سی ویژگی جامعه‌ای که در آن رقابت کمیاب است

محمود سریع‌القلم

1- افراد اول دیگران را تمجید می‌کنند، بعد شاید تحلیل کنند؛

2- صنعت تملق ناخواسته تسرّی پیدا می‌کند؛

3- مناسبات فردی بر سیستم‌سازی اولویت پیدا می‌کند؛

4- افراد واژه‌هایی را استفاده می‌کنند که صاحبان سِمَت خوششان بیاید؛

5- حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می‌کند؛

6- در ناخودآگاهِ افراد، راستگو نبودن حالت عادی پیدا می‌کند؛

7- کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند به حاشیه رانده می‌شوند؛

8- دستیابی به سِمَت بسیار سهل می‌شود؛

9- رؤیا پردازی و تخیلات جای تحلیل‌های مبتنی بر واقعيات را می‌گیرند؛

ا10-   افراد می‌آموزند 10 درصد حقیقت را بگویند، 90 درصد تزیین کنند؛

11- حیله‌گری برای رسیدن به پول و سِمَت بسیار فعال می‌شود؛

12- افراد می‌آموزند با واژه‌ها، حداقل برای مدتی می‌توانند دیگران را فریب دهند؛

13- دسترسی به رانت بسیار راحت می‌شود؛

14- فی‌البداهه بودن (*) قاعده می‌شود؛

15- پیش‌بینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می‌شود؛

16- افراد در طول یک روز بنا به ضرورت و نوع مخاطبین، چند بار جهان‌بینی عوض می‌کنند؛

17- وفای به عهد، معنای خود را از دست می‌دهد؛

18- افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه‌های تودرتو پنهان می‌کنند؛

19- افراد در توجیهِ طرح هایی که کارآمدی ندارند، حرفه‌ای می‌شوند؛

20- برنامه ¬ریزی با موانع جدی روبرو می‌شود؛

21- به سختی می‌شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد؛

22- عمده نوآوری ¬ها در حفظ سِمَت خود را نشان می‌دهند؛

23- مسئولیت و اعتبار اظهار نظر کردن به شدت کاهش پیدا می‌کند؛

24- موضوع کارآمدی صرفاً در سخنرانی ¬ها و همایش‌ها بحث می‌شود؛

25- اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل خود می‌رسند؛

26- کار جّدی و درازمدت، بسیار سخت می‌شود؛

27- افراد خورجینی از شخصیت‌های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می‌کنند؛

28- ارتقاء افراد عمدتاً با سنجش میزان ارادت آنها، تعیین می‌شود؛

29- کشورهای دیگر و بنگاه های خارجی به سختی بتوانند با این جامعه به توافقِ پایدار برسند؛

30- جامعه و کشور به تدریج، اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین‌المللی از دست می‌دهند.

______________

* Arbitrariness

http://www.iran-emrooz.net/index.php/politic2/80098/

بازگشت به خانه