سیاوش ایراندوست: خدعه ممنوع

تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

4 فروردين ماه 1396 ـ 24 مارس 2017

خاصیت کلمهء دوم در ترکیب های «جمهوری اسلامی»، «ملی مذهبی»، «دموکراسی دینی» تهی کردن کلمهء اول از معنا و کاربرد معمول اش است. این فقط خاصیت کلمه نیست، بلکه محتوای این ترکیب ها نیز بیانگر به ابتذال کشاندن کلمهء اول در راستای دروغ پردازی ها و دغلبازی های گوناگون برای توجیه کارکرد کلمهء دوم است. از اعتبار کلمهء اول برای قالب کردن کلمهء دوم در سیاست سوء استفاده می شود. مثلاً، دخالت دین در سیاست و حکومت مذهبی جز به صورت دیکتاتوری ممکن نیست. تحریف کلمهء اول تا حدی است که در عمل به معنای ضد خود به کار می رود: معنای دموکراسی دینی در عمل همان دیکتاتوری دینی است. ملی - مذهبی نوعی اسلامگرایی است نه ملی گرایی، و از آبرو و اعتبار ملی گرایی برای تسلط اسلامگرایی سوء استفاده می کند.

نکبت نزدیک به چهار دهه تسلط اسلامگرایی بر کشورمان باید این خدعهء اسلامگرایی را آشکار کرده باشد که اگر کلمهء درست و حسابی دیدیم که به دنبالش یکی از سه کلمهء «اسلامی» یا «مذهبی» یا «دینی» بسته باشند، در کاربردش در معنای معمولش شک کنیم که کلمهء اول برای توجیه کاربرد کلمهء دوم آمده است. ترکیب «ایران اسلامی» یا «ایرانی اسلامی» که اسلامگرایان ساخته اند، برای سوار کردن اسلامگرایی بر ملی گرایی، و له کردن ملی گرایی، است و از ایران به نفع اسلامگرایی سؤاستفاده می کنند.

اینگونه ترکیب سازیهای اسلامگرایان فقط نمونه ای از دغلبازیهای آنان است. اسلامگرایان از همه چیز سؤاستفاده می کنند، اصلاح طلبی دروغین جناحی از اسلامگرایان خدعه ای برای محفاظت از حکومت دیکتاتوری اسلامی بوده است، وعدهء اصلاح حکومت دیکتاتوری دروغی بیش نیست، فقط دموکراسی چارچوب نهادی برای انجام اصلاحات بدون استفاده از خشونت و با استفاده از عقل در امور سیاسی فراهم می کند.

اسلامگرایان اصلاح طلب در دروغ گویی و دغلبازی حرفه ای تر از اسلامگرایان اصولگرا هستند، در مورد خدعهء «آشتی ملی» که هر از گاهی و با سؤاستفاده از «ملی» برای فریب ملت سر می دهند، مقصودشان آشتی جناحی اسلامگرایان است که باز هم در ادامهء حکومت دیکتاتوری اسلامی و غصب حق حاکمیت ملت و چپاول مملکت شریک باشند. مردم با هم قهر نیستند و آشتی بین ملت برقرار است. آشتی ملت ایران با حکومت اسلامی هم ممکن نیست، مهم است که ملت قهرش علیه حکومت اسلامی را سازماندهی کند تا حق حاکمیتش را پس بگیرد، دیکتاتوری را براندازد و دموکراسی ایران را برقرار سازد.

عنوان مقاله «خدعه ممنوع !» است، باید اضافه کرد که فریب خوردن ممنوع ! به نظر نمی رسد که دغلبازیهای اسلامگرایان رنگارنگ پایانی داشته باشد، مبارزه با دروغ گوییها و دغلبازیهای سازمان یافته سخت ترین کار است. دروغ و دغل از بین رفتنی نیست، فقط باید به تسلطشان بر کشورمان با براندازی اسلامگرایی سیاسی پایان دهیم.

رهایی از چنگ حکومت دیکتاتوری جز با کامیابی در انقلاب امکان پذیر نیست. دخالت دین در سیاست عامل اصلی استبداد حاکم و تبعیضهای حقوقی بین مردم ایران است. لائیسیته با جدایی دین و سیاست عامل اصلی برابری حقوقی همهء مردم کشور از دیدگاه قدرت سیاسی صرفنظر از مذهب، جنسیت، قومیت، عقیده و هرگونه تفاوتهایشان است. حقوق جهانشمول بشر و حقوق شهروندی برابر برای همهء مردم کشور ایران در دموکراسی لائیک ایران تأمین و تضمین می شود.

برای برقراری و محفاظت از دموکراسی باید با دشمنان دموکراسی مبارزه کنیم. اسلامگرایی سیاسی دشمن دموکراسی است، اسلامگرایی سیاسی از نوع فاشیسم است و برای دیگران حقوقی قائل نیست. مدارای نامحدود با دشمن سازمان یافتهء دموکراسی به نابودی دموکراسی می انجامد: برای دوام دموکراسی در ایران فردا باید فعالیت و تشکیل حزب اسلامگرا و دخالت دین در سیاست به طور کامل و جدی ممنوع باشد همانطور که فعالیت و تشکیل حزب نازی و طرفداری نازیسم در دموکراسی آلمان ممنوع است.

دین نباید در مسائل مربوط به برقراری صلح، امنیت، آزادی و عدالت در جامعه دخالت کند. از آنجا که پایهء آزادی و عدالت بر قانون است، دین نباید در قانونگذاری و قضاوت و اجرای قانون در جامعه دخالت کند. لائیسیته با پایان دادن به دخالت دین در سیاست فضای لازم برای توسعه و شکوفایی حوزه های مختلف جامعه با به کارگیری آزادانهء عقل انسانها در زندگی اجتماعی شان فراهم می سازد و حوزه ای را که در جامعه به فعالیتهای مذهبی اختصاص دارد تابع قانون و صحنهء آزادی می کند. جدایی دین و سیاست لازمهء آزادی مذهبی همگان هست. لائیسیته لازمهء دموکراسی و ضامن آزادی مذهبی و آزادی عقیده و آزادی بیان همهء مردم کشور است.

اسلام دین است و دین به عنوان فرهنگ متعلق به بخشی از جامعهء بشری است. لائیسیته نه خفیف کردن دین است و نه خفیف کردن روحانیان و نه خفیف کردن مؤمنان، جدایی است به معنای استقلال اقتدار مذهبی از اقتدار سیاسی. جدایی دین و سیاست راه را بر سودای حکومتگری روحانیان و نیز سؤاستفادهء سیاست از مذهب می بندد، ولی دست روحانیت را در ادارهء مذهب باز می گذارد. قاطعیت در براندازی حکومت اسلامی همانقدر لازم است که طرح درست و معقول برای تحقق و تداوم دموکراسی لائیک ایران.

مبارزان آزادیخواه ایرانی باید پایه های دموکراسی ایران را بسازند و برای استقرار و پایداری دموکراسی در ایران بکوشند. سوسیال دموکراتها قطب چپ و لیبرال دموکراتها قطب راست جمهوری ایران با نظام سیاسی دموکراسی لیبرال و لائیک را بسازند و حفظ تعادل دموکراسی ایران با دو قطب نیرومند ممکن است.

براندازی دیکتاتوری و برقراری دموکراسی در کشور ایران بر عهدهء مردم ایران است. وظیفهء برقراری دموکراسی آزادیخواهان ایرانی را در همه جای ایران به عمل فرا می خواند: تشکیل هسته های مبارزهء سیاسی در سراسر کشور برای پیگیری استراتژی انقلاب برای براندازی حکومت اسلامی و برقراری نظام سیاسی دموکراسی لیبرال و لائیک با ترویج «لائیسیته» به عنوان شعار انقلاب، و شکل دادن به مخالفت عمومی مردم با حکومت اسلامی به سمت مبارزهء سیاسی برای برقراری دموکراسی لائیک، و تحول عملیاتی در مرحلهء پایانی مبارزه با هدایت میدانی تظاهرات وسیع مردم به سمت برانداختن دیکتاتوری با گرفتن اختیار دستگاه دولت و استقرار دموکراسی لائیک ایران.