تُند پیچِ معیشت!

نسان نودینیان

       در تجمع اعتر اضی 6 مهر (27 سپتامبر)، بازنشستگان در اعتراض به دستمزدهای چند بار زیر خط فقر و محرومیت و بی حقوقی فریاد زدند خط فقر سه میلیون حقوق ما یک میلیون، منزلت معیشت حق مسلم ما است، ما خواهان حقوق حقه خود هستیم.

       معیشت و تأمین زندگی مکفی به مسالهء مهم و اول برای مردم و جامعه تبدیل شده، اعتراض به زندگی زیر خط فقر کلان و گسترده است، در ابعاد میلیونی در جریان است، ویژهء طبقهء معینی نیست، طبقات و قشرهای اجتماعی وسیعی همچون کارگران، معلمین، پرستاران، بیکاران، دانشجویان و اقشار کم درآمد جامعه را در بر می گیرد.

       جامعهء ایران لبریز از مبارزهء علنی برای زندگی بهتر است! مردم می خواهند زنده بمانند. زنده ماندن به معنی تأمین معاش و حقوق برای زندگی بهتر است. مردم می خواهند در مقابل هجوم بی رحمانهء هیئت حاکمه و صاحبان قدرت خود را حفظ کنند، تعرض بکنند و مطالبات و تأمین زندگی را تحمیل کنند. اگر در سال های گذشته مردم زیر تیغ دستگیری و فشار توسط فاشیسم اسلامی در موضع دفاع از خود بعنوان فرد یک رقمی بودند، اکنون مکانیسم زنده بودن به یک فرهنگ جمعی و زنده نگه داشتن جمع تبدیل شده. تجمع هزاران معلم بازنشسته مقابل مجلس اسلامی، تجربهء خوب و قابل اتکایی در شکل دادن سنت اعتراض جمعی، بود.

       مردم می دانند که نیازهای واقعی آنها سلب شده. حقوق و معاش شان زیر خط فقر است. فرزندان تحصیل کردهء آنها فاقد فرصت شغلی هستند، دسته دسته کارگران بیکار و مراکز کار و کارخانه ها تعصیل می شوند، حق مسکن و مزایای پزشکی و دارو و معالجات سر به فلک کشیده، قدرت خرید کمتر و کمتر شده، سفره های مردم رنگین نیست. بیش از سه دهه است که مردم اینها را می دانند و برای خلاصی از دست نظام جمهوری اسلامی بارها دست به اعتراض و مبارزه زده اند. اما آنچه تازه است، بمیدان آمدن جمعی و با خواست های روشن است.

       در تجمع اعتراضی 27 سپتامبر در دست صدها معلم بازنشسته شعار "حقوق من یک میلیون خط فقر 3 میلیون" بود.

       مبارزه علیه حقوق های زیر خط فقر همگانی است. تجمع برای حقوق های بالای خط فقر در میان کارگران و معلمین امری توده ای و مبارزاتی است. قدرت بسیج و تجمع با شرکت هزاران نفر کاراکتر اعتراضات دوره کنونی را نمایندگی می کنند. جنبش برای عبور از خط فقر و تحمیل خواست حقوق های بالای 3 میلیون تومان با قدرتمندی بیشتری بمیدان آمده است. شرایط کنونی تند پیچ مبارزه برای معیشت و زندگی بهتر است. دولت روحانی با معضل تامین معیشت و حقوق بیش از 40 میلیون از مردم درگیر است. دولت روحانی با اقتصادی ویران، با معضل بیکاری بیش از 8 میلیون تحصیلکرده، کارنامهء سیاه و ناکارآمدی را در چهارمین سال دولت یازدهم را پشت سر نهاده است. کشتی "برجام" بر گل نشسته و گرهی جدی از انزوای اقتصادی و تمایل بین المللی به نظام جمهوری اسلامی هم باز نشده است.

       مردم در ایران دوره ای بسیار سخت تر و پر از تنش و اعتراض را تجربه می کنند. تجمعات گسترده و اعتراضات پر دامنه در مقابل مجلس، در مراکر کارگر، توسط معلمین و دانشجویان بشکل مداوم در جریان است. اکنون دورهء خوشبینی و اتکا به تجمع وسیع و توده ای، اعتماد و باور بقدرت اعتراض جمعی تجریه می شود. این دستاورد مهمی است.

       هیچکس تردید ندارد که حکومت و اقتصاد سرمایه داری در ایران دچار یک بحران عمیق است و جامعهء ایران در آستانهء تحولات سیاسی تعیین کننده ای قرار گرفته است. حضور وسیع و قابل توجه معلمین بازنشسته در مقابل مجلس اسلامی و اعتراضات گسترده دانشجویان در چند شهر و دانشگاه ها در تهران، اصفهان و... فشار اعتراضات مزدبگیران جامعه را بشدت بر پیکر آبرو باختهء نظام جمهوری اسلامی بیشتر و کارسازتر کرده است.

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=75907

بازگشت به خانه