|
تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
 |
|
تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
|
این پول نان ما ست!
صدیقه وسمقی
زنی در خیابان
به یک قرص نان
خود را می فروشد؛
آن سوتر
مردی
گرده نانی را
از دست عابری می رباید؛
ما
گرسنه
در کوچه های غربت این شهر
پرسه می زنیم
و می دانیم
که دست های کثیفی
نان ما را
از سفره های مان ربوده اند.
این پول نان ماست
که در هزار توی دالان های پنهان
کیک زرد می شود
برای تزیین بساط بیداد!
پول نان ما
موشک هائی است
که به اسرائیل می رسد
زود تر از آنکه
آب و نان
به "ورزقان" و "اهر" برسد!
نگاه کن!
این پوکه های گلوله
این لاشه های تانک
پول نان ماست
که در خیابان های حمص ریخته است!
این پول نان ماست
که در ویرانه های دمشق
در کنار آرزوهای گزاف یک قمارباز
دفن می شود.
این پول نان ماست
که در کوچه های حلب
پیش چشم جنازه ها
بر شهر باروت می پراکند.
پول نان ما
بذرهای دروغ و فساد است
که بر زمین پاشیده می شود
تا شاید برزگری خام اندیش
آرزوهای پوچ خود را
از آن درو کند.
پول نان ما
هیزم هائی ست که در هر سو
آتش می افروزد
و در آتش می سوزد
پول نان ما
تفنگ هائی ست
که هدف های اشتباه را نشانه گرفته است
پول نان ما
پایگاه اتمی بوشهر است
که غبار یک عمر سفاهت حاکمان
بر آن نشسته است
پول نان ما
باج هایی است
که در جیب های چین و روسیه
ورم کرده است!
پول نان ما،
مزد سردارانی است
که سر ها را به دار می کنند
و لب ها را می دوزند
تا گرسنگان نفهمند گرسنگی تقصیر کیست!
پول نان ما
منبری است
که واعظی ابله بر آن نشسته است
و به ما می آموزد
که گرسنگی تقصیر خداوند
و بشارت ظهور یک منجی است!
و ما می دانیم
این تقصیر ماست
که ابلهی بر منبر نشسته است
این تقصیر ماست
که خیره سری بر مسند نشسته است؛
ما می دانیم
محصول بذرهای دروغ و تزویر
و خارهای ترس و سکوت
جز قحطی نیست.
پول نان ما را قماربازان،
در قمارخانه های سیاست و قدرت
باخته اند
اکنون
ما مانده ایم و فرزندانی،
با آرزو های سبز و جوان
و خانه ای با تیرک نازک
آنقدر نازک
که به لرزیدنی فرو می ریزد
و ما
زنده
زیر آوارهای آن می مانیم.
هان!
فردا که از خواب برخیزیم،
ما را
و فرزندان ما را
و خانه ما را نیز
باخته اند...