چه ابری باشد و ببارد

و چه انعکاس کاشی ها شود

آسمان همیشه گواه ما است

چرا که ما بسوی ماه زوزه کشیده ایم

و در تخیل مشتاق مان

به انکار برفی برخاسته ایم

که جای پا را می پوشاند

جهان را در ملافهء غفلت می پیچد

و می خواهد

که من شما را فراموش کنم

و شما مرا

هراسی نیست اما

اگرچه تنی چند از ما

به تاریکی پیوسته اند

و تنی چند هنوز نیامده اند

ما

علیه فراموشی

توطئه کرده ایم و

آن بی مقدار

بر منبر تنهائی اش

آیه های نسیان می خواند

نه

هراسی نیست

ما جملگی

در هر خزان

به جنگل های پنهان می رویم

تا حافظهء شما

طعم تخیل بگیرد.

041623