بحران ونزوئلا؛ داخلی یا خارجی؟

مکس فیشر، تحلیلگر نیویورک‌تایمز

1- چرا ونزوئلا در صدر اخبار قرار گرفته است؟

          دلایل بسیاری در این رابطه هست که همگی به بحران سیاسی ارتباط دارند؛ بحرانی که سال‌هاست این کشور را در خود فرو برده است.

          اول، از روز چهارشنبه تظاهرات گسترده‌ای در این کشور به راه افتاده که اولین تظاهرات گسترده در نوع خود از زمان انتخاب دوباره مادورو به ریاست‌ جمهوری در سال 2017 است.

          دوم، خوان گوایدو به عنوان رییس‌جمهور موقت سوگند یاد کرد و دولت مادورو را نامشروع اعلام کرد.

          این احتمال مطرح شده که ارتش ممکن است در نهایت پشت مادورو را خالی کرده و در کنار معترضان قرار گیرد. دولت‌های خارجی هم اکنون پشت ‌سر گوایدو ایستاده‌اند.

2- چرا ونزوئلا در بحران است؟

          ونزوئلا شاهد تخریب دموکراسی و اقتصادش بوده است. خشم عمومی به تدریج به اوج خواهد رسید. دولت این کشور «دولت ناکام» است.

          تورم کل کشور را به فقر مطلق سوق داده است. غذا و دارو نایاب است. نظم عمومی درحال فروپاشی است و جرم در حال فزونی است.

          دولت در حال تقویت دامنهء اقتدار خود و تضعیف نهادهای دموکراتیک است و باعث شده مردم آلترناتیوی برای به چالش کشیدن رهبری نداشته باشند. بنابراین، بسیاری به خیابان‌ها آمده‌اند تا تغییر را از طریق خیابان رقم زنند.

3- چرا همه چیز به اینجا ختم شد؟

          مهمترین محرک، مراسم ادای سوگند مادورو در ماه جاری بود. او در ماه می ‌به ریاست‌جمهوری برگزیده و ماه جاری سوگند یاد کرد. بسیاری پیروزی او را زیر سوال برده‌اند. بسیاری در داخل و خارج حکومت او را نامشروع خوانده‌اند. معترضان بیرون آمده‌اند تا پیامی به او بدهند دال بر اینکه حکومت او را به رسمیت نمی‌شناسند.

4- چرا اوضاع یکباره این‌قدر بد شد؟

          همه‌چیز از سال 1992 شروع شد زمانی که پوپولیست چپگرا هوگو چاوز دست به یک کودتای ناکام زد که بازتاب نارضایتی مردمی از تشکیلات سیاسی بود.

          اما او در انتخابات 1998 پیروز میدان شد. او تغییراتی پوپولیستی برای مبارزه با فساد و فقر انجام داد. اوضاع به همین روال پیش رفت تا سال 2002 که رکود اقتصادی موجب تظاهرات ضددولتی شد.

          وقتی خشونت کلید خورد، ارتش چاوز را دستگیر کرد و رهبری موقت را تحمیل کرد. اما نیروهای وفادار به چاوز به سرعت نظم را بازگرداندند و رهبران کودتا به سرعت عقب رانده شدند و چاوز به قدرت بازگشت.

          از آن زمان تا مرگ چاوز در سال 2013، چاوز جنگی علیه نهادها و جامعه مدنی ونزوئلا به‌راه انداخت و کشورش را از دموکراسی تهی کرد. او نظام قوم و خویش ‌پرستی را برای حفظ قدرت خود باب کرد و نظامیان هوادار خود را در رأس ارتش گماشت.

          مادورو، معاون و جانشين او، هم در مسیر سلف خود قدم برداشت. اما مادورو افزون بر این اقدامات، مبادرت به چاپ پول بدون پشتوانه کرد که تورم افسار گسیخته را موجب شد.

5- آیا می‌توان بحران را به سوسیالیسم ونزوئلایی یا امپریالیسم غربی نسبت داد؟

          این رویکردی مردم‌پسند در میان برخی آمریکایی‌ها و کشورهایی مانند مکزیک، برزیل و دیگر کشورهای آمریکای ‌لاتین است که اغلب انفجار فعلی در ونزوئلا را دال بر این می‌گیرند که مخالفان سیاسی‌شان تهدیدی خطرناک هستند.

          بی‌تردید چاوز سرمایه‌گذاری کلانی روی برنامه‌های سوسیالیستی کرده بود و بخش زیادی از اقتصاد را ملی کرد.

          درست است که آمریکا با حکومت او مخالف بود و درصدد انزوای او بود؛ اما بسیاری این را دلیل بر مداخله امپریالیستی آمریکا نمی‌دانند.

          بحران ونزوئلا بیش از آنکه سرچشمه خارجی داشته باشد، ناشی از سوءمدیریت و فساد گسترده و باندبازی‌های داخلی است.

منبع:‌کانال تلگرام راهبرد

http://www.iran-emrooz.net/index.php/news1/78381/

بازگشت به خانه