|
تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
23 ارديبهشت ماه 1398 ـ 13 مه 2019 |
|
|
سوسیالیسم ترسی ندارد!
اسماعيل هوشيار
hoshyaresmaeil2017@hotmail.com
بورژوازی از چیزی نمی ترسد. بورژوازی از تجربه ای به نام سوسیالیسم در اشکال استالینی و لنینی در قرن بیستم به طور واقعی ترسی ندارند. خود را دست پاچه نشان می دهد حتی از نفوذ ولایت فقیه در خاورمیانه قرن 21 و یا تروریست داعشی! در قرن پیش خطر و ترس جدی بود، ولی حالا فقط این طور نشان میدهند... خلاء دیالکتیکی را با همین دشمنان فرضی پر می کنند و می تازند!
سوسیالیسم یک ایدهء آرمانی و انسانی است که امیدوارم روزی در مقام اجتماعی و سیاسی محقق شود، ولی این برای بورژوازی ترسی ندارد. نیم بیشتر جمعیت جهان در مسیر و آرزوی رسیدن به راهی است با شاخص و ارزش های بورژوازی. آدم ها وقتی سیر هستند و سقفی هم برای استراحت دارند و دردی هم نداشته باشند، فکرشان کار می کند و می توانند خلاق باشند! نیمی بیشتر جمعیت جهان گرسنه هستند و انسان گرسنه از سوسیالیسم نمی توانند تصویری داشته باشند. از "هیچی" باید ترسید! در هیچی استعداد گندیدگی هست، مثل مُرداب...
در آلمان، سال ها پیش، خانواده ای ایرانی زندگی می کرد که پدر و مادر سواد آکادمیک نداشتند و سیاسی هم نبودند... اما پدر خانواده هر وقت وارد دفتر کار مشاور دولتی، یا «سوسیال»، می شد یک شعار ثابت و تئوری ساده و جالب داشت: «اگر بچه های من لباس و کفش و غذا دارند آلمان خوب است و گرنه آلمان بد است...» با تئوری و کاپیتال مارکس هم اساسا آشنایی نداشت و تمایلی نداشت بداند!
مترجمی که داستان را برایم تعریف می کرد گفت که اين پدر یک بار، اتفاقی، کاپیتال مارکس را توی کیف من دید و با اشاره به عکس مارکس گفت «من این را می شناسم». دوست مترجم هم با کنجکاوی می پرسد از کجا می شناسی؟ طرف هم جواب می دهد: شاطر عباس محله خودمان است فقط کمی چاق شده ناکِس..!
در عين حال، دنیای آرمانی سوسیالیسم قرن پیش یک «جی.پی.اس» (نشانگر راه) داشت با آدرس مشخص و علائم معلوم. آدم ها فقط باید انتخاب می کردند. حالا اکثر همان آدم ها، با همان شاخص های ثابت جی.پی.اس قدیمی سوسیالیسم قرن پیش، مشغول بازی شده اند جهت سرگرمی! در دنیای مجازی انقلاب می کنند و سرنگونی و مبارزه... ولی در دنیای واقعی سرگردانند و حرفی جدید ندارند! آنها که سیر هستند سرشان توی دنیای مجازی است و گرسنگان فقط فکر نان اند و وقتی ندارند برای فکر و خلاقیت.
بورژوازی قطعاً نمی تواند تمام روزنه ها را تا همیشه ببندد تا چیزی جدید خلق نشود. ولی در تاکتیک می تواند از درون خودش انواع بدیل های حتی سوسیالیستی را خلق کند!
من به آن می گویم قدرت مانور بورژوازی.
5 ماه مه 2019
