آقای روحانی، نجابت از آن ما و ثروت های نجومی از آن شما؟

پروین محمدی، فعال صنفی و عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران

          پس از چند ماه که هر روزه با دزدی های مرئی و نامرئی از درآمدهای حداقلی ما کارگران بوسیله نوسانات نرخ ارز صورت گرفت و قدرت خرید میلیونها حقوق بگیر بیش از دو برابر سقوط کرد و دورنمای زندگی برای ما کارگران و توده های زحمتکش مردم ایران سیاه تر از پیش شد، رئیس دولت در برنامه تلویزیونی ظاهر شد تا پاسخی به معضلات پیش رو که بر معضلات پیشین تلبار شده بود را بدهد.

          بگذریم که ایشان نه می توانست و نه می خواست پاسخ دهد بلکه با سخنان اش نشان داد که ما کارگران باید بر خواست های مطالباتی انباشته مان با قاطعیت و بی هیچ تخفیفی پای بکوبیم تا قادر به ادامه زندگی شویم.

          بايد گفت: آقای روحانی، شما در جنگ با رقیب شان (امریکا) می گوئید: "نباید در مقابل حریف کوتاه آمد، باید محکم و با جدیت خواستمان را مطرح کنیم وگرنه پیروز نخواهیم شد."

          آيا فکر نمی کنید با جهنمی که برای ما کارگران درست کرده اید ما نیز حق داریم و باید در مقابل غارتگری هایتان از دسترنج مان و ثروت های اجتماعی با جدیت بایستیم و مطالبات مان را طلب کنیم؟

          ایشان برای آنکه ما کارگران بر احقاق مطالبات مان نکوبیم و اصراری نداشته باشیم، مثل همهء دولتمردان، صفت "نجابت" را به ما می دهد و می گوید با تمام این بلایایی که در عرض این چهل سال بر سر جامعه آورده ایم مردم نجیبی داریم.

          صفت "نجیب" از قدیم به کسی اطلاق می شود که توی سرش می زنند ولی وی از سر نجابت خم به ابرو نمی آورد و سر به زیر باقی می ماند.

          اما اتفاقاً آقای روحانی خوب می داند در این چهل سال چه سیلی هایی به ما کارگران زده اند و خوب می داند که ما "نجابت" به خرج نداده ایم و تا آنجایی که زورمان به شمشیرهای گرفته شده بر بالای سرمان رسیده است ایستادگی کرده ایم.

          آقای روحانی فراموش می کند و یا خود را به فراموشی می زند که اگر مردم مطیع و به زعم شما نجیبی داشتید چرا در این مملکت روزی نبوده است که احکام سنگین حبس و شلاق برای معلمان و کارگران و وکلای عدالت خواه ودانشجویان برابری طلب صادر نشده باشد؟

          چرا وقتی کارگران بعد از ماه ها بی حقوقی دست به تجمع خیابانی می زنند، گارد ویژه و گسیل ماشین و ادوات سرکوب و احضار رهبران شان در دستور کارتان قرار می گیرد؟

          پس حقیقت را بگویید که "نجابت را می خواهید با زور از آن ما کارگران و معلمان و دانشجویان کنید و ثروت های نجومی را از آن خودی های حاکم".

          اما ما کارگران نجابت اهدایی شما را نمی پذیریم و آن را به خودتان پیشکش می کنیم و به شما یاد آوری می کنیم که مطالبات برحق مان را با مبارزات هر چه متحدانه مان خواهیم ستاند.

          آقای روحانی نجابت پیشکش شما، سفره های ما کارگران را خالی تر نکنید و دست از غارتگری هایتان بردارید؛ که اگر برندارید ما با زبانی که قطعاً شما آنرا نانجیبانه خواهید خواند خواست مامان را طلب کرده و به کرسی خواهیم نشاند.

19 مرداد 1397

http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=88160