هنگام عاشقی

ساعت ها از کار باز می مانند و

عقربه ها حیرت زده بهم نگاه می کنند

به یاد لحطه هائی که بر هم می افتند و

لحطه هائی که دور از هم و سرگردان

به تیک تاک بیهُده گوش می کنند.

نه بهار تمام می شود نه زمستان

جهان

در رفت و برگشتی جاودانه

اسیر است و

مرگ

تنها سرود بازگشت ناپذیر زندگی ست.

جادبه هم عشق نیست

که عشق ترجمه ای تنها ست

از آن آدمیانی که

بین تولد و مرگ

دچار توهم می شوند

ابلهانه به جاودانگی می اندیشند

و به بهشت و دوزخ خدائی دل خوش می کنند

که خود اختراع کرده اند.