محمد جواد ظریف؛ وزیر خارجهء دروغگو

رضا تقی‌زاده

       جواد ظریف، که تا چندی پیش چهرهء خندان و قابل اعتماد جمهوری اسلامی در محافل خارجی و رسانه‌ها معرفی می‌شد، با ادامهء دروغگویی ‌های آشکار، نه تنها در مورد برنامه‌های اتمی ‌(نظامی) رژيم اسلامی، که در توجیه سایر عملکردهای انتقادی حکومت تهران، شهرت «سخنگوی ریاکار» را برای خود تثبیت کرده است.  

       تازه‌ترین فرصت برای یادآوری دروغگویی‌های ظریف انتشار آمار تلفات سنگین نیروهای ایرانی در جبههء «خان طومان»، شهرکی در فاصله 10 کیلومتری جنوب حلب، است که حضور گستردهء پیاده نظام رژيم اسلامی در جنگ داخلی سوریه را ثابت می‌کند، در حالی که روز 16 ماه فوریه، وزیر دروغ‌پرداز با حضور در جلسهء پارلمان اروپا رسماً مدعی شده بود: «ایران چکمه‌ای در خاک سوریه ندارد، و نقش آن محدود به امور مستشاری است!»

       دو هفته پیش از دروغگویی محمدجواد ظریف در پارلمان اروپا، 51 تن از نیروهای ایرانی طی عملیات نظامی ‌مشترک با ارتش بشار اسد، و به قصد باز پس گرفتن مناطقی در شمال حلب از مخالفان، جان خود را از دست داده بودند.

ا      شمار تلفات نیروهای ایران در جنگ داخلی سوریه، بر اساس ارزیابی اخیر روزنامهء دیلی تلگراف، که با محافل نظامی ‌بریتانیا دارای مناسبات نزدیک است، از 700 تا 1200 کشته برآورد می‌شود.ه

       سایت «فردا»، منسوب به احمد توکلی نمایندهء شناخته شدهء مجلس شورای اسلامی، با درج گزارش درگیری ‌های اخیر با نیروهای «جبهه النصره» در خان طومان، تلفات نیروهای ایرانی را هشتاد کشته معرفی کرده است.

       پس از کشته شدن شماری از نفرات تیپ 65 هوابرد ارتش* در جنگ داخلی سوریه، رژيم اسلامی ماه گذشته ناگزیر شد، علاوه بر حضور نیروهای قدس وابسته به سپاه پاسداران و سربازان کرایه‌ای موسوم به تیپ فاطمیون، مدافعان حرم، و حزب‌الله لبنان، از شرکت دادن نیروهای ارتش در جبهه‌های جنگ سوریه پرده بردارد.

       پس از طرح انتقاداتی در پارلمان اروپا پیرامون رفتارهای رژيم اسلامی در منطقه، محمدجواد ظریف پس از تغییر کلاه شرعی، و این بار حضور در مجلس اسلامی ایران،  مدعی شد: «پارلمان اروپا در شأن و جایگاه اخلاقی نیست که بتواند در رابطه با وضعیت دیگر کشور‌ها (یعنی ایران) اعلام نظر کند. این پارلمان جایگاهی اندک در مناسبات اروپائی، و جایگاهی بسیار حاشیه‌‌ای در مناسبات بین‌المللی دارد و لذا در موقعیتی قرار ندارد که بدان توجه چندانی شود!»

       محمدجواد ظریف که شهرت دروغگویی او تدریجاً جهانی شده، پیش از گرفتن رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی تاکید کرده بود، هرگز در مقام وزیر دروغ نگوید!

       محمدجواد ظریف که حتی در مورد پرهیز از دروغگویی نیز دروغ گفته، شاید به عنوان پیرو صادق «امام راحل»، که در هر زمان لازم متوسل به تقیه** می‌شد، ظاهراً دروغگویی ‌های خود را در «اجرای احکام» شرعی می‌بیند.

مچ‌گیری‌های دیگر از دروغگو

       یک هفته پیش از انتشار نوشتهء اخیرِ روزنامه دیلی تلگراف در مورد دروغگویی محمدجواد ظریف، روزنامهء واشنگتن پست، روز 29 ماه آوریل، اظهارات وی را مبنی بر اینکه «ما در ایران کسی را به خاطر عقیده و نظرش زندانی نمی‌کنیم» مورد تمسخر قرار داد و او را رسماً «دروغگو» خواند.

       شمار کثیری از زندانیان سیاسی، روزنامه‌نگاران به بند کشیده شده توسط حکومت اسلامی با استفاده از رسانه‌های اجتمایی و ارائهء مصادیق دیگری از دروغگویی‌ های محمدجواد ظریف، نهادینه شدنِ ریاکاری در گفتار و رفتار‌های وزیر خارجه حکومت اسلامی را مورد انتقاد قرار دادند.

       جواد ظریف از سوی نشریهء آمریکایی واشنگتن پست نيز، به دلیل بی ارتباط خواندن نمایشگاه کاریکاتور‌های ‌هالوکاست در تهران با دولت روحانی، به عنوان دروغگو و متقلّب مورد سرزنش و انتقاد تند قرار گرفت.

       در واکنش به روزنامهء واشنگتن پست که دروغگویی‌های محمدجواد ظریف را «بی شرمانه» خوانده بود، خبرگزاری فارس، منسوب به سپاه پاسداران و منتقد ظاهریِ دولت روحانی، متقابلاً نشریهء آمریکایی منتقد ظریف را دروغگو خواند و با این پشتیبانی، که مصداق زبانزدِ بیگناهی روباه و شهادتِ دُمش است، نشان داد جواد ظریف نه تنها وزیر دولت روحانی که نمایندهء تمام‌قد رژيم اسلامی است.

       محمدجواد ظریف طی اظهار نظر ریاکارانهء دیگری پیرامون 9000 پناهجوی ایرانی در استرالیا، مقابل دوربین‌های تلویزیون مدعی شد: «پناهجویان ایرانی توسط قاچاقچی‌های انسان، دولت‌ها و یا دیگران، فریب خورده‌‌اند و به همین دلیل کشور خود را ترک کرده‌‌اند. فریب تبلیغاتی که می‌گوید، اگر ادعا کنید قربانی حقوق بشرید، از شما استقبال می‌‌شود!»

دروغگویی‌های هسته‌ای

       اگر چه بعد از به توافق رسیدن دولت اوباما با تهران برای حل و فصل فعالیت‌های اتمی ‌مشکوک به داشتن ابعاد نظامی‌ جمهوری اسلامی، واشنگتن و تهران پشت درهای بسته و طی مذاکرات پشت صحنه، چارچوب نمایشنامهء مذاکرات را تدوین و، برای فروش آن، روی صحنه مشترکاً به دروغگویی ‌های متعدد، پنهان‌ کاری و بزرگ ‌نمایی و یا کوچک نمایی موضوع‌های مطرح شده و یا شرح جزئیات توافق‌ها متوسل شدند، ولی ابعاد دروغگویی‌های جواد ظریف، مذاکره کنندهء ارشد رژيم اسلامی، با همکاران آمریکایی او قابل مقایسه نیست.

       به عنوان نمونه، "بن رودز"، نطق‌نویس اوباما و معاون شورای امنیت ملی رییس جمهور آمریکا در امور روابط عمومی، هفتهء گذشته طی مقاله‌ای در نیویورک تایمز مدعی شد که دولت آمریکا در نحوهء انتشار گزارش ‌های مذاکرات و توافق اتمی‌ با جمهوری اسلامی تلاش کرده صدای مخالفان توافق اتمی بازتاب کمتری نسبت به موافقان اش داشته باشد.

       به همین اتهام، روز جمعه  13 ماه مه، "جیسون چافتز"، رییس کمیتهء نظارت مجلس نمایندگان آمریکا، "بن رودز" را برای ادای توضیح به مجلس احضار کرد و تهدید کرد در صورت عدم حضور داوطلبانه، او را با حکم قضایی به کمیتهء تحقیق خواهد برد.

       در سوی دیگر مذاکرات، جواد ظریف از ابتدا و در مورد تمام وجوه، از جمله نتایج توافق و رفع تحریم‌ها، در داخل و خارج به پنهان ‌کاری و دروغگویی ‌های آشکار متوسل شد.

       ظریف مکرر و به دروغ مدعی شد که برنامه ‌های توسعهء اتمی رژيم اسلامی هرگز هدف نظامی‌ نداشته، بدون آنکه توضیح قانع کننده‌ای برای صرف ده سال وقت در شورای امنیت، تحمل صد‌ها میلیارد دلار زیان ناشی از اعمال تحریم‌ها، و قبول انجام سه سال مذاکرات محرمانه و غیرمحرمانه با آمریکا در مورد تعطیل کردن «برنامه‌های مشروع اتمی» رژيم اسلامی ارائه دهد.

       در مورد دلیل قبول انجام مذاکرات اتمی، ظریف طی اظهاراتی در مجلس شورای اسلامی مدعی شد: «غرب به بن‌بست رسیده بود و مقاومت مردم ایران که در انتخابات به اوج رسید، باعث شد که عقب ‌‌نشینی کنند و خط قرمز خود را در خصوص منع ایران از غنی ‌سازی اورانیوم زیر پا بگذارند.»

       در رد اظهارات ظریف، غلامرضا مصباحی مقدم، سخنگوی «جامعهء روحانیت مبارز» و نمایندهء مجلس نهم، روز 10 ماه مه جاری گفت: «محمود احمدی ‌نژاد، در دورهء دوم ریاست جمهوری خود در "گزارشی" به رهبر ایران گفته بود "به آخر خط رسیدیم" و "باید قطعنامه ‌‌های شورای امنیت را امضا کنیم".»

       محمدجواد ظریف قبول انجام مذاکرات را به «اوج مقاومت مردم ایران» در انتخابات ریاست جمهوری و روی کار آمدن روحانی نسبت می‌دهد، در حالی که برابر اسناد پذیرفته شده، مذاکرات اتمی ‌بین آمریکا و جمهوری اسلامی، با میانجیگری پادشاهی عمان، قبل از انتخابات در زمان دولت احمدی نژاد آغاز شد و در دولت روحانی ادامه یافت.

       احمدی نژاد طی دو سال آخر دولت دوم خود عملاً از جریان مذاکرات اتمی ‌کنار گذاشته شده بود و گفتگوها زیر نظر مستقیم علی خامنه‌ای، توسط شورای امنیت ملی رژیم و با مدیریت سعید جلیلی، دبیر این شورا، صورت می‌گرفت.

       در حقیقت، دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی و شخص محمدجواد ظریف محصول توافق کلی دیگری برای انجام مذاکرات با آمریکا و تسلیم برنامه‌های اتمی‌جمهوری اسلامی به شمار می‌روند و نه مبتکر آن. دلیل تن دادن به مذاکرات و تسلیم شدن نیز به انتهای خط رسیدن حکومت جمهوری اسلامی در برنامه‌ی ناکام اتمی‌اش بود که ورشکستگی اقتصادی را در برابر خود می‌دید و نه برعکس.

____________________________________

*تیپ "نوهدِ" ارتش ایران با نام نیرو‌های ویژه هوابرد (نوهد) در سال 1349 توسط سرلشکر خلبان منوچهر خسروداد شکل گرفت و افراد زبدهء آن، که از قابلیت جنگ‌های نامتقارن برخوردار بودند، بعد از پشت سر نهادن آزمون سخت و انتخاب شدن، آموزش‌های ویژه در داخل و خارج کشور می‌دیدند. این تیپ بعدها به سطح لشکر ارتقا یافت. نوهد در سال 1371 به تیپ 65 تغییر نام یافت. هم‌عرض این تیپ، با شمار بزرگتری در نیروی زمینی سپاه پاسداران نیز تجهیز شده است.
**محمّد بن مُحمّد بن نَعمان ملقب به شیخ مفید و معروف به ابن معلم، فقیه و متکلّم و از علمای برجستهء شیعهء سدهء 4 هجری قمری در تعریف تقیه می‌گوید: «تقیه مخفی کردن حق و مخفی نگاه داشتن اعتقاد به حق است؛ و پرده‌پوشی از مخالفان؛ و اینکه در مقابل ایشان کاری را که به دین یا دنیای تو ضرر می‌رساند انجام ندهی. وجوب تقیه زمانی است که بدانی، یا گمان قوی داشته باشی به تو ضرری برسد». در جریان شورش‌های سال 56 و 57، که منجر به سقوط رژیم پادشاهی و روی کار آمدن حکومت اسلامی در ایران شد، آمارهای اغراق ‌آمیزی از تعداد زندانیان سیاسی، کشته شدگان در درگیری‌های خیابانی و فساد‌های مالی انتشار می‌یافت که روح‌الله خمینی توسل به تقیه را در این رابطه پذیرفت. شماری از طرفداران به خارج گریخته ایشان نیز بعد از مدتی دروغگویی‌ های تبلیغاتی پیش از انقلاب را پذیرفته و حتی از این بابت از مردم ایران پوزش خواستند.

برگرفته از کيهان لندن

بازگشت به خانه