بگذار با پیرهن سه رنگ ات

در آبگیرهای کوچک

رنگین کمان بسازم.

نه

بگذار نازت کنم

در مخمل قصه های نگفته

در ململ مه بامدادی

که زمین و درخت را

با هم آشتی می دهد

در انحنای گلوی پر از آواز

در نای بریدهء مثنوی های نخوانده

در خورشیدی که

در سینهء عاشقان طلوع می کند

در گردش دیوانه وار زمین به گرد نور

در شتاب آذرخشی که هم اکنون

از بام خانهء ما رد می شود.

بگذار لالائی بخوانم

برای خواب گوش ماهی های خزر

برای قلهء سبز وازنا

برای نفارهای بلند مه گرفتهء نور.