کوروش بزرگ دیگر فقط در پاسارگاد نیست، در همه جای ایران است

بنياد ميراث پاسارگاد

در آستانه روز کوروش بزرگ، 29 اکتبر - هفتم مهر، هستیم، تنها روزی که در تاریخ سرزمین مان، به شکلی خودجوش و از سوی مردمان و نه از سوی هیچ دولت و حکومتی به شکلی گسترده برگزار می شود. 

درباره کوروش بزرگ تاریخ نگاران از دوران کهن تا امروز مطالبی نگاشته اند. این تاریخ نگاران که بیشترشان غیر ایرانی بوده اند، با هر ایراد و انتقادی که به او داشته اند دو نقش مهم او را تحسین کرده اند، یکی نقش سیاسی و رهبری او و یکی هم نقش «انسانمدارانه» او را که در منشورش خلاصه شده است.  

ما بر این واقفیم که انسان امروز ایرانی، با این که چه از نظر سیاسی و چه از نظر حقوق بشری در یکی از دوران های سخت تاریخ خود زندگی می کند، و با این که حتی برخی از ارزش ها و موهبت هایی را که مردمان در دوران باستانی داشتند را هم ندارند،  اما نمی تواند تنها با معیارهای آن دوران ها زندگی کند. انسان امروز هزارها سال را از سر گذرانده، و با مهم ترین تجربیات بشری جهانی را ساخته که با همه ی دردها و مشکلاتی که هنوز در آن است افتخار دارد که بر تارک قوانین جهانی اش اعلامیه ای می درخشد که نام «حقوق بشر» را دارد.

به دلیل درک «حقوق بشر» به معنای امروزی اش می باشد که زندگی انسان امروز و خواسته های او، با دوران باستان و قرون وسطی و حتی با یک قرن پیش هم تفاوت های شگرفی کرده اما هیچ کدام از این تفاوت ها سبب نمی شود که مردمان جهان وامدار زنان و مردانی نباشند که نخستین سنگ های بنای این تفاوت ها را ریخته اند.

یکی از این بزرگان تاریخ جهان کوروش بزرگ است، و البته که مهم ترین چهره سیاسی همه ی تاریخ ایران.  اکنون همانگونه که ناپلئون برای فرانسوی ها، الیزابت اول برای انگلیسی ها، ابراهام لینکن برای آمریکایی ها، ژولیوس سزار برای رومی ها، اسکندر برای یونانی ها، مهاتما گاندی برای هندی ها و ... و ... نماد ملی هستند،  کوروش بزرگ نیز نماد ملی ایرانیان است.

طبیعی است که این نمادهای ملی بنا بر دورانی که در آن زیسته اند قضاوت می شوند، نه بنا بر دوران ما. آن ها هر کدام در چارچوب وضعیت زمانه ی خود امتیازاتی داشته اند که به آن شهرت دارند.  اگر سزار به خاطر دولتمداری اش، اسکندر به خاطر جنگ آوری اش،  مهاتما گاندی برای مبارزه با استعمارش، آبراهام لینکن برای پیشنهاد لغو برداری اش، کوروش نیز به خاطر فرامینی که در منشور حقوق بشری او ست مورد احترام و علاقه ایرانیان است. او حتی از معدود سیاستمدارن است که به خاطر صدور نخستین فرمان برای آزادی مذهب، لغو بیگاری، و آزادی مسکن مورد تحسین جهانیان نیز می باشد.  

روز کوروش بزرگ، هفتم آبان، 29 اکتبر روزی است که کوروش بزرگ در آستانه ی بابل به مفاد همین منشور فرمان داد. و ما از این رو این روز را گرامی می داریم.

متاسفانه حکومت اسلامی از آنجا که هیچ اهمیتی برای بزرگان تاریخی ما قایل نیست تحمل بزرگداشت این روز بزرگ و تاریخی را نیز ندارد و امسال نیز با بیانیه ای رسمی عملاً حرمت تورهای مسافرتی به پاسارگاد را در حوالی روز کوروش بزرگ ممنوع کرده است. غافل از آن که اکنون، با شناختی که مردمان ما نسبت به کوروش بزرگ پیدا کرده اند، کوروش دیگر فقط در پاسارگاد نیست. کوروش در همه جای ایران است. هر دری را ببندند در دیگری برای بزرگداشت و تحسین او باز است. زیرا بزرگداشت روز کوروش بزرگ، بزرگداشت انسان خردمندی است که در زمانه ای که حاکمان تنها بر پایه بیداد و تبعیض فرمان می راندند، او فرمان بر آزادی هایی داد که هر کدام می توانست و هنوز می تواند دیوارهای تبعیض و بیداد را فرو ریزند.

پس برگزاری روز کوروش بزرگ، تنها یک حرکت ملی نیست، یک حرکت انسانی است.

روز کوروش بزرگ، روز صدور منشور او بر همگان خجسته باد

از سوی بنیاد میراث پاسارگاد

شکوه میرزادگی

بازگشت به خانه