فريار نيکبخت: آيا جای «چپ» و «راست» با هم عوض شده است؟

تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

16 اسفند ماه 1395 ـ 6 مارس 2017

براستی «چپ» ها و «راست» ها، در دفاع از زنانی که تن به پوشش «حجاب» نمی دهند، یا به اجبار به پوشش اسلامی عادت کرده اند، در کجا ايستاده اند؟ بد نيست به اين پرسش پيش از فرا رسيدن هشتم مارس امسال بيانديشيد!

بسياری از ما ايرانيان بخاطر داريم که در سال 1358 بیشتر مردان و سازمان های اردوگاه «چپ» از حمايت تظاهرات گستردهء زنان در تهران که عليه فرمان حکومت اسلامی در مورد اجباری شدن حجاب برای زنان کارمند (که شامل ده ها هزار تن می شدند) خودداری کردند. اوباش حزب الله در خيابان ها با شعار «يا روسری يا تو سری» زنان را می زدند و "چپ" ایرانی در کناره شاهد سرکوب خواسته های "بی اهمیت" و "بورژوائی" زنان بود. در عرض دو سال پوشاندن سراسری بدن زنان اجباری شد و در همان حال، قانون اساسی جديد مبتنی بر شريعت، حقوق قانونی زنان را تقليل داد و حتی ارزش جان و اعضای بدن آنان را در قانون دیات، نصف مردان مقرر کرد. شهادت زنان در دادگاهها نیم شهادت مردان به حساب آمد و قضاوت بانوان بکلّی ممنوع گردید.

اکنون، همزمان با اينکه بسياری از زنان داخل ايران از زنان خارج خواسته اند که به هيچ بهانه در راستای پوشش حجاب تن ندهند و هنرمندان و ورزشکاران و شطرنج بازان و ديگر زنان، عليرغم قوانين حکومت اسلامی، بدون حجاب در مجامع بين المللی ظاهر شده اند، ما همچنان شاهد آنيم که فمنيست های سابق اين نماد آشکار سرکوب زنان را نادیده می گیرند.

درسا درخشانی، قهرمان شطرنج، و نماد مقاومت بانوان آزاد اندیش و برابری طلب، به علت نپوشیدن حجاب از تیم ملی اخراج گردید

اکنون ما در صحنهء بين المللی شاهد روندی باور نکردنی هستيم: "چپ ها" با اسلام سرکوبگر و ضد زن اتحاد کرده اند، در حالی که راست ها بصورتی آشکار به مخالفت با اين سرکوبگران برخاسته اند.

به تصاوير زير توجه کنيد: هيلاری کلينتون نه تنها در جريان مبارزات انتخاباتی اش زنانی را در پشت سر خود و در برابر دوربین ها جای می داد که نماد سرکوب اسلامی را بر سر داشتند بلکه خود نيز در موارد متعدد حجاب بر سر می کرد.

چند نمونه از تصاویر بسیار هیلاری کلینتن، نامزد ناکام ریاست جمهوری آمریکا، نشان دهندهء تلاش او برای عادی سازی نماد سرکوب زنان

حتی فمینيست و "ضد جنگ" قلابی، که جزو رهبران گروه «رمز صورتی» (code pink) است، با سر کردن حجاب و با افتخار به ملاقات احمدی نژاد رفته و همچنان می کوشد تا به فاشيست های حکومتها و جنبشهای اسلامی مشروعيت ببخشد.

خانم مدیا بنجامین، از رهبران "رمز صورتی"، از "فمینستهای" متحد با زن ستیزان جهانی

اما، از سوی ديگر، ما با صحنهء تکان دهنده ای روبروئيم که يک سياست ورز فرانسوی دست راستی، فرزند يک نئو فاشيست، در مبارزات انتخاباتی خود دست به اتخاذ موضعی مترقی می زند. این خانم کاندید ریاست جمهوری فرانسه، ذر دیدار خود از لبنان از پوشیدن روسری برای ملاقات با رهبر مسلمانان آن کشور خودداری کرده و از چنان ملاقات خفت باری هم سر باز زد.

مارین لوپن، کاندیدای راست گرای ریاست جمهوری فرانسه، از پوشیدن حجاب سرباز میزند

در امريکا نيز همين جريان در مورد حمايت از متمم اول قانون اساسی، یعنی اصل پایه ای آزادی بیان و اجتماعات و غیره، و حتی موضوع منافع کارگران صنعتی و اتحاديه های کارگری معادن و صنایع در حال وقوع است و «چپ» بصورت يک قاعده خود را از اينگونه حمايت ها کنار کشيده است.

در واقع، چپِ نا اميد از بسیج طبقه کارگر و زحمتکشان، ارزش های انسان مدار خود را به نفع ارزش های «ضد امپرياليستی» (که معنای واقعی شان ارزش های ضد غربی و ضد امريکائی است) کنار نهاده و با همهء دشمنان مشترک ضد غرب همراه می شود، در حالی که «راست» مشغول به اهتزاز در آوردن پرچم بر زمين افتادهء حقوق مساوی، آزادی بيان، و اهداف متعدد ديگری است که قبلاً به «چپ» تعلق داشت.

براستی، در هشتم مارس امسال، در کدام جبهه خواهيد ايستاد؟