1392     |    در نخستين کنگرهء سکولار های ايران     |      همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

خانه   |   آرشيو کلی مقالات   |   فهرست نويسندگان  |   آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت    |    جستجو  |    گنجينهء سکولاريسم نو

27 خرداد ماه 1394 ـ  17 ماه ژوئن 2015

من، مطابق سفارش شما، دو متن را با هم مقايسه کرده ام

بهزاد مشکور

دوستان گرامی،

مطابق سفارش شما، من دو متن « مانیفست انتخاباتی حزب دموکراتیک خلق‌های ترکیه» و «پيمان نامهء عصر نو»ی سکولار دموکرات های ايران را با هم مقايسه کرده و اکنون فکر می کنم که پيمان نامه، به دلايل متعدد، بحد زيادی نسبت به مانيفست برتری دارد. برخی از دلايلم چنين اند:

1. تعريف پيمان نامه از سکولار دموکراسی بسيار غنی تر و از لحاظ نظری فراگيرتر است.

2. پيمان نامه بصورت مشخص بر زبان متحد اداری سراسر کشور و يکپارچگی ارضی ايران تأکيد دارد.

3. پيمان نامه بصورتی عاقلانه از ورود به تفصيلات اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و ساير موضوعاتی که مانيفست به آنها پرداخته اجتناب می کند.

در واقع، اگر يک اقتصاد دان عمل گرا تفصيلاتی را که مانيفست بدانها پرداخته مورد بررسی قرار دهد، بلافاصله متوجه می شود که راهی که مانيفست پيشنهاد می کند مستقيماً به ورشکستگی می انجامد و ترکيه در عرض چند سال تبديل به يونان ديگری خواهد شد.

برای «چپ» ها پيشنهاد ارائهء «مجانی ِ» آب و برق و تحصيل و اقلام بسيار ديگری که در مانيفست آمده آسان است؛ اما در سراسر اين متن حتی يک توضيح در مورد اينکه هزينه های ايجاد دولت رفاه مورد اشاره از کجا تأمين می شود وجود ندارد. طبق معمول، به اينکه کشورها چگونه سرمايهء لازم برای اقتصاد خود را توليد کرده، از آن استفادهء بهينه نموده، و از اتلاف آن جلوگيری می کنند هيچ اشاره ای وجود ندارد. مهمتر از آن، هيچ سخنی از آزادی سرمايه، که معياری اساسی است برای درک علت اينکه چرا برخی ار کشورها در امر گردآوری سرمايهء لازم، و استفادهء کارآمد از آن برای افزايش سطح توليد و استانداردهای زندگی از ديگران موفق تر هستند، به ميان نمی آيد.

اما سرمايه همچون برکت از آسمان نازل نمی شود. برای به دست آوردن اش صبر و زمان و فذاکاری و ايجاد مشوق های سرمايه گزاری لازم است. ترکيه «نفت» ندارد. بازرگانان با توقع دستيابی به سود در سرمايه گزاری فيزيکی درگير می شوند. افراد نيز دنبال کسب سرمايه های فکری اند تا بتوانند به دستمزدهای بالاتری برسند. نرخ بازگشت سرمايه مشوق ذخيره سازی، اعطای اعتبارات و سرمايه گزاری است.

اين دوستان چپ در ترکيه برای فروپاشی بازرگانی خصوصی، صادرات سرمايهء ذخيره شدهء کشور و جلوگيری از سرمايه گزاری خارجی نسخه پيچيده اند. برنامهء آنان حتی با برنامه های اقتصادی سوسيال دموکرات ها قرابتی اندک هم ندارد و بيشتر بايد آن را تکرار مانيفست های چپ گرائی دانست که اصطلاح «ديکتاتوری پرولتاريا» از آنها حذف می شود.

بازگشت به خانه