تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ  در نخستين کنگرهء سکولار های ايران  -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه 

 خانه   |   آرشيو کلی مقالات   |   فهرست نويسندگان  |   آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت    |    جستجو  |    گنجينهء سکولاريسم نو

2 فروردين ماه 1396 ـ  22 مارس 2017

بخش هایی از پیام های نوروزی کورش زعیم

زندانی حکومت اسلامی، در سال های گذشته

       سال نو را با این امید آغاز می کنیم که ایران عزیز ما سرانجام آینده امیدبخشی را در افق مشاهده کند. به این امید که سال نو آغازی برای برونرفت ستم و دروغ و غارتگری و خیانت از میهن اهورایی ما باشد. به این امید که سال نو آغازی برای عقب نشینی خودکامگی و تنگ اندیشی، و پگاهی برای راستی و آزاد اندیشی و سروری مردم باشد. ما ایرانیان سرانجام کشور خود را پس خواهیم گرفت و به جهانیان نشان خواهیم داد که ایرانی راستین هنوز هست و تا ابد خواهد بود. ما ایرانیان دوباره پیشاپیش کاروان تمدن گام برخواهیم داشت و دوباره جهانیان را از آزادگی و خرد و دانش خود شگفت زده خواهیم کرد.

****

       ملتی زنده است و هرگز نخواهد مرد که زیر شمشیر و چکمهء دشمنی که جان و توان او را می گیرد، هویت تاریخی و فرهنگ ملی خود را از جان عزیزتر محافظت کند. این هویت فرهنگی جهان پسند یک ملت است که او را جاویدان می سازد؛ و ملت جاوید ایران در بدترین و خشن ترین شرایط، و زیر یورش وحشی ترین دشمنان، فرهنگ خود را چون حلقهء نجات در بر گرفت و غرق نشد. اکنون هم که زیر شمشیر و چکمه دشمنان هویت و فرهنگ ملی خود هستیم، بیش از پیش و آنقدر و آن چنان ایستادگی می کنیم و از خود گذشتگی نشان می دهیم تا این توفان فرهنگ کش هم بگذرد.

(دو پيام فوق برگرفته از سايت بنياد پاسارگاد است)

***

       امسال جمشيد اسدی در فيس بوک خود نوشته است: مهندس کورش زعیم، آزادهء ملی، پس از بیش از هشت ماه زندان، عمل جراحی را موفق از سر گذارند. چند ساعت پیش تلفنی با او صحبت کردم. جسم و جان اش سرزنده تر از همیشه است، و باورش همان است که بود: مبارزه برای ایران آزاد و آباد.

کینه ای از زندانبان ها به دل ندارد. در پی فرصتی است که باز هم بگوید و بنویسد که ایران شایسته تر از سرنوشتی است که بددلان و ریاکاران برایش نوشته اند.

       از او پرسیدم چه کسی ایران را تا بلندای شایستگی اش خواهد کشاند؟

       گفت همین ها که در ایران اند و هر جا که هستند دل در گرو ایران دارند. همین ها که ایران را با همه کسان اش و بی هیچ تبعیضی دوست می دارند. همین ها که چو نام ایران می شنوند، مرز پرگهر را از هر اندیشه بدی پاس می دارند. همین ها که دو باره می سازند ایران را، اگر چه با خشت جان خویش.

       و گفت که از طرف اش به تک تک تان شادباش نوروزی بگویم.

       پرسیدم دیگر چه؟

       گفت پاینده ایران.

بازگشت به خانه