درود و آفرین به مهدی کروبی!

عمار ملکی

ا1. درود و آفرین به مهدی کروبی! من نه تنها از رأیی که به او در سال 88 دادم خوشحالم بلکه از رأیی که در سال ۹۲ هم به او داده ام خرسندم و در سال ۹۶ هم دوباره به او رأی خواهم داد!ه

 ا2. نامه مهدی کروبی، پرتاب سنگ بزرگی بود در داخل یک مرداب؛ مردابی که بخشی از طرفداران دولت و بنفش ها در سال های اخیر بر گفتمان سیاسی کشور حاکم کرده اند. او در نامه اش با ادبیاتی صریح و شجاعانه، از مسایلی سخن می گوید که در این سال ها استمرار طلبان از آنها تابو ساخته بودند و سخن از آن را رادیکالیسم و تندروی می خواندند. کروبی در نامه اش:ه

 ا1. از «اصلاح ساختار نظام» سخن می گوید؛

 ا2. به طور صریح در نقد عالی تربن مقام نظام مقدس از «ارباب قدرت» و «حاکمیت مستبد» سخن می گوید؛

 ا3. او از دو سیاست ویرانگر نظام مقدس با عبارات «ماجراجویی هسته ای» و «بلندپروازی در منطقه» نام می برد و آنها رااصریحاً نقد می کند؛

 اا4. به مقاومت و ایستادگی فعالان حقوق بشری در حوادث ۸۸ اشاره ویژه ای می کند و از آنها تجلیل می کند؛

این موارد بطور خاص در مقابل دیدگاه آن بخشی از طرفداران دولت است که در این سال ها به 1) تقویت گفتمان استمرارطلبی در برابر اصلاح طلبی، 2) مماشات با استبداد، 3) توجیه ماجراجویی هسته ای و سیاست های ویرانگر نظام در منطقه و 4) توجیه و درغگویی درباره نقض حقوق بشر در نظام مقدس و تخریب فعالان حقوق بشر مشغول بوده اند.ه

کروبی در نامه اش بار دیگر نشان می دهد و «تکرار می کند» که مرد فردای انتخابات است و نه تنها روز انتخابات! او از درون حصر هم به رد صلاحیت «مضحک» کاندیدایی که در انتخابات اخیر مجلس رای آورده است اعتراض می کند و درباره تن دادن به این بدعت به دولت هشدار می دهد؛ کروبی از معدود کسانی است که اصلاح طلب مانده است و هنوز اصلاح طلبی را به «استمرارطلبی» فرونکاسته است.ه

د5. در نامهء کروبی به روحانی، حضور «امام راحل» هم بسیار کمرنگ است. شاید کروبی در این سالهای حصر با خودا5 اندیشیده است که آنچه در دوران «حاکمیت مستبد» بر سر او آمده است، مشابه همان چیزی است که «ارباب قدرت» در دهه اول انقلاب بر سر دیگر ناراضیان آورد. شاید بازاندیشی به ظلمهایی که از فردای انقلاب در ایران آغاز شد، او را به این باور رسانده که «هیچ‌کس نباید به بهانه مصلحت با ظلم همراه شود و یا در مقابل آن سکوت کند.»ا

 ن6.نامه کروبی، روحانی را در وضعیت بغرنجی قرار می دهد. مشخص نیست که آیا نامه کروبی با چراغ سبز روحانی و هاشمی همراه بوده است یا اینکه نامه کروبی نشانه این است که او از روحانی برای حل مساله حصر و گشایش سیاسی قطع امید کرده است و قصد کرده تا خود تکلیف را با کلیددار عظمی روشن کند. در هر دو حال روحانی می تواند از موضع کروبی برای مقابله با منتقدانش استفاده کند و در کنار این صدای تغییرخواهی قرار گیرد؛ یا اینکه مصلحت سنجی و مماشات با ارباب قدرت را انتخاب کند و نامه «سران فتنه» را تندروی بداند و به آن بی توجهی نشان دهد. روحانی اگر میخواهد به سرنوشت کروبی دچار نشود باید حرفهای او را جدی بگیرد. کروبی با نامه تاریخی اش تلویحا به روحانی یک حقیقت را گوشزد کرده است: در انتخاب میان «مصلحت مردم» و «مصلحت حاکم مستبد» راه میانه ای وجود ندارد. انتخاب کن!ا

برگرفته از فيس بووک نويسنده

بازگشت به خانه