تصویب قطعنامه‌ء نقضِ فاحشِ حقوق بشر در ایران

گزارش جامعه‌ء دفاع از حقوق بشر در ایران

(عضو فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر)

       کمیته‌ء سوم (کمیته‌ء حقوق بشر) هفتاد و یکمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز 25 آبان (15 نوامبر) با 85 رأی موافق، 35 رأی مخالف و 63 رأی ممتنع قطعنامه‌‌ای را در باره‌ء نقضِ فاحشِ حقوق بشر در ایران تصویب کرد. در مقایسه با سال گذشته، (76 رای موافق، 37 رای مخالف و 67 رأی ممتنع)، شمار آرا در هر سه مورد به ضرر رژیم جمهوری اسلامی و روشن است که کشورهای بیشتری بر این نظر هستند که وضع حقوق بشر در ایران بدتر شده است.

       نکته‌ی بسیار مهم این است که همه‌ء کشورهای عضو کمیته سوم عضو مجمع عمومی سازمان ملل هستند و نتیجه‌ء رای گیری برای قطعنامه ها به‌طورِ معمول در مجمع عمومی تکرار می‌شود.

       امسال نیز قطعنامه‌‌ء نقضِ فاحشِ حقوق بشر در ایران از شمار نگران کننده و گسترده‌ی اعدام‌ها انتقاد کرده و به موارد پرشماری از نقض فاحش حقوق بشر در ایران پرداخته است، از جمله:

- اعدام نوجوانانی که هنوز به سن قانونی نرسیده‌اند؛

- اعدام در برابر چشمان مردم؛

- دستگیری ‌های خودسرانه و شکنجه‌ء فعالان سیاسی و مدنی و شهروندان دوتابعیتی؛

- نقض حقوق زنان، اقلیت‌های دینی و قومی و کودکان؛

- محدودیت‌ بر آزادی دین علیه پیروان دین هایی که در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده و نیز دین هایی که به رسمیت شناخته نشده‌اند، از جمله پیروان آئین بهایی؛

- محدودیت شدید بر آزادی اندیشه و عقیده؛

- عدمِ ‌دسترسی زندانیان به خدمات بهداشتی و درمانی.

قطعنامه‌ از جمله از حکومت اسلامی خواسته است:

• به شکنجه و دیگر رفتارها و مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز در قانون و عمل خاتمه دهد.

• آزادی بیان، عقیده، تشکل، گردهمایی صلح‌آمیز را تضمین کند.

• به تبعیض علیه دختران و زنان، اقلیت‌های قومی، زبانی یا دیگر اقلیت‌ها و نقض حقوق آنها خاتمه دهد.

• به استفاده‌ء نظام‏مند از دستگیری خودسرانه و ناپدیدکردنِ قهری فعالان پایان دهد.

• به حبس خانگی مخالفان که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 بازداشت شده‌اند پایان بدهد.

• به‌ موازین دادرسی پایبند باشد، برخورداری از محاکمه‌ی عادلانه و داشتن وکیل مدافع را امکان‌پذیر سازد.

• خدمات درمانی در اختیار زندانیان قرار دهد.

• انتخابات آتی ریاست جمهوری را آزادانه و در «فضای باز» سیاسی برگزار کند.

• قوانین ایران را با تعهدهای بین‌المللی کشور سازگار کند.

• به تعهدهای خود بر اساس عهدنامه های حقوق بشری که عضو آنهاست عمل کند.

• با گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران و گزارشگران موضوعی سازمان ملل همکاری کند و امکان سفر آنها را به ایران فراهم کند.

• توصیه‌هایی را که در چارچوب «بررسی‌ دوره‌ای‌ جهانی» در سال های 2101 و 2014 پذیرفته، به اجرا بگذارد.

• به دغدغه های مورد تأکید در گزارش‌های دبیر کل سازمان ملل و گزارش‌گر ویژه توجه کند.

بازگشت به خانه