در هنوزی که نه ببار است و نه بدار «سهم شما کجاست؟»

ابوالفضل محققی

آقای مهران براتی در دعوت به همایش اعلام شده از جانب شاهزاده رضاپهلوی، که قرار است در اواخر همین ماه زیر عنوان "همایش همکاری ملی برای نجات ایران " برگزار شود، جوابیه، یا بهتر است بگویم شکوائیه، ای تنظیم و منتشر کرده اند که از نظر من، بعنوان کسی که سال هاست در جهت برگزاری چنین همایشی که هدف آن دستیابی به یک ائتلاف گسترده در جهت نجات ایران باشد تلاش می کند، جای بسی تعجب و تاسف دارد.

تاسف از این بایت که روح حاکم بر این نوشته، قبل از آن که وحدت بخش و دلگرم کننده باشد و سپاس مندی از کار سترگ برگزار کنندگان چنین همایش بزرگ در شرایطی چنین حساس را منعکس نماید، بازتاب دهندهء یک نگاه خود خواهانه فردی ست که مشروعیت و عدم مشروعیت یک همایش را منوط به حضور خود می کند و غم جایگاه خود در هیئت رئیسه را دارد.   

«بیماری مزمن رهبران و فعالان سیاسی که سال هاست گرد هم می آیند، حرف می زنند، انتخابات می کنند ،زیر عناوین مختلف وظیفه می گیرند، و نهایت بیانیه ها و قرارهای مختلف صادر می کنند تا اجلاس و کنگره بعدی به آن دلخوش می شوند؛ عادت غریبی که سال هاست دامن گیر اپوزیسیون خارج از کشور بوده وهست."

حال اعتراض آقای براتی و همفکران ایشان به چگونگی بر خورد هیئت برگزار کنندهء این همایش است که چرا ایشان سمتی در خور در جایگاه برگزار کنندگان چنین همایشی ندارند!

ایشان عدم حضور خود و کسانی که مورد نظر ایشان هستند را در هیئت تصمیم گیرنده منتج به عدم تنوع دیدگاه ها و نیروهای سیاسی دانسته و، بگونه ای پیشاپیش، رأی بر عدم مقبولیت این همایش در جامعهء جهانی و نیرو های مدنی سیاسی ایران می دهند.

آقای "براتی" خطاب به شاهزاده رضا پهلوی و دبیرخانهء ایشان می نویسند: «چرا پیش از اعلام رسمی برگزاری این کنفرانس، جنابعالی و دبیرخانه‌تان هیچ‌گونه تماسی با سازمان‌ها و شخصیت‌های شناخته ‌شدهء سیاسی، جهت تشکیل هیئتی متکثر و فراگیر نداشته‌اید؟.. از دید یک شهروند مسئول (که منظور خود ایشان است) حضور در کنفرانسی به اهمیت گذار به دموکراسی، بدون مشارکت در برنامه ریزی آن، تقلیل حقوق اش به اعتراض یا بیعت است...، باور دارم که موفقیت چنین کنفرانسی در گروی حضور و مشارکت متکثر و متوازن نیروهای گوناگون دموکراسی‌خواه ایران در هیئت برگزار کنندهء آن است.»

با چنین دیدگاهی است که جناب براتی نتیجهء چنین همایشی را - که از نظر  ایشان "شرکت کنندگان اش نقشی در برنامه ریزی و اعتراض به تقلیل حقوق شان ندارند - جهت بیعت به شاهزاده رضا پهلوی ارزیابی می کنند و شکوه می نمایند؛ توهینی مستقیم به شرکت کنندگان در این همایش؛ برخوردی که مرا بی اختیار بیاد این جملهء خمینی در رابطه با وظیفهء انقلابی می اندازد که "نپرسید انقلاب بمن چه داد! شما به انقلاب چه دادید"؛ سخنی که "کندی" بگونه ای دیگر می گفت: "نپرسید کشورم بمن چه داده؟شما به این کشور چه داده اید؟"

حال باید از آقای مهران براتی که می پرسند «این همایش به ما چه می دهد»، شما خود چه پیشنهاد سازنده ای، چه راه حل خلاقانه ای، چه تجربهء مفیدی، و در نهایت چه برنامهء روشن و مدونی به این همایش بزرگ (که کار سنگینی برای برگزاری آن صورت گرفته) ارمغان می برید؟

بگذارید ارگان برگزار کننده همایش خود را در محیطی دور از جنجال های مرسوم روشنفکری، گروه بازی و... آغاز کنند و شما آنجا هر اعتراض یا برنامه ای را که در نظر دارید ابراز بفرمائید و مطمئن باشید که در آن همایش غمخواران این سرزمین کم نیستند که برای نجات ایران گرد هم آمده اند.

من بشخصه برای این همایش و دعوت شده گان آن آرزوی موفقیت دارم .

https://news.gooya.com/2025/07/post-99753.php

 بازگشت به خانه