غرب به ترکیه نیاز ندارد!

نشريهء «نشنال اینترست»

جهان ماه گذشته میخکوب تلاش برای کودتای نظامی در ترکیه و متعاقب آن بهره برداری اردوغان رییس جمهور از وضعیت پیش آمده در کشور برای هرچه مستحکم کردن قدرت خود بود. این حاکم مطلق العنان 70 هزار نفر از مردم را دستگیر، اخراج و یا متهم کرد. به جز پرسنل ارتش و پلیس این افراد شامل هزاران معلم، روحانی، روزنامه نگار و قاضی می شد. دستگیری و تبعید و توقیف این افراد با چنان سرعتی پیش رفت که سوالات زیادی در باره زمان دقیق تهیه لیست های دستگیری و تکمیل این عملیات پیش آمد. دستگیری های پراکنده و بدون دلایل قانونی مخالفان سیاسی وزیر امور خارجه جان کری را مجبور کرد تا به ترکیه یادآوری کند که ناتو انتظار دارد دولت به نهادهای دموکراتیک خود احترام بگذارد. متاسفانه پیام کری بسیار دیر رسید. حقیقت این است که ترکیه برای دهه های متوالی از عضویت اش در ناتو برای ارایه نمایشی مسخره از دموکراسی استفاده کرده است. ناتو یک تسهیل کننده بود و به ترکیه اجازه داد تا جنون آدم کشی اش در منطقه را پیش ببرد و در عوض سوخت لازم برای احیای خیال باطل امپراطوری عثمانی را برای ترکیه فراهم کرد.

با پذیرش خطر نابودی وجههء بین المللی و پس از سال ها بهانه سازی برای متحدان سابق مان، زمان آن فرار رسیده است که این روابط یک طرفه و مخرب را پایان دهیم. پیوستن به ناتو ضمانتی برای امنیت ملی ترکیه بود که بیش از آنکه برای ما در غرب سودمند باشد برای ترکیه سودمند بود. این امر امروزه مصداق بارزتری از هر زمان دارد.

 در سایه حمایت ناتو دولت ترکیه که به طور روزافزونی اسلامیزه می شد به ردیف عربستان سعودی و ... که برای ارتقای سیاست خارجی اشان بر گروههای تروریستی تکیه دارند پیوست. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ترکیه منافع ملی خود را درگسترش اتحادیه نظامی جستجو می کرد و بنابراین دستی شد که تلاش می کرد سگی را بجنباند و اغلب به موفقیت های شایان توجهی دست می یافت.

زیر چتر ناتو ترکیه مرزهای جنوبی خود را به محلی برای عبور آزاد سیل سلاح، میلیشیای نظامی و مزدوران به سوریه و خاورمیانه کرد بدون اینکه توجهی به عواقب آن داشته باشد. این مشی غیر مسئولانه به ایجاد زمینه مناسبی برای داعش و جبهه النصره که هر دو شاخه ای از القاعده هستند، کمک کرد. ترکیه باید از حمایت آنها متاسف باشد چرا که کشور در سال اخیر موجی از حملات تروریستی را تجربه کردکه نقطه اوج آن بمب گذاری در فرودگاه بین المللی آتاتورک در ژوئن گذشته بود.

حمایت ترکیه از داعش تا حدی از اوایل 2014 پر رنگ تر شد؛ زمانی که ارتش ترکیه حمایت از کردهای سوریه را که درحال جنگ با گروه داعش در شهر کوبانی بود متوقف کرد. ارتش ترکیه در محاصره و توقیف کردها یعنی مهمترین متحدان ما در زمینه مبارزه با داعش فعال بود. همانطور که اعضای سابق داعش آشکار کردند جمهوری ترکیه به گروه های جهادی به صورت نامحدودی اجازه ادامه مبارزه با کردها را داد.

پس از امتیاز برجسته کمک رسانی و حمایت مادروار از داعش، دولت ترکیه تصمیم به استفاده از سرمایه ژئوپلتیک خود شد و از آن امتیاز در آن زمان به عنوان باج سبیل از اروپا برای پیوستن به ناتو استفاده کرد. ترکیه با تهدید به بازگذاشتن مرزها و اجازه عبور به سیل مهاجرانی که از خاورمیانه به اروپا می گریختند (همان مهاجرانی که ترکیه وضعیت را برایشان با کمک به ایجاد داعش سخت کرده بود) ضمانتی برای آغاز مجدد مذاکرات الحاق به اتحادیه اروپا به موازات آزاد سازی ویزا برای سفر شهروندانش به کشورهای عضو اتحادیه گرفت.

 این نیرنگ سیاسی ترکیه با موفقیت گرفتن باج سبیل هایی از اروپا همراه بود؛ اتحادیه اروپا چشم کوری برای دیدن سواستفاده های فاحش و نقض حقوق بشر و مطبوعات شد. درحالی که سیاست های تجاوزکارانه ترکیه در دیدگان شاهدان داخلی غیر قانونی می نمود. هرچند وقت یک بار رسانه ها گزارش می کنند که ترکیه بزرگترین زندان جهان را برای روزنامه نگاران در نظر گرفته است؟

 در دوران جنگ سرد اهمیت ترکیه به عنوان جبهه جنوبی ناتو مطرح شد. ترکیه ژئوپلتیک خود را وسیله نفوذ قرار داده و به نتایجی بهتر در توافق با ناتو دست یافت که شامل کمک هایی به ارزش ده ها میلیارد دلار و آموزش نظامیان توسط بهترین نیروهای ما بر اساس اصل 5 توافق امنیتی بود. امروز اتحاد جماهیر شوروی وجود ندارد و ترکیه با توجه به داشتن پوشش ناتو برای مخفی کردن هیجانات، نگاهی تفوق آمیز به کشور های همسایه دارد.

بیش از آنکه ما به ترکیه نیاز داشته باشیم او به ما نیاز دارد. ترکیه نیاز دارد هوشیارتر باشد؛ پیش از آن که نمایش مضحک بزرگتری از امریکا، ناتو یا اروپا ایجاد کند و یا بدتر از آن، پیش از آن که غرب را مجبور به مقابله با منافع ملی ترکیه که به نظر می رسد برای احیای امپراطوری ضعیف و سالخورده عثمانی حیاتی است، نماید.

منبع: نشنال اینترست / برگردان به فارسی: سمیرا محتشم

برگرفته از سايت فراتاب

بازگشت به خانه