اسماعیل خویی: دربارهء امضای توافق اتمی

تأسيس: 14 مرداد 1392 | در نخستين کنگرهء سکولار های ايران | همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

24 تير ماه 1394 ـ 15 ماه ژوئيه 2015

یگانه روزِ خجسته، در تاریخِ فرمانفرمایی ِ آخوندی، روزی خواهد بود که سایه ی شومِ این بختکِ فلج کننده و مرگ آور از سرِ مردُمانِ ما برخاسته باشد. تا کنون، در سی وهفت سالِ گذشته ، روزِ خجسته ای نداشته ایم. امروز نیز روزِ خجسته ای نیست.

با این همه، بگذار هم میهنانِ ، انبوه انبوه، به خیابان ها بریزند و شادمانه دستی بیفشانند و پایی بکوبند. نوش شان باد این شادی. به دو انگیزه:

یکی این که شادی حقِّ مُسلّمِ ماست.و این حق را با چنین آزمون هایی ست که می توان، سرانجام، از مرگ پرستانِ فرمانفرما باز ستاند.

و دوّم نرم تر شدنِ گام به گامِ "نرمشِ قهرمانانه ی رهبر" تا مرزِ پذیرفتنِ شکست و نوشیدنِ امامانه ی جامِ زهرِ آن.

می گویم:"نوشیدنِ امامانه":چرا که این"سنّت" از امامِ سیزدهم بود که به امامِ چهاردهم رسید:هر چند امامِ پیشین دلیرتر وحسینی تر بود و جامِ خویش را یکباره سرکشید ؛و جانشینِ او، امّا، نرمش پذیرتر و حسنی تر است وناگزیر بود جامِ خود از زهر را جرعه جرعه مزه مزه کند وقورت دهد.

امّا روزگارِ امام کش بودنِ زهر گذشته است. و امامانِ این روزگار را زهر نه تنها نمی کشد ،که کشنده تر هم می کند. دیدیم که امامِ سیزدهم چه کرد. و خواهیم دید که امامِ چهاردهم از او هم بدتر خواهد کرد.

جانِ زندانیانِ سیاسی در خطر خواهد بود.دگر اندیشان و دگر باشان رنج وشکنجِ بیشتری خواهند دید:زنان که جای خود دارند. برادرانِ پاسدار قاچاقچی تر خواهندشد و برای سرکوبِ هم میهنانِ خویش بسی آماده تر. برای بدتر شدنِ اقتصاد نیز همین بس که همچنان"مالِ خر" بماند.

آخوند از"برنامه ی اتمی" نیز دست بردار نخواهد بود. خواهید دید. "اسلامِ عزیز" نمی تواند بی شمشیرِ اتم در ایران بر سرِ کار بماند،چه رسد به این که جهانگیر هم بشود!

انگار مقاله ی"فرمانفرمایی ی آخوندی و هیروشیمای جهان"، که سال ها پیش از این آن را نوشتم ، به این زودی ها کهنه نخواهد شد.

یک بارِ دیگر آن را در دیدرس تان می گذارم، این بار بخوانیدش. خواهش می کنم.