|
||||
|
|
||||
|
برندگان
برنده اول این بازی، علی خامنه ای است. وی بعد از ده سال قلع و قمع کردن رقبا و مخالفین خود (اصلاح طلبان دولتی موافق نظام) به بهانه سازش با آمریکا، توانست به بهترین شکل ممکن با وجود احمدی نژاد ده سال عمر نظام خود را تمدید کند و اکنون با کمک دو کارگزار خبره خود (روحانی و ظریف) سرو ته فشارهای بین المللی (تحریم ها و قطعنامه ها) را هم بیاورد. به این ترتیب یکی دیگر از چهار بحران خود ساخته حکومت اسلامی (گروگانگیری 444 روزه، آتش بس در جنگ ایران و عراق و سرکوب اصلاح طلبان دولتی در سال 1388) که هر کدام به نوبه خود سهم مهمی در استقرار حکومت اسلامی داشته اند با امضا توافق نامه ژنو به بهترین وجه ممکن در حال حل شدن است.
برنده دوم بازی گروههای مافیائی وابسته به بیت علی خامنه ای یعنی پاسداران، بسیج ، نیروهای خود سر و اصولگرایان بازار و مجلس میباشند که به بهانه دور زدن تحریمها در چند ساله دوران احمدی نژاد توانسته اند از طریق دلالی، قاچاق کالا و اختلاس یک ملتی را سر کیسه کرده و دلخورند که نمیتوانند آنرا ادامه بدهند!
برنده سوم این بازی از نظر بین المللی در درجه اول صنایع تسلیحاتی آمریکا و اروپا میباشند. برای تخمین مقداراسلحه ای که طی این ده سال صنایع مزبور به علت تهدید صلح در خاورمیانه توسط جمهوری اسلامی به رژیمهای کشورهای اطراف خلیج فارس فروخته اند، لازم است بودجه نظامی کشورهای منطقه را بررسی کنیم.
برنده چهارم این بازی روسیه و چین می باشند که همه از چند و چون آگاهند و احتیاجی به تکرار ندارد.
برنده پنجم این بازی دولت دست راستی نتانیاهو در اسرائیل میباشد که حمایت جهانی و کمکهای نظامی را برای کشور خود تامین و تضمین کرده است.
برنده ششم حزب الله، حماس و رژیم های سوریه و کشورهای آمزیکای لاتین می باشند که با گرفتن کمک های فراوان از جمهوری اسلامی نقش حامیان حکومت را بازی کرده اند.
بازندگان
بازنده اول در این لیست ملت ایران است. مبلغ هزار میلیارد دلاری که می بایست از در آمد نفت این کشور صرف سرمایه گزاری و ایجاد کار در اقتصاد شود، از جیب ملت بیرون کشیده شده و به جیب برندگان ( که در بالا آمده) سرازیر شده است. ضررهای ناشی از تحریمها فقط مالی نیوده، از بین رفتن عمر یک نسل که می بایستی وارد کار و فعالیت اجتماعی شود و اکنون بیکار و نا امید زانوی غم به بغل گرفته و صدمه ای که از این بابت به وجهه و آبروی ملت وارد شده را نیز باید منظور کنیم.
بازنده دوم این بازی آن روشنفکران چپ نمای بی مقداری میباشند که در این سالها بیشتر از حکومتیان اسلامی سنگ «انرژی هسته ای حق مسلم ماست» را به سینه زده اند. به زبان آلمانی به این نوع موجودات «احمق با صرفه» میگویند که بعنوان نوکر بی اجر و مواجب نقش منشی حکومتهای استبدادی را بازی میکند.
بازنده سوم در این بازی هسته ای اصلاح طلبان دولتی هستند که از رفسنجانی و خاتمی گرفته تا موسوی و کروبی قصد داشتند تحت عنوان «حل» مسئله هسته ای زیر پای خامنه ای را جارو کنند. بخشی از آنها بصورت تدارکاتچی خامنه ای فعلا به کار خود ادامه میدهندو بخشی دیگر که تمکین نکرده بعنوان سران فتنه در زندان و حصر بسر مییرند.
در ته این لیست با 666 هزار الکی خوشی نیز سرو کار پیدا می کنیم که در صفحهء فیسبوک ظریف به وی بخاطر پیروزی در ژنو «لایک» زده اند. کجا باید آنها را جا بدهیم، نمی دانم. به نظر من بد نیست آنها را جزو گروهی قلمداد کنیم که برای پیشواز به فرودگاه رفته و خطاب به ظریف شعار داده اند: «صل الی محمد، دکتر مصدق آمد.» و اسم این گروه را بگذاریم مشنگ ها!
در آخر یک سوال از همه و از خودم: چرا وقتی خامنه ای می تواند به این راحتی با ایجاد بحران های مصنوعی بقا حکومت خود را تامین کند، و به این آسانی ملتی را سر کار بگذارد، چنین شیوه ای را ادامه ندهد؟ غیر از دعوا بر سر جزایر سه گانه، دعوا بر سر شیعه و سنی با عربستان سعودی سوریه هم برای ایجاد بحران چندان بد نیست!
25 نوامبر 2013
نظر خوانندگان
اچ.تی.تی: با همه مقاله شما موافقم به جز بخش آخر که آن 666 هزار نفر رو الکی خوش خظاب کردید من می خواهم بگم که آنها همان کسانی هستند که طی 35 سال دزدیدند و بردند(ویلا در اسپانیاو...) و تعجبی نداره که امروز شادمانی میکنند. امکان نداره که انسانی منافع خودش رو تشخیص نده. بر اساس تجربه من تعداد آنها چیزی حدود 20 درصد از کل جمعیت ایران هست که در انتخاباتها صف رأی ریزی تشکیل میدهند و برای حکومت هم این تعداد کفایت می کند.
محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
