رسوا

احمد اهتمام

بر تو که می نگرم

  از گژی های لجام گسیختهء تو،

  از سبعیت بی محابای تو

                      تکه قرابتی

                      در انبان تاریخ نمی یابم

چنین است که

کژ راهه رفته گان اعصار

به همین نشانه

تسلی خاطری می جویند.

ارواح زجر کشیده نیز

کمتر خواب آشفته می بینند

و بر جراحات خود چشم می پوشند.

زمان حال

سر که بر می گرداند به پشت

گرفته حال شرمسار خويش می شود

چون می بيند که

  تو از بی ریشه گی سر بر آورده ای.

بر تو که می نگرم

حشره ای می بينم

که نام تو دوخته شده

به قامت کوچک اش

  و حربه تیز شاخک هایش را

  چه آزمندانه

  در چشم  طعمه ای فرارو  فرو می کند

آی...

به  این  هیولا که می نگرم

می بينم که

  تو رسوا می شوی.

شهریور ۹۷