|
||||
|
|
||||
|
الف- حکومت اسلامی آموخته است که بهم خوردن موازنهء قدرت، ناشی از خوردن جام زهر در برابر دولت های غربی، را با تشدید سرکوب داخلی برقرارکند. سال 67، به هنگام پذیرفتن قطعنامهء صلح و توقف جنگ نیز چنین کرد. و اکنون هم دارد به نحوی همان سیاست را به کار می گیرد. چرا که می پندارد بدون اشاعهء ترس و رعب قادر به حفظ تعادل خود نیست. باید امیدها را خشکاند.
گرچه لبهء تیز این کشتار، مثل همیشه، از کشتار دگر اندیشان، اقلیت های قومی و ملی و مذهبی صورت می گیرد و رژیم ددمنش دیواری کوتاه تر از آنها گیر نمی آورد، اما آشکارا پیام این کشتارها خطاب به همهء مردم است تا مبادا بخواهند از فرصت ها برای گسترش خواست ها و مطالبات سرکوب شده استفاده کنند. مبادا فکر کنند که چیزی تغییر پیدا کرده است. امیدها باید خشکانده شود.
ب- گرچه بر حسب ظاهر هدف رژیم قدرت نمائی است اما کبست نداند که رژیم برای پوشاندن ضعف خود و بهم نخوردن بیشتر تعادل اش مبادرت به خشونت می کند.
ج- تجربهء این صد روزه نشان داده است که دولت روحانی نیز، بخصوص در برابر این خشونت ها، ساکت و منفعل است و در واقع بطور ضمنی اعلام کرده است که در این گونه عرصه ها مداخله نخواهد کرد. ظاهراً، بطور ناگفته، تقسیم کاری بین دولت و جناح فاشیست حاکمیت بوجود آمده است که یکی برای گشایش دیپلماسی و بازکردن قفل تحریم ها بکوشد و دیگری در ایجاد و تشدید فضای ترس و امنینی.
باین ترتیب، اگر بازیگر اصلی، یعنی مردم، جامعهء مدنی و همهء جریان های مترقی و دموکراتیک، در داخل و خارج، به طور فعال تر وارد صحنه نشوند، تغییر (شیفت) قدرت، یعنی آمدن روحانی، حتی می تواند مصداق "از قضا سرکنجبین صفرا فزود" گردد.
نیاز به یک اعتراض گسترده برای توقف موج اعدام ها
در چنین شرایطی تنها می توان با ترکیب سه وجه یک تاکتیک بر جنون رژیم فائق آمد:
1- اقدامات اعتراضی هرچه گسترده تر و سراسری تر علیه سرکوب و اعدام و ترور در داخل و خارج
2- فشار به دولت روحانی برای تحقق وعده هائی که در ایجاد فضای بازتر و آزاد تر داده بود.
3- تشدید فشار نهادها و جامعهء جهانی به رژیم برای توقف کردن سیاست سرکوب و زودن این توهم رژیم که گویا می تواند، همزمان به سیاست متناقض مذاکره و سازش از یکسو، و سرکوب و رعب افکنی در داخل از سوی دیگر، کار خود را ادامه دهد. يعنی اقدام علیه سیاست «دخدا را دیدن و ده را چاپیدن!»
همهء توان خود را برای گسترش اعتراض علیه اعدام و خشونت بکار گیریم! درکردستان گام های اولیهء این حرکت با شعار «کردستان را اعدام نکنید»* شروع شده است. بکوشیم تا این همبستگی با شعار «ایران را اعدام نکنید» به سراسر کشور تسری پیدا کند.
2013-11-07
*- کردستان را اعدام نکنید!
http://www.youtube.com/watch?v=b5fYu2tT0Xk
نظر خوانندگان
محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
