تأسيس: 14 مرداد 1392 | در نخستين کنگرهء سکولار های ايران | همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
تأسيس: 14 مرداد 1392 | در نخستين کنگرهء سکولار های ايران | همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
با
این امید به کنگره می‌آیم که
...
احمد وحدانی
من با دو هدف اصلی در سومین کنگرهٔ سالیانهٔ سکولار دمکرات های ایران در فرانکفورت شرکت خواهم کرد.
چند سالی ست که «جنبش سکولار دموکراسی ایران» و فعالین این جنبش فضای فعالین سیاسی، شخصیت ها و کنشگران و آزادیخواهان و مبارزان ایرانیان خارج از کشور را به خود جلب کرده و آنها را از لحاظ سیاسی و مبارزاتی به چالش کشانده اند؛ که این بسیار خبر نوید بخشی است.
ما با یک سوال بسیار مهم روبرو هستیم و آن هم این است که «برای آیندهٔ ایران چه نوع قانون، حکومت و سیستم سیاسی را خواستار هستیم؟» اکثریت جامعهٔ ایرانی از همهٔ مشکلاتی که رژیم آخوندی برای میهن و مردم ما آفريده آگاه هستند و به خوبی می‌دانند که این رژیم بایستی سرنگون شود و بطور کلی از بین برود. در این زمینه می توان صدها صفحه گزارش نوشت و یا ساعت ها راجع به مشکلات بحث و گفتگو کرد. اما آنچه که از هر مطلبی بسیار مهم و حائز اهمیت به نظر می رسد این است که جانشین و آلترناتیو واقعی این رژیم کدام است؟
آن موضوعی که من از آن به عنوان یک حلقه گم شده نام می‌برم و میتواند و تا حدود زیادی هم توانسته افکار و اشخاص و احزاب فعال سیاسی ایرانی را به دور هم جمع کند و دور یک میز گرد بنشاند، انیدشهٔ سکولار دموکراسی است. آن دو معیاری که در فضای سیاسی ایرانیان به صورت رو به پیشرفت و گسترش روزافزون است و میتواند مبنای اتحاد و در نهایت منجر به تشکیل یک الترنوتیو سکولار دموکراسی شود. آلترناتیوی که مبارزات بر حق مردم ایران از عدم آن دچار سردرگمی و پراکندگی بیشتری شده است. یک آلترناتیو سکولار دمکرات میتواند سنگ بنائی برای مبارزات مردم و همچنین امیدی واقعی برای هدایت کردن و سمت و سؤ دادن به مبارزه برای آزادی و عدالت اچتماعی در آیندهٔ ایران باشد.
به نظر میرسد تا زمانی که چنین آلترناتیو فراگیر مثل یک چتر بزرگ سیاسی تشکیل نشود هیچ امیدی نمیتوان از مردم ایران در راه مبارزه و سرنگونی رژیم آخوندها در ایران داشت. مردم ایران، مردمی که بیش از 36 سال است که طمع رنج و شکنج یک حکومت فاشیستی مذهبی را با پوست و استخوان خود لمس کرده و هر روز با دهها و صدها مشکلات اقتصادی و اچتماعی دست و پنجه نرم میکنند، بایستی که پشتوانهٔ قوی و واقعی که بتواند بعد از سرنگونی رژیم آخوندها قانون مدرن و سکولار جایگزین حکومت فعلی داشته باشند و بتوانند با امید به آن آیندهٔ روشن و پشتوانه به خیابان‌ها بیایند و بهای لازم را برای سرنگونی رژیم بپردازند. البته باید این موضوع هم برای مردم ایران تضمین شده باشد که بعد از سرنگونی رژیم قدرت برای همیشه در دست مردم خواهد ماند. مردم ایران خود صاحب خانه هستند و همیشه خود باید تصمیم گیرندهٔ سرنوشت خود باشند.
بنابر این خلاصه و جمع بندی صحبت هایم این است که مادامی که یک آلترناتیو سکولار دموکرات تشکیل نشده و برنامه‌های آن تدوین نشده باشد، نمی توان از مردم ایران انتظاری در شروع و راه اندازی اعتراضات بزرگ و خیابانی در راستی سرنگونی رژیم آخوندها داشت.
تشکیل یک آلترناتیو سکولار دمکرات، که من هم خود را سرباز این راه می‌‌دانم، یک ضرورت تاریخی در مرحلهٔ کنونی در راستی مبارزات سرنگونی طلبانه است.
من بر این باور هستم که با جنبش سکولار دموکراسی ما وارد یک فاز و مرحلهء جدیدی از مبارزات در راه سرنگونی رژیم آخوندهای حاکم بر ایران شده ایم و جامعهء ایران برای یک تغییر بزرگ در راه رسیدن به آزادی و آبادی ایران کاملاً آماده است. اما شرط لازم و ملزوم آن تشکیل و داشتن یک آلترناتیو سکولار دمکرات، ملی، مردمی و فراگیر است و این اولین و مهمترین و ضروری ترین اقدام خواهد بود.
با بهترین آرزوها و موفقیت برای یکایک شرکت کنندگان در سومین کنگرهٔ سکولار دمکرات های ایران در فرانکففرت آلمان و با امید به تشکیل یک آلترناتیو سکولار دمکرات که در اولین فرصت بتواند تدوین قوانین مدرن و سکولار را آغاز کند.
به امید دیدار همهٔ دوستان گرامی.
