پذيرش قيموميت ايران بخاطر حفظ نظام

ژاله وفا

mailto:jalehwafa@yahoo.de

       بدنبال نشر مقاله اینجانب چند روز قبل از امضای توافق نامه وین ؛ تحت عنوان «نقش آقای ظریف کجا و نقش ظریف ما مردم کجا؟!» و بعد از توافق وین، چند تنی از دانشجویان درون کشور با ارسال نامه ای، 14 سوال در رابطه با مساله هسته ای و متن توافق نامه و مضرات این توافق نامه و خطرات و عواقب آن  برای نگارنده ارسال کرده اند. که پاسخ درخور و دقیق به همه آنها نیازمند نگارش چند مقاله است. متن نامه این دانشجویان عزیز (با حذف نام و نام دانشگاه) بدین شرح است .

خانم وفای گرامی

       با درود فراوان به شما بانوی ایرانی و گرامی. من م. ش دانشجوی رشته اقتصاد انرژی دانشگاه... هستم  و مقالات و تحلیل های اقتصادی شما را همیشه مطالعه می نمایم. همواره در نگارش و دیدگاه شما نوعی صداقت آمیخته با مسئولیت دیده ام که بسیار اعتماد من را جلب نمود ه است. اخیرا مقاله شما تحت عنوان" نقش اقای شریف کجا و نقش ظریف ما مردم کجا ؟" توجه من  را جلب کرد. خصوصا که جنبهء سیاسی داشت. دیدم که در نگاه سیاسی همچون زمینه اقتصادی بسیار متبحرید و وجدان من را برانگیخت. بعد از مطالعه آن به گروهی از دوستان دانشجوی خود نیز توصیه کردم آن را مطالعه نمایند. البته بعد از آن و در این فاصله انجام توافق وین و صدور قطعنامه شورای امنیت بین ما بحثی نیز در گرفت و همگی روی این تذکر شما که نسل جوان باید خاصیت چون و چرایی را از دست ندهد و نمی تواند با بی تفاوتی و چشم بسته نسبت به امروز و آینده خود و آتچه در وطن اش می گذرد نگاه کند، توافق داشتیم. این حس که ما نسبت به خود و سرنوشت نسل خود و نسل بعد از خود نیز مسئولیم ما را برآن داشت که با نگاه منتقد به صحبت های آقایان روحانی و ظریف و متن برجام و قطعنامهء شورای امنیت نگاه کنیم. البته دانش زبان انگلیسی ما برای درک متن حقوق  برجام کفایت نمی کرد و به متن ترجمه وزارت امور خارجه رجوع کرده ایم که بعد نیز خواندیم که در مجلس نیز به ترجمه غلط و اشتباهات و ابهامات متعدد آن اعتراض شده است. حاصل آن مطالعه بحث بین جمع ما طرح چندین و چند  سوال شد که قرار شد آن را با شما که دسترسی به اطلاعات بیشتری دارید و دارای بینش سیاسی هستید قرار دهیم تا با صداقت نه تنها به ما پاسخ گویید بلکه سایر جوانان را نیز روشن سازید. بسیاری در این نسل تشنه دانستن حقیقت اند و بهت از میزان خسارت مساله هسته ای در میان دانشجویان بسیار زیاد است .در ضمن یک تن از دوستانم سخت طرفدار آقای ظریف است و بعلت اصرار خود وی  2سوال او را نیز عیناً در اختیار شما قرار می دهیم و از لحن تند آن از قبل از شما پوزش می طلبم. البته شما مختارید پاسخ دهید با خیر.

سپاسگزار می شویم که به سوالات ما که پیوست است پاسخ گویید. ارداتمند: م.ش

پاسخ به دو پرسش نخست

پرسش 1: توافق وین انجام شد و قطعنامهء شورای امنیت را نیز همراه با برجام ایران پذیرفت ولی در حال حاضر جو سانسوری در ایران حاکم است تا کسی نسبت به محتوای این دو متن خبر دار نشود که در سوالات بعدی این وضع را شرح می دهیم. قبل ازا ینکه از شما درخواست کنیم به محتوای متن برجام بپردازید؛ از دید شما توافق نامهء وین و متن برجام و قطعنامهء اخیر شورای امنیت چه ویژه گی های سیاسی دارد و حاکمیت ایران از آن چه بهره ای می برد؟ آیا تعهدات مندرج در برجام برای ما مردم تعهد آور است؟

پاسخ: از دید اینجانب:

       1. این توافق نامه بصراحت ناقض صریح استقلال ایران است. ممنوعیت سخن گفتن و نقد نوشتن دربارهء «تسلیم نامهء وین» خود بزرگترین دلیل بر این نقض است.

       2. این تسلیم نامه حکم یک قرارداد استعماری را، منتهی در قرن 21 دارد !

       3. نظام ولایت فقیه با فراهم آوردن زمینهء محتوای این مذاکره، و در انتها پذیرش آن، ایران را تحت قیمومت امریکا و سایر قدرت های جهانی در آورده است !

       4. این تسلیم نامه از هر دو سوی مذاکره کنندگان به قصد و نیت متعین کردن آینده ایران و شکستن مقاومت مردم ایران در همهء ابعاد اقتصادی، سباسی و نظامی نگاشته شده است. این امر را در پاسخ به سوالات  بعدی با مراجعه به متن برجام معلوم می گردانم.

       5. این توافق نامه سند تسلیم کردن ایران در برابر خرید تضمین بقای نظام ولایت فقیه است.

       6. متن این توافق نامه سند تسلیم کردن ایران و خیانت به حقوق ملی در قبال دریافت مابه ازایی چون چشم پوشی از طرح براندازی رژیم جمهوری اسلامی توسط  قدرت های خارجی طرف مذاکره می باشد و از این لحاظ نیز هم جنس و هم سنخِ «قرارداد ترکمن چای» است و از آنجا که قدرت فی نفسه مذبذب و عهد ناشناس است؛ سرنوشت قذافی نمونه ای روشن بر کوتاه مدت بودن عمر چنین تضمین هایی توسط قدرت های خارجی است.

       7. نفس این قرارداد هم امنیت سیاسی و نظامی و هم، برخلاف تبلیغات دولت روحانی، امنیت اقتصادی ایران را شدیداً بخطر می اندازد؛ چرا که قدرت های خارجی طرف توافق، با مکانیسم ماشه و نگاه داشتن شمشیر داموکلس ِ خطر هر روزهء بازگشت تحریم ها، زمینه و امکان تولید محور شدن اقتصاد ایران و قوت گرفتن بنیهء تولید ایران را سلب می کنند و حتی، به گفته اوباما در کنفرانس تلفنی 30 جولای 2015: «ایران تحت شدیدترین بازرسی‌ها در تاریخ خواهد بود. وحتی با رفع تحریم‌ها، آنها برای رسیدن به جایی که اگر تحریم‌ها اصلاً نبود می‌رسیدند، 20 تا 22 سال زمان می‌خواهند».

       8. متن «تسلیم نامهء وین» زمینهء ادامهء خسارات مالی بحران هسته ای را بدنبال دارد. آن هم بعلت هزینه دار بودن نگاهداری اسکلتی بی مصرف و فرسوده از تأسیسات هسته ای همچون هزینه هایی که بابت نگاه داری 5600 سانتریفور ناکارآمد نسل اول ایجاد می شوند و نیز هزینهء اقدامات محو و اسقاط تأسیسات هسته ای از قبیل قلب راکتور اراک  و حذف دو سوم سانتریفیوژها و زیرساخت های مربوطه... و به اقرار آقای صالحی، عضو هیات مذاکره کنندهء منصوب خامنه ای و دولت روحانی در گزارش به مجلس نظام: «هنگام خاموش کردن سانتریفیوژها  با 50 درصد خرابی مواجه می شویم و 30 درصد آنها هنگام جابجایی از بین خواهند رفت». یعنی در مجموع 80 در صد سانتریفیوژ ها از بین می روند و همه خسارت های دو جانبه (یک بار بابت ابتیاع آنها، آن هم چند برابر گرانتر از قیمت خرید، و یک بار بابت اسقاط آنها طبق تعهد برجام ) نیز بپای ملت ایران نوشته می شوند.

       9. متن «تسلیم نامه» بخوبی روشن می سازد که رابطهء قوای بر قرار شده بین قدرت های خارجی و جمهوری اسلامی رابطه ای یک طرفه بوده که در آن قدرت های خارجی آمر و جمهوری اسلامی مامور بوده اند. و حتی، بر اساس مفاد توافق نامه، طرف ایران حق اعتراض به گزارش های بازرسان این قدرت ها و نیز آژانس را نداشته و مکانیزم بازگشت تحریم ها، هم در صورت اعتراض و ادعاهای قدرت های طرف مذاکره و هم در صورت اعتراض از طرف ایران، صورت می گیرد! یعنی در هر دو حالت ایران بازنده است!

       10. تحریم تسلیحاتی ایران با توجه به وضعیت منطقه و اتحاد اسرائیل و عربستان و ترکیه و... امنیت وطن و مردم را به خطر می اندازد.پ و در بندهایی از برجام و قطعنامهء شورای امنیت ملی امکان بهانه برای برگزیدن گزینهء نظامی علیه ایران را فراهم آورده اند. در واقع قدرت های خارجی با این تسلیم نامه برای مردم ایران مدار بستهء بد و بدتری درست کرده اند تا افق هر نوع گشایش سیاسی و اقتصادی و ... را بر روی مردم ایران ببندد. در واقع، «بد»، که همان تهدید نظامی ( توسط خود امریکا و اسرائیل و رژیم سعودی) بعلاوهء تحریم تسلیحاتی و بی دفاع بودن کشور در مقابل تهاجم و حمله نظامی است، بر جا می مانند. و بدتر نیز که نظام ولایت فقیه است، بر جا میماند.

       11. هم متن برجام و هم قطعنامهء 2231 مصوب شورای امنیت ملی سازمان ملل، در بند بند خود ایران را در حلقهء مهار امریکا و سایر قدرت های جهانی در آوده اند و وطن ما را به کشوری کنترل شده، آن هم برای مدت های طولانی و فراتر از 25 سال بدل کرده اند.

پرسش 2: از دید شما متن برجام چه ساختاری دارد و چه تعهداتی برای ایران ببار می آورد؟

پاسخ: برجام (برنامهء جامع اقدام مشترک) شامل یک مقدمه و متن اصلی و 5 ضمیمه است. متن انگلیسی آن شامل 159 صفحه است. جمهوری اسلامی در متن مقدمه تکالیف 18 گانه ای را پذیرفته است.  در ضمیمه ها نیز تعهدات دیگری را بعهده گرفته است که در مجموع برجام شامل بیش از 105 محدودیت  و تعهد از طرف ایران است. موضوع ضمیمه ها بشرح ذیلند:

       ضمیمهء 1: تعهدات 85 گانه را در بر می گیرد.

       ضمیمهء 2: به حال تعلیق در آمدن تحریم ها تا 8 سال و امکان لغو آنها بعد از 8 سال را گزارش می دهد که تا 10 سال قابل تمدید هستند و، به زعم خانم وندی شرمن، تا 15 سال قابل تمدید می باشند.

       ضمیمهء 3: همکارها و نظارت های اتمی

       ضمیمهء 4: کمیسیون ویژه

       ضمیمهء 5: زمان بندی اجرای توافق نامه

       تکالیف 19 گانهء ایران نيز از قرار زیرند:

       1. حکومت اسلامی هرگز بمب اتمی نمی سازد و بدست نمیآورد.

       2. به مدت 8 سال حکومت اسلامی حق توسعه تجهیزات غنی سازی را ندارد.

       3. تا 10 سال جمهوری اسلامی حق ندارد بر سانتریفیوژهای نسل اول بیافزاید.

       4. به مدت 10 سال ایران حق ندارد اورانیوم راغنی و انبار کند. بعد از 8.5 سال می تواند برخی سانتریفیوژ های جدید را بیافزاید.

       5. به مدت 8 سال حق ندارد سانتریفیوژ بسازد. بعد از آن می تواند سانتریفیوژ های نوع جدید را به ترتیبی که در ضمیمهء 1 آمده است بسازد.

       6. به مدت 15 سال ایران حق ندارد اورانیوم را بیشتر از 3.67 درصد غنی کند.

       7. فردو را باید به یک مرکز تحقیقاتی بدل کند.

       8. به مدت 15 سال  نمی تواند بیشتر از 300 کیلوگرم اورانیوم 3,67 درجه داشته باشد.

       9. کارخانهء آب سنگین اراک را باید به نحوی تغییر دهد که دیگر پلوتونیوم تولید نکند.

       10. در آینده نیز ایران تنها می تواند تأسیسات تولید آب سبک بسازد.

       11. تا 15 سال ایران حق ندارد کارخانه آب سنگین دیگری بسازد.

       12. اورانیوم غنی شده موجود را بایستی به یک کشور ثالث انتقال دهد.

       13. به مدت 15 سال ایران حق ندارد تأسیسات جدید تولید سوخت اتمی بسازد.

       14. مجلس ایران باید پروتکل الحاقی را تصویب کند. (در این بند برای مجلس نظام تعیین تکلیف شده است و آقای ظریف و تیم مذاکره کننده با امضای برجام در واقع بر پیوستن به پرو تکل الحاقی مهر تایید زده اند!)

       15. ایران بایستی فعالیت های اتمی گذشته و حال خود را شفاف سازی کند و آژانس مأمور این کار است.

       16. آژانس در مورد غنی سازی اورانیوم بمدت 25 سال، و در باب سانتریفیوژ ها به مدت 20 سال، و خرید تجهیزات و قطعات بمدت 15 سال، بر ایران نظارت خواهد داشت.

       17. برابر ضمیمهء 1 ایران حق ندارد اورانیوم غنی کند. حتی در حدود 3.67 درجه یعنی در حدی که بتواند بکار تولید مادهء منفجره اتمی بیاید.

       18. ایران موظف به همکاری با شورای امنیت در اجرای توافق است.

       19. و بالاخره  تحریم اسلحه های متعارف بمدت 5 سال و موشک بمدت 8 سال.

مجازات هایی  که در ضمائم آمده اند بشرح ذیلند:

       1. لغو قطعنامه ها بترتیبی که در ضمیمهء 1 مقرر است.

       2. اتحادیهء اروپا به تحریم های نفتی و مالی و اقتصادی پایان می بخشد. بعد از تصدیق آژانس. بنا بر ضمیمهء 2 که در آن تحریم ها شمرده شده اند.

       3. اتحادیهء اروپا 8 سال بعد از آغاز مرجلهء اجرا و یا بعد از گزارش آژانس مبنی بر اجرای کامل توافق توسط ایران تحریم ها را لغو میکند.

       4. امریکا نیز بر همین اساس تحریم ها را ابتدا  تعلیق و بعد از 8 سال لغو می نماید. در جدول های متعدد فهرست تحریم اشخاص و شرکت ها قید شده اند.

       5. با در نظر گرفتن ضمیمهء 2 و در انطباق با ضمیمهء 5/، به ایران هواپیمای مسافربری می فروشند.

       6. هشت سال بعد از آغاز به اجرای توافق؛ هر گاه در برنامهء اتمی ایران امری جز صلح آمیز نماند، امریکا به اقدام قانونی برای پایان دادن به تحریم ها دست می زند.

       7. اتحادیهء اروپا و سه دولت اروپایی و امریکا در ضمیمهء 2 تمامی تحریم های وضع شده در رابطه با برنامهء اتمی ایران را پایان میدهند و هرگاه  ایران بگوید تحریم ها و یا تحدیدها بر جا هستند، کشورهای 5 بعلاوه 1 آن را بررسی و در صورت وجود، لغو می کنند (توجه شود که سه دولت فرانسه و آلمان و انگلستان یک بار بعنوان سه کشور و یک بار به عنوان عضو اتحادیه حق رای دارند و این مکانیزم را برای ایجاد اکثریت برای طرف غربی: امریکا 1 رای، اتحادیهء اروپا 1 رای؛ آلمان 1 رأی، فرانسه 1 رای، و انگلستان 1 رای که مساوی  می شود با  5رای در مقابل 3 رای ایران و روسیه و چین، آن هم در صورت هم نظری و همکاری چین و روسیه با ایران!)

       8. هر گاه در قانون و در سطح  محلی یعنی ایالت ها ی آمریکا، مانعی برای رفع تحریم ها  وجود داشته باشد، دولت امریکا سعی می کند آنها را تشویق به اجرای برجام کند. ولی امریکا تعهدی نمی پذیرد !

       9. هرگاه شورای امنیت تحریم های جدیدی وضع نکند؛ اتحادیه اروپا تحریم جدیدی وضع نمی کند.

       10. اروپا و امریکا فهرست کامل و روشن تحریم هایی را که لغو می شوند تهیه و در دسترس میگذارد. (جالب اینکه در اینجا نیز این قدرت ها هستند که آن فهرست را تهیه می کنند و حق تشخیص را برای خود قائلند و نه ایران که تحت تحریم بوده است!)

       11. دو طرف تعهد می کنند خلاف این توافق عمل ننمایند. (متذکر شدم که تعهد امریکا در حد تشویق مقامات دولت مرکزی و ایالات امریکا برای اجرای توافق می باشد و نه بیشتر ولی ایران تعهد اجرایی داده است. به این مساله در بخش پاسخ به چگونگی تعهد امریکا و اتحادیهء اروپا به تعلیق و یا لغو تحریم های ایران می پردازم!!)

       12. اتحادیهء اروپا به تحریم های اشخاص بانک مرکزی پایان می دهد

       13. همکاری با ایران در مورد تکنولوژی های صلح آمیز اتمی

       14. بازرگانی با ایران و سرمایه گذاری در ایران

***

       به سایر سوالات در مقاله های بعدی این نوشته می پردازم.

       زنهار که مردم ایران مادامی که خود حق حاکمیت خود را بدست نگیرند و وطن خود را  از عاملان خشونت روز افزون در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در زندگی خود آزاد نسازند و از لحاظ مالی و معیشت روزانهء خود وابسته به دولت بمانند تا ثروت های ملی آنها را بفروش رساند و سهم شیر را به مافیا و سهم ناچیزی را به ملت دهد؛ به مصداق شعر مولانا:

آنچه شیران را کند روبه مزاج

احتیاج است، احتیاج است، احتیاج

روبه مزاجانی چون عملهء استبداد نظام، که خود عاملان ایجاد فقر و بر باد دادن ثروت های این ملت و وضع تحریم ها بوده اند و احتیاج به گرفتن تضمین بقای نظام آنها را به آستان بوسی بیگانگان کشانده است؛ ملت با غرور و وجدان بیدار ایرانیان و جوانان آن، این شیران توانمند را مردمانی محتاج و درمانده در افکار عمومی جهان معرفی می کنند که  حاضرند قیمومت قدرت های خارجی را صرفاً «بخاطر یک مشت دلار» بپذیرند و ذهن و زبان خود را نیز بر هر نقد و اعتراضی فرو بندند!

بازگشت به خانه