نوش دارو پس از مرگ سهراب

نصرالله فرهمند

       چهار سال است که نوشته ایم و فریاد زنان می گوئیم که فرایند دیپلماسی ومدیریت کاخ سفید در قبال مسائل خاورمیانه و خاور نزدیک و اروپا مصیبت آور است! و پریزیدنت اوباما، همراه با تیم های امنیتی، سیاسی و نظامی اش نه تنها اعتبار و نفوذ جهانی بیش از هفتاد سال ایالات متحده آمریکا را دچار پس رفت غیر مترقبه نموده است بلکه:
       الف؛ به دولت روسیه که از بطن اتحاد جماهیر شوروی، کشوری بیمار و ورشکسته، برخاسته بود چنان توان و جسارتی را داده است که اکنون در سراسر عالم، با بی باکی و اطمینان کامل، ممالک آمریکا و اروپائی را به چالش می طلبد، شبه جزیرهء کریمه را، بدون اعتنا و توجه به تمامیت ارضی کشور اکراین و اعتراض دول غربی، با یک یورش و پیاده کردن نیروی نظامی یک شبه ضمیمهء روسیه کرد و، علاوه بر چنین قدرت نمائی، می بینیم کلیهء مناطق شرقی اکراین را هم عملاَ از قلمرو این کشور خارج ساخته است.

       ب؛ مسکو توانسته است کشور بزرگ و پر اهمیتی چون ایران را به زیر چتر سیاسی و نفوذ خود درآورد و همکاری نظامی و منطقه ای گسترده ای را با تهران بنیان بگذارد تا نتیجتاَ سلطه و سایه اش را بر سراسر منطقه، بویژه بر خلیج فارس و منابغ عظیم انرژی و اقتصادی این منطقهء استراتژیک بیافکند و با این جسارت و بی پروائی آرامش و آسایش را از کشورهای این حوزه سلب کند.

       ج: مسکو با بهره گیری از خطا و اشتباه تاریخی دولت آقای اوباما در مصر و به زیر کشیدن حسنی مبارک از قدرت، و پشتیبانی بی مورد و آشکار او از سازمان تروریستی اخوان المسلمین، و متعاقباَ مخالفت سر سختانهء واشینگتن با دولت ژنرال السیسی، موجبات یک فرصت فرخنده و استثنائی ای را برای پریزیدنت ولادمیر پوتین فراهم نمود تا با کمال سهولت موجبات دوستی و همکاری های نظامی روسیه را با قاهره، که بعد از درگذشت جمال عبدالناصر بکلی متوقف شده بود، احیا نماید. بدیهی ست دیگر کشورهای منطقه برای صیانت از کیان خود چنین تمایلی را به مسکو کم و بیش ابراز داشته و یا خواهند داشت. مسلماَ اثرات این تحول زیان بار را بیشتر از همه رؤسای جمهوری آیندهء ایالات متحده درک و احساس خواهند نمود!

د؛ سرخوردگی و از دست رفتن اعتماد کشورهای متحد و ملت های دوست آمریکا به جهت روش ضعیف و نا امید کنندهء واشینگتن از موارد بسیار مهم و خطیری هستند تا روسیه بتواند از این اقبال غیر منتطره نهایت سوء استفاده را در چندسال اخیر بنماید و با جسارت تمام سرگرم پر کردن جای خالی آمریکا در این بلاد باشد. مسئلهء اتمی ایران، موضوع فتنه انگیزی تهران در منطقه و فراسوی منطقه با بهره گیری از پشتیبانی مسکو، وضعیت اضطراب آمیز در افغانستان، در هم ریختگی اوضاع عراق و تسلط دولتی دست نشانده بر این کشور از حامیان رژیم ایران، وضعیت متزلزل لبنان، جنگ نیابتی رژیم اسلامی در یمن، و بالاخره وقایع هولناک در کشور سوریه و پیاده شدن سربازان روسی در این سر زمین و شروع حملات هوائی و پیاده نظام روسیه و ایران در آنجا برای تار و مارکردن مخالفین رژیم دمشق و قدرت نمائی بیشتر ولادمیر پوتین با شلیک موشک های کروز به معارضین بشارالاسد از بحرخزر و در اختیار گرفتن آسمان ایران برای اعمال هرگونه تعرض هوائی و موشکی به هر کجا و هر مقصد جملگی نتایج غفلت های کاخ سفید است.

چنین بنظر می رسد که با توسعهء چنین تحرک و نبرد که احتمالاَ پشتیبانی و دخالت دولت پکن از مسکو را به دنبال خواهد داشت، و با توجه به کمک رسانی های قطره ای واشینگتن به گروه های چریکی مخالف آقای اسد نمی توان سوریه را باین آسانی از دست سه جناح مطرح ـ بشار الاسد و ایران و روسیه ـ نجات داد.

این تدبیر و سیاست آقای اوباما برای یاری رساندن به جنگجویان سوری بمثابه نوش داروی بعد از مرگ سهراب است و باید تکرار چنین رویدادی را در حوزهء دریای چین و اقیانوس آرام در باقیماندهء زمامداری پریزیدنت اوباما محتمل دانست.

https://www.facebook.com/nasrolah.farahmand.58/posts/1660957287496116

بازگشت به خانه