|
تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
15 ارديبهشت ماه 1396 ـ 5 مه 2017 |
 |
آئینهء ناتوانی نامزدها و بن بست نظام ولایت فقیه!
ژاله وفا
مناظرهء
کاندیداهای منتخب شورای نگهبان صرفنظر از مقاصدی که برای پوشاندن سوابق برخی از
کاندیداها در شراکت در قتل و سرکوب جوانان وطن داشت، هم از نقطه نظر فرم و هم محتوا
بیان ناتوانی و بن بست کل نظام و کاندیداهای منتخب نظام ولایت فقیه بود.
در این مناظره قرار بود کاندیداهای دست چین شده به مسائل اجتماعی بپردازند.
مناظره از نقطه نظر فرم - هم محتوای سطحی و نازل سؤال های از قبل تهیه شده، هم اختصاص دقایق به هر کاندیدا، هم سردرگمی در زمینهء تعیین زمان استراحت و ضابطه مند کردن حق پاسخگویی کاندیداها به تهمت و افترا - به نحوی بود که توجه بینندگان و مردم ایران را از چند مساله اساسی منحرف سازد. 5 سوال از قبل تهیه شده بود که به قید قرعه از کاندیداها می پرسیدند.
1. سوال از آقای میر سلیم: لطفاً بفرمایید طرح و برنامهء 4 سالهء شما برای مدیریت و ساماندهی حاشیه نشینی و جلوگیری از رشد این پدیده چیست؟
2. سوال از آقای رئیسی: چه برنامه و راهکاری برای رشد عدالت اجتماعی و کاهش فاصله طبقاتی در شرایط امروز ایران پیشنهاد می کنید؟
3. سوال از آقای هاشمی طبا: مشکل مسکن ناشی از چه مولفه هایی است و چه طرحی برای حل مشکل مسکن بویژه برای زوجهای جوان در نظر دارید؟
4. سوال از آقای روحانی: مشکل ازدواج جوانان را ناشی از چه عللی می دانید وبرنامه شما برای افزایش نرخ ازدواج پایدار چیست؟
5. سوال از آقای جهانگیری" با توجه به عدم رضایت کافی ارباب رجوع در دریافت خدمات دستگاه های اجرایی، مهمترین اقدام دولت شما در جهت کاهش بروکراسی و افزایش کار امدی دستگاههای اجرایی چیست؟
6. سوال از آقای قالیباف:چه راهکار و برنامه موثری را درمقابله با چالش های زیست محیطی از قبیل آلودگی هوا، مصرف بی رویه منابع آب، جنگل زدایی،بیابان زایی، مشکل تغییر اقلیم و پدیده ریزگردها پیشنهاد می کنید؟
و سوالاتی در دور دوم از قبیل: "آقای رئیسی نظر شما در بارهء ورزش قهرمانی چیست؟" یا "آقای روحانی نظر شما در رابطه با اشتغال زنان و ارتباط اش با اهمیت صیانت از خانواده چیست؟" و...
در واقع پنج سواال گزینشی از کاندیداها در مقایسه با معضلات اجتماعی که نظام ولایت فقیه کشور را بدان گرفتار ساخته است، از قبیل وضعیت فحشا و اعتیاد، وضعیت کارتن خوابی،خودکشی، افزایش بیماری های روانی و خصوصاً افسردگی در جامعه، اعدام، رشوه خواری، طلاق، کودکان کار، فرار از خانه، فرار مغزها، فقر و مسائل و فشارهای مربوط به جامعه زنان و... که مسائل و بحران هایی است که اغلب آنها ساختهء نظام است، بسیار حساب شده انتخاب شده بود تا با پاک کردن صورت مساله، نیاز به راه حل نیز به اذهان نرسد! از طرح حقوق شهروندي مردم و حقوق ملي مردم در درون و بيرون مرزها نیز خبری نبود.
جالب اینکه حتی روزنامه همشهری به نتایج یک پژوهش انجام شده دربارهء اولویت‌بندی آسیب‌های اجتماعی از دیدگاه یک هزار نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها، قضات، فرهنگیان، کارشناسان و روحانیان و مدیران و معاونان دستگاه‌ها اشاره می کند که در این پژوهش 28 مسئلهء اجتماعی مورد پرسش واقع شده‌اند که اغلب پاسخگویان از بیکاری، اعتیاد، فقر و طلاق به عنوان مهمترین مشکلات اجتماعی کنونی نام برده‌اند.
محتوای پاسخ ها
بطور نمونه به سوال از قالیباف نظر افکنیم که برای ارائهء "برنامه و راه حل" 6 معضل زیست محیطی 4 دقیقه اختصاص داده شده بود! کاندیداها نیز از ارائه برنامه ناتوان بودند و پاسخ ها نیز اغلب بی ربط با موضوع و فرافکنی بودند.
در واقع هم قصد طراحان سوال به سخره گرفتن مسائل بود و از قبل معلوم بود که هدف از طرح چنین سوالاتی گرفتن پاسخ های کلی و صدور احکام است تا مردمی به علل بن بست و گره های موجود در امور در چنین نظامی پی نبرد، و هم کاندیداها جز این نکردند. گذشته از آن، من باب نمونه بحران محیط زیست که ایران را در چند سال آینده بدل به بیایان می نماید و زمینهء زیست و حیات همهء ایرانیان را بخطر می اندازد، نه تنها راه حل نجست بلکه وقت اختصاص یافته نیز وسیله تسویه حساب سیاسی خصوصا بین آقایان جهانگیری و قالیباف و روحانی شد.
امر مهم دیگری که روشن شد این بود که کاندیداها در قبل از شرکت در مناظره نیز برنامه ای به جامعه ارائه نداده بودند جز وعده های کلی و پوپولیستی و بعبارتی خیالبافی همچون ایجاد اشتغال 6 و 5 میلیونی و سه برابر کردن یارانه نقدی و رساندن رشد اقتصادی به 26 درصد!!
طرفه اینکه تقلب و دروغ در نظام ولایت فقیه آنچنان جایگاه ویژه ای دارد که شخصی همچون قالیباف که نامش و سلوکش با رانت و پورسانت وو فساد عجین است در لباس طرفدار محرومان ظاهر می شود!
بر خلاف مناظره هایی که بین کاندیداهای ریاست حکومت در دنیا برگزار می شود و مجریان برنامه های ارائه شده کاندیداها را که برای مردم نیز آشنا می باشند را به چالش می کشند و در زمینهء چگونگی اجرا و نیز منابعی که برای اجرای آن برنامه ها بدان اتکا خواهند کرد از کاندیداها سوال می شود، بی برنامگی کلیهء کاندیداها های نظام ولایت فقیه در مناظرهء دیروز مشخص و محرز شد. خصوصاً آقایان جهانگیری و روحانی و قالیباف، در زبان از حقوق مردم بسیار سخن راندند اما زمانی که پای عمل و تعهد به آن حقوق به میان آمد، فراموش کردند که وقت هایی که در اختیار داشتند را موظف به ارائهء پاسخ به سوال و راه حل نسبت به مسائل مردم بودند و با بی اعتنایی به اصل سوال و حاشیه رفتنهای پیاپی و کوشش برای "مچ گیری" از یکدیگر و طعنه به یکدیگر... ماهیت و ذهنیت خود را عیان کردند.
برای بسیاری از ایرانیان که از تجربه درس گرفته اند که نظام ولایت فقیه اصلاحی بسوی احقاق حقوق مردم را پذیرا نیست و بر عکس هر اصلاحی در چار چوب این نظام منجر به تحکیم قدرت مطلقه راس و رهبری نظام شده و می شود، محرز بود که کاندیداهای دستچین شده نظام اگر قرار بود مساله حل کن باشند ملتزم به نظام مساله ساز ولایت فقیه نمی شدند. از کاندیداهای دستچین شده نظامی که مروج فساد و دروغ و بی اخلاقی است جز این هم انتظار نیست و در واقع رفتار آنها ایینه تمام نمای ماهیت استبدادی نظام ولایت فقیه است.
امر مهمتر از دید نگارنده اما عکس العمل برخی هموطنان خصوصا طرفداران برخی از کاندیداها است. نگاهی به عنوانهای مطبوعات هر دوجناح بیندازیم.
* نشریات متمایل به اصلاح طلبان:
شرق: طوفان جهانگیری. /آرمان: درود در لانهء زنبور. /اعتماد: زلزله جهانگیری.
* نشریات جناح راست:
رسالت: "انکار رسوایی پدید خواهد آورد"؛ «دست‌های خالی کار دست دولت داد». / کیهان هم در فضای مجازی چه در فیسبوک و کانال های تلگرام (عمدتاً کانال های متعلق به اصلاح طلبان) بلافاصله سیل کاریکاتور اقای جهانگیری در میدان بوکس و ناک اوت کردن قالیباف، کاریکاتور مشت گره کرده جهانگیری بر فرق سر قالیباف و... و دادن نمرهء صفر به آقایان میرسلیم و هاشمی طبا، بدلیل صحبت های غیر جنجالی و مچ گیری، براه افتاد که همگی مبین این امر بود که بجای توجه به این مهم که کدام کاندیدایی واقعاً حرفی برای ارائه و راه حل و پاسخی برای مسائل مبتلابه جامعه دارد، به امر تخریب و "تودهنی" و "از رو بردن" و "بخاک سیاه نشاندن" و... طرف مقابل بیشترین توجه را داشتند. اغلب نظرات معطوف به شباهت های بین این دوره و نامزد‌های دوره‌های گذشتهء "انتخابات" ریاست حکومت و رفتارها از جمله لحن تند، اتهامات، نشان دادن مدرک و... بود و سخن از این می راندند که روحانی عصبانی و لرزان بود و ضعف از خود نشان داد و جهانگیری قالیباف را از رو برده و له کرد و... بالاخره برندهء مناظره چه کسی بود؟!
مناظرهء نخست، و خصوصاً عکس العمل ها، نگارنده را بیاد این جملات تحفته الملوک کشفی انداخت:
"هر آینه یکدیگر را مثل سباع بر و ماهیان بحر می درند و با افساد و افنای یکدیگر مشغول می شوند و عالم را به هرج و مرج می کشانند."
اینگونه است که هرگاه در کشوری محتوا فدای شکل و ظاهر شود و "مچ گیری" ارزشمند ترو جذاب تر از ارائه راه حل برای معضلات باشندآن جامعه ازر شد می ماند و سیر قهقرایی را پیش خواهد گرفت.
آیا بجای توجه به "مچ گیری" و "به روز سياه نشاندن" رقیب، بهتر نیست با خود رو راست باشیم و طرح چند سؤال ساده از وجدان خود را ضروری بدانیم؟
* کدامیک از این مدعیان راه حل مشكلات را براي من ايراني عيان كرد؟
* اصولاً نظام و رژيمي كه بقايش را در بحران و مساله سازي دارد،آيا توانا به حل بحران و مساله است؟
* آیا كانديداهاي استصوابي كه كانديداهاي منتخب و مستقیم ما مردم نیز نيستند جدا با توجه به برخوردشان برای باز کردن گره ای از مشکلات ما مردم به میدان آمده اند و یا برای ادامه بقاي نظام حاکم؟
* جاي ما مردم در نمایش از قبل مهيا شده کجا قرار دارد؟ درون و یا بیرون آن؟!
* آیا با تحریم چنین نمایشی، رأی به عزت نفس خود و نیز رای به رد بازیچه قراردادن خود نخواهیم داد؟
* آیا با مشاهده ناتوانی مدعیان نظام حاکم، تحریم آغاز باور به توانایی خود مردم برای قبول مسئولیت مدنی راه حل یابی و خشونت زدایی از زندگی با دست و اندیشه خود نیست؟
اگر از زاویهء مسئولیت جمعی بدین مساله نگاه کنیم هیچ ملتی نمی تواند به پیامدهای بی تفاوتی نسبت به مسائل مبتلابه خود تن در ندهد و در غیاب ذهنیتی مبتنی بر لزوم تکیه بر اندیشه ای از "مدیریت بحران" روزگار را سپری سازد و دچار انحطاط نگردد. تحریم فعال آغاز اندیشیدن به "مدیریت بحرانی" است که برخاسته از وجدانی جمعی و رفتاری مدنی و خشونت زدا و معطوف به اراده و عزمی ملی برای در انداختن طرحی نو امی باشد که ضامن زندگی و زایندگی ملتی فهیم است.