بهزاد صمیمی: رفتم و دیدم که پیشرفت هایی شده است

تأسيس: 14 مرداد 1392 | در نخستين کنگرهء سکولار های ايران | همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

17 تير ماه 1394 ـ 8 ماه ژوئيه 2015

پیش از هر چیز به همه کنشگران سکولار دموکرات برای پافشاری بر خردگرایی تبریک می گویم. تلاش برای رفت و روب بقایای خرافات ایدئولوژیک ـ مذهبی قرون قبل پیامد خردگراییست. تداوم کار جنبش سکولار دموکراسی در این راه به رهایی انسان ایرانی و خاورمیانه از خرافه و ادبار کمک میکند و بیشک در آینده ای نه چندان دور به ثمر مینشیند.

همچنین پافشاری کنشگران جنبش سکولار دموکراسی بر استقلال مالی و عملی ستودنیست. تاکید بر دستیابی به آزادی و استقلال کشورمان با تکیه به اراده و امکانات جنبش مردمی اهمیت ویژه دارد. اصرار بر اینکه آزادی مردم ایران با پول دولتهای خارجی قابل خریداری نیست و استقلال ایران از لوله تفنگ سربازان این دولت ها برای ما جاری نخواهد شد، بلکه آزادی و استقلال ایران واستحکام و استواری نظام حکومت آینده رابطۀ مستقیم با استقلال امروز کنشگران و پدید آورندگان آن نظام دارد. برگزاری سه کنگره سالانۀ تاکنونی و شرکت کنشگران از کشورهای مختلف که دست درجیب خود داشتند تمرین خوبی برای داشتن استقلال مالی و ایستادن بر روی پای خود است.

پس از پیامهایی که در چند ماه اخیر از هموطنان داخل کشور در تایید سمت و سوی تلاش کنشگران سکولار دموکراسی در خارج کشور دریافت کردم، پیام شخصیت های مبارز و خوشنامی مانند آقای امیر انتظام و آقای کوروش زعیم به کنگره بسیار دلگرم کننده است و بر درستی سمت و سوی تلاشهای چند ساله بخش خارج از کشور سکولار دمکراتها صحه میگذارد. این مهمترین ویژگی این کنگره در رابطه با داخل کشور بود. نتیجه اینکه در داخل کشور کنشگران سیاسی با سابقه و حتی مردم عادی بدون سابقه کار سیاسی و سازمانی نه فقط فعالیت سکولار دموکراتهای ایرانی در خارج از کشور را زیر ذره بین دارند، بلکه به ضرورت و اهمیت تداوم فعالیت این بخش تاکید میکنند.

کنگره سکولار دموکرات ها نشان داد که در قدم اول میتواند ظرف و محل مناسبی برای گفت و گوی گرایشات مختلف باشد. شرکت اشخاص با گرایشات ایدئولوژیک مختلف و به صفت فردی برجسته ترین و مهمترین ویژگی کنگره سوم جنبش سکولار دموکراسی ایران در رابطه با خارج کشور بود. اینجا دیگر یک کمونیست مهمان کنگره چپ ها نبود و یا یک پادشاهی خواه به کنگره محافظه کاران نرفته بود. در این کنگره اشحاص با گرایشات مختلف از کمونیستی، سوسیال دموکراسی، جمهوری خواه، لیبرال و پان ایرانیست و پادشاهی خواه شرکت کردند. این از طرفی به معنای بلوغ فکری کنشگر سیاسی ایرانی است که دیگر به ممانعت ذاتی نظم ایدئولوژیک وقعی نمیگذارد و پا درمیدان فعالیت مردمی و فراحزبی ـ فرا ایدئولوژیک میگذارد. از طرف دیگر بیانگر ورشکستگی و انجماد نظم ایدئولوژیک است که ظرفیت به روز شدن ندارد، ناتوان از کنش به شرایط دائما متغیر قرن بیست و یکم است. اکنون دیگر خِرَد بر دسیپلین دگماتیک پیشی میگیرد. تقدم و ارجحیت منافع ملی بر منافع گروهی از حوزه نبوغ نخبگان انگشت شمار عبور کرده و به سطح عمومی اشاعه می یابد. شاید تن دادن به تحمل دیگری زیر سقف مشترک یکی از ثمرات کار پر زحمت فرهنگی در 25 سال گذشته باشد.

همانطور که انتظار میرفت شرکت کنندگان در کنگره در مورد ضرورت ساختن آلترناتیو حکومت اسلامی اتفاق نظرداشتند. خواست ایجاد آلترناتیو حکومت اسلامی مرز و معیار مشخصی برای تمیز دادن نیروهای اصلاح طلب اسلامی و نیروهای خواهان تعطلیل قوانین الهی و ایجاد حاکمیت مردم است.

عدم حضور نماینده ای از دسته بندی های اسلام پناهان که تحت عناوین مختلف در خارج از کشور ابراز وجود میکنند نشانگر این است که اینها اسلامیستهای صادراتی نظام اسلامی هستند و به ضرورت جامعه سکولار، قانون مدنی و حاکمیت دموکراتیک اعتقادی ندارند. دیرکرد و عدم عروج اصلاح گران واقعی دین از میان اینان تعحب آور است، زیرا در فضای دموکراتیک جوامع غربی مانعی در برابر فعالیت آزادانه آنها وجود ندارد. کم کم اصلاح ناپذیر بودن اسلام به واقعیت میپیوندد. ظرفیت اصلاح پذیری در دین اسلام آرزوی سکولار دموکراتهاست. اما در مقابل اسلامیستها در تداوم کنش حیله گرانه به فروش جنس بنجل و اصلاح نشدۀ خود تحت عناوینی مانند اسلام مدرن، اسلام مطابق با حقوق بشر، اسلام سکولار و رحمانی مشغولند.