تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ  در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران  -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه 

  خانه   |    آرشيو صفحات اول سايت    |   جستجو در سايت  |  گنجينهء سکولاريسم نو

27 آبان ماه 1403 - 17 ماه نوامبر 2024

این خودکشی نیست!

پیوند به ویدئوی وارده◄

        قضیه مرگ کیانوش سنجری به حدی مشکوک است (که) واقعا می‌شود به همه سوء ظن داشت. کیانوش یک روز قبل از خودکشی در اکانت تویتر خودش منتشر می‌کند: «اگر تا فردا زندانیانی مثل فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی و توماج و بقیه از زندان آزاد نشوند، تا فردا به زندگی خودم پایان خواهم داد». و فردای همان روز، راس ساعت 7 یک عکس در تویتر از خیابان جمهوری، مجتمع چهارسو پل حافظ، منتشر می‌کند و راس ساعت 7:20 دقیقه خبرش می‌آید که کیانوش خودکشی کرده.

حالا شما این بازهء زمانی 20 دقیقه را در نظر داشته باشید، یک دسته از افراد می‌گویند: «خودش را از بالای پل انداخته پائین». یک دسته دیگر می‌گویند که: «از طبقه چندم ساختمان خودش را انداخته پائین». من تحقیق کردم و دیدم که ارتفاع آن پل تا روی زمین حداکثر چهار و نیم الی  پنج متر است. یعنی شخصی از این ارتفاع کم اگر خودش را بیاندازد پائین قطع به یقین نمی‌میرد و نهایتا یک قسمت یا چند قسمت از بدن اش بشکند. ولی این ارتفاع کم باعث مرگ کسی نمی‌شود.

در عکسی که خود کیانوش منتشر کرده کاملا مشخص است که روی پل نیست و روی طبقه چندم ساختمان است. پس نتیجه می‌گیریم از روی ساختمان خودش را انداخته پائین. باز هم من تحقیق کردم و دیدم که طبقه آن ساختمان، یعنی آن ساختمان ارتفاع اش از روی زمین، حداقل کمِ کم 15 متر است. و اگر از این ارتفاع زیاد خودش را انداخته باشد پائین، کلا چند وجهه بیشتر وجود ندارد؛ یا اینکه با سر خودش را انداخته پائین، یا از پشت، یا با پا، از پائین تنه خودش را انداخته. که اگر با سر خودش را انداخته باشد از آن ارتفاع زیاد، سر به زمین برخورد بکند بلا استثناء سر ترکیده و جمجمه سر متلاشی می‌شود و طبیعتا خون از بدن باید بپاشد بیرون. اما طبق دو ویدیویی که از پیکر کیانوش سنجری منتشر شده و قشنگ مستقیما روی پیکرش را نشان می‌دهند، هیچ رد خونی دیده نمی‌شود نه روی زمین، نه روی لباس، نه روی گردن، نه روی دست، نه روی شلوار و هیچ جایی اصلا یک لکه خون هم دیده نمی‌شود و این قضیه خیلی مشکوک است. حتی اگر هم از پشت هم خودش را انداخته باشد زمین، باز هم اگر از پشت افتاده باشد، سر به زمین برخورد می‌کند و باز هم سر باید شکسته باشد و خون باید بریزد بیرون.

اما حالا یک سری‌ها می‌آیند می‌گویند که سیل آمده و خون را شسته برده. اول انسان تا وقتی که زنده است خون بدن گرم است، بدن داغ است و خون غلیظ چسبناک و داغ هست به همین راحتی ها پاک نمی‌شود. اصلا شما فرض اش را بکن که سیل آمده و خون روی زمین را شسته برده، خون روی لباس را که دیگر سیل نمی‌تواند ببرد. اما اصلا خونی وجود ندارد که سیل آمده باشد و این را برده باشد.

حالا اگر از ناحیهء پائین تنه خودش را انداخته باشد پائین، 100درصد استخوان ها ها باید شکسته باشد، لگن هم باید شکسته باشد، و خونریزی داخلی به احتمال زیاد کرده باشد که اگر این اتفاق افتاده باشد حداقل 30 دقیقه الی دو ساعت و نیم طول می‌کشد که شخصی، بر اساس خونریزی داخلی از این ناحیه، از پا در بیاید و باعث مرگش بشود.

زمانی که کیانوش در تویتر عکس خیابان جمهوری را می‌گذارد تا زمانی که خبر خودکشی اش می‌آید کلا مابین 16-17 دقیقه فاصله بوده در 16-17 دقیقه کسی بر اساس خونریزی داخلی در این ناحیه از پا در نمی‌آید و باعث مرگش نمی‌شود.

اما کیانوش مُرده بود. دقیقا عین سناریویی که برای نیکا شاکرمی کشیدند، دقیقا همان را دارند واسه کیانوش پیاده می‌کنند. کیانوش خودکشی نکرده و 100درصد به قتل رسیده. اصلا چرا باید خودکشی کرده باشد؟ شخصی که، کیانوشی که، فردا - یعنی همین امروزی که من دارم پست می‌گذارم - راس ساعت 10 صبح قرار بوده که پرواز داشته باشد به سمت امریکا و برود به سانفراسیسکو، چرا اصلا باید خودکشی کرده باشد؟

شخصی که بارها و بارها زندانی شده، از زیر 18 سالگی مبارزه کرده تا امروز، 9 ماه مجموعا در انفرادی بوده، شکنجه شده و این همه جنگیده بدنش دوام آورده و این روحیه مبارز و قوی داشته، چرا اصلا باید خودکشی کرده باشد؟!

می‌دانید فرق خودکشی با کشته شدن توسط جمهوری اسلامی چیست؟ فرقش در این است که: واژه خودکشی به خودی خود پُر از حس پوچ گرایی، حس ناامیدی، ناراحتی و دپرسی است، حتی برای عامه مردم، حتی در ناخودآگاه ذهن، ولی وقتی توسط جمهوری اسلامی کشته شده و به قتل رسیده، یک بار خشونت و نفرت دارد.

اگر شخصی مثل مهسا امینی در 1401 خودکشی می‌کرد مطمئن باشید کسی به خیابان نمی‌آمد. اما چون توسط جمهوری اسلامی کشته شده و به قتل رسید بار خشونت و نفرت برای مردم داشت و مردم به خاطر همین ریختند به خیابان.

بازگشت به خانه