سید عبدالله ها، دنبه شان کو؟!

حميد بهرامی

این نان و آب چرخ چو سیل است بی‌وفا

من ماهی‌ام، نهنگم و عُمانم آرزوست

دوسال پس از مرگ سید عبدالله انوار  تصویر و صدایی از او منتشرشده که «بله، رضا شاه اینطوری که می گویند نبوده» و فوری هم می گوید «من قصدم پشتیبانی نیست!»

من شک دارم که او بتواند «شهامت» را حجی کند اما می شود پرسید «حال که تابوی سخن گفتن از خدمات رضا شاه شکسته شده پس کی تابوی سخن گفتن از خدمات جانشین ایشان، محمد رضا شاه پهلوی، شکسته می شود؟»

سید عبدالله انوار (۱۸ مرداد ۱۳۰۳ – ۱۸ اسفند ۱۴۰۱) دانشمند و مترجم ایرانی و از پیش‌کسوتان معاصر نسخه‌شناسی در ایران بود. شور بختانه ایشان در ۱۴۰۱ ما را ترک کرد یعنی در ۹۸ سالگی. در علوم مختلفی از جمله ریاضیات، منطق و موسیقی صاحب‌نظر بود و به متون کهن ادبی، فلسفی و تاریخی نیز تسلط داشت. او مسلط به سه زبان عربی، انگلیسی و فرانسه بود. اما با این همه «پشتوانهء علمی!» بقول معروف پرسش این است که «سید عبدالله انوار این همه چریدی دنبه ات کو؟!؟»

البته ایشان امکان پاسخگویی ندارد. اما نگاهی به گذشتهء او شاید معما حل کند: نسب خانواده اش به فقیه عصر صفوی، سید نعمت‌الله جزایری، می رسد و نام خانوادگی، انوار، نیز از کتاب همان سید جزایری یعنی «انوار نعمانیه» گرفته شده‌ است. پدرش سید یعقوب انوار شیرازی و مادرش دختر عموی میرزا علی‌خان امین‌الدوله بود. و فراموش نکنید ایشان در سال ۵۷ سن اش ۵۴ سال بوده.

دلیل سکوت ایشان و اکثریت تحصیل کردگان، گذشتهء مذهبی خانوادها یشان بود. آنها با وجود اطلاع مستند از حقایق حکومت مذهبی و اینکه ملایان چه به روزگار ایران و ایرانی آورده اند دم فرو بستند و چرخ پنجم کالسکه استبداد شدند.

عناصر رژیم سالهاست که تبلیغ می کنند رضا شاه خوب اما محمد رضاشاه بد بوده و کاری انجام نداده است! اما حضراتی که اکنون هفتاد سالگی را پس انداز کرده اند و تیترهایی همچون ( مهندس، پروفسور، دکتر...) را دارا هستند نباید فراموش کنند که اگر امکانات اموزشی رایگان دوران پهلوی، بخصوص پهلوی دوم، نبود هیچ وقت نمی توانستند تنها با استعداد خود به جایگاه امروز برسند؛ زیرا از قدیم گفته اند بی مایه فطیر است. آنها باید منصفانه از خودشان بپرسند که در آن روزگار چند در صد ایرانیان وضعیت رفاهی مناسبی داشتند؟

@hamidbahrami4015

بازگشت به خانه