احتمال بی کاری ناگهانی بيش از دو میلیون نفر

گزارش بخش اقتصادی سايت «نگام»

آخرین گزارش ارائه شده درباره بیکاری مربوط به وضعیت بازار کار در سال نود و چهار است که طی آن مرکز آمار ایران تعداد بیکاران مطلق کشور را دو میلیون و هفتصد و بيست و نه هزار نفر اعلام کرد. به بیان دیگر، این مرکز معتقد است در هفته ای که برای آمارگیری به منازل مراجعه کرده، دو میلیون و هفتصد هزار نفر خود را بیکار معرفی کرده اند. به گزارش «افکار نیوز» طی سال های اخیر، انتقادات فراوانی به این روش آمارگیری وارد شده که از مهم ترین آنها شاغل دانستن افرادی با یک ساعت کار در هفته است. کارشناسان عقیده دارند با یک ساعت کار در هفته، امکان تامین مخارج و هزینه های زندگی وجود ندارد؛ از اینرو تعیین یک ساعت کار به عنوان مرز بیکاری و اشتغال افراد درست نیست و اینگونه بررسی برآیند غیرواقعی از واقعیت های جامعه ارائه خواهد کرد.

2.1 میلیون نفر در مرز بیکاری

در عین حال، مرکز آمار ایران تعداد افراد دارای اشتغال ناقص در سال گذشته را 2 میلیون و 153 هزار نفر دانسته که نشان می دهد این بخش از بازار کار در مشاغلی با ساعات کاری کمتر از 44 ساعت در هفته مشغول به فعالیت هستند؛ بنابراین نمی توان خیلی آنها را دارای اشتغال دانست و بیشتر از اینکه این گروه ها شاغل باشند باید آنها را بیکار بدانیم.

به تازگی گزارشی از سوی مرکز پژوهش های مجلس ارائه شده که تعداد بیکاران کشور را با نگاه جدیدی بررسی کرده و جمعیت فاقد شغل کشور را 6 میلیون و 500 هزار نفر می داند. این مرکز در بیان دلایل خود با تاکید بر اینکه تعداد بیکاران مطلق کشور در سال گذشته 2 میلیون و 700 هزار نفر بوده است، 2 میلیون و 153 هزار نفر دارای اشتغال ناقص را هم بیکار دانسته و در نهایت به رقم 4 میلون و 882 هزار بیکار در این بخش رسیده است.

همچنین از نظر مرکز پژوهش های مجلس در سال گذشته تعداد یک میلیون و 617 هزار نفر در کشور از یافتن شغل دلسرد شده اند و آنها را هم باید به مجموع جمعیت بیکاران مطلق و افراد دارای اشتغال ناقص افزود؛ بنابراین در نهایت تعداد بیکاران کشور 6 میلیون و 500 هزار نفر است و نه 2 میلیون و 700 هزار نفر.

1.6 میلیون نفر از یافتن شغل دلسرد شدند

 اینکه 2 میلیون و 153 هزار نفر دارای شرایط اشتغال ناقص باشند در واقع زنگ خطری است که نشان می دهد ممکن است هر لحظه محل فعالیت و اشتغال این گروه میلیونی به تعطیلی کشیده شده و افراد آن کاملا بیکار شده و به یکباره موجی از بیکاران به صف جویندگان شغل کشور وارد شود.

معمولا افرادی از یافتن شغل دلسرد می شوند که دستکم 2 سال و بیش از آن به صورت مستمر در جستجوی کار بوده و مرتبا در این زمینه پیگیر هستند، اما امکان دستیابی به یک فرصت شغلی را نیافته اند. بنابراین در حال حاضر، یک میلیون و 617 هزار نفر در بدترین شرایط به لحاظ جستجوی کار به سر بُرده و دیگر امیدی به یافتن شغل را ندارند.

همچنین یک میلیون و 646 هزار نفر از مجموع بیکاران کشور در گروه سنی زیر 30 سال قرار دارند که نشان دهندهء وجود بحران بیکاری جوانان عمدتا تحصیل کرده در کشور است. دولت تدبیر و امید در دوره فعالیت خود نتوانسته است گام های موثری را برای حل معضل بیکاری جوانان بردارد و تنها بیکاری را مهم ترین و با اولویت ترین مسئله داخلی کشور می داند!

مایوس شده‌ها چهار برابر شده اند

در شرایط فعلی، مسئله مربوط به بیکاری فرزندان در خانواده ها یکی از بزرگترین چالش ها و معضلات پیش روی پدران و مادران است. به ویژه جوانانی که دارای تحصیلات دانشگاهی هستند و امکان ورود به بازار کار را نمی یابند؛ این مسئله برای خانواده هایی که دارای بیش از یک فرزند تحصیل کرده آماده به کار باشند، بسیار جدی تر و بیکاری برای این گروه از خانواده ها، تلخ تر است.

آمارها نشان می دهد در ابتدای دهه 90، تعداد افراد دارای اشتغال ناقص و گروه هایی که همواره در معرض بیکاری و از دست دادن یکباره شغل قرار داشتند یک میلیون و 900 هزار نفر بودند که این تعداد در نیمه دهه 90 با 253 هزار نفر افزایش به 2 میلیون و 153 هزار نفر بالغ شد. بنابراین در یک دورهء 5 ساله، اوضاع کسب و کار و بنگاه ها بهتر نشده و بر تعداد واحدهای در معرض تعطیلی و ورشکستگی افزوده شده و یا از قدرت جذب نیروی کار در واحدهای موجود کاسته شده است.

نکتهء حائز اهمیت و تامل برانگیز این است که در سال 91 تعداد 400 هزار نفر جوینده کار در کشور پس از مدت ها جستجو از یافتن شغل دلسرد شده بودن که حالا این تعداد در سال 95 با 4 برابر افزایش به یک میلیون و 617 هزار نفر بالغ شده است.

چهارشنبه، 26 خرداد  1395

http://negaam.news/2016/06/15/272598/

بازگشت به خانه