دیوید اعتباری: نرمش قهرمانهء ظریف و ناامیدی غرب از اپوزیسیون

نرمش قهرمانهء ظریف

و ناامیدی غرب از اپوزیسیون

دیوید اعتباری

سه شنبه 12 آذر ماه 1392 ـ 3 ماه دسامبر 2013

بالاخره جمهوری اسلامی پس از کشاندن ملت و کشور به مرز جنگ و ورشکستگی اقتصادی، و حد اکثر استفاده از سیاست‌های تنش زای خارجی‌ با هدف انحراف افکار عمومی‌ از کمبودها و سرکوبهای داخلی‌،.. با در آوردن خرگوش اعتدال روحانی و ظریف از عمامه خویش، اولین عقبگرد رسمی‌ از موضع‌های گذشته خود را انجام داد. رژیم بلاخره قرار دادی را که می‌توانست 15 سال پیش تصویب کند، پس از ماجرا جویی‌ها و بی‌کفایتی‌ها از زور سقوط امضا کرد. آن‌ هم در کشوری که بزرگترین ذخایر گاز جهان را دارد و آن‌ هم پس از گنده گویی‌هایی‌ که به ملت و کشور ایران میلیاردها ضرر زد و باعث قوی تر شدن باندهای قاچاق مافیایی رژیم و سپاه شد.

اما با این توافق، نه تنها رژیم ولایت فقیه خود را از سقوط اقتصادی نجات داد، بلکه توانست دولت‌های غربی را از ادامه سیاست های تغییر رژیم منصرف کند. البته آمریکا در دوران بوش و حتی قبل از آن با امید به اپوزیسیون ایران سیاست ‌هایی‌ در جهت تغییر رژیم در نظر گرفت اما اپوزیسیون با انتظارت بیش از حد از دیگران و نه از خود، هیچ گاه نتوانست آلترناتیوی همبسته و متشکل به ملت ایران و جهانیان ارائه دهد.

در این میان ایرانیان داخل کشور که زیر بار تحریم‌های اقتصادی، فساد و برنامه‌های شکست خورده کمرشان خم شده بود، روزنه اقتصادی کاهش تحریم‌ها را به مانند ریاست جمهوری روحانی به فال نیک‌ گرفتند.

این جشن و شادی رژیم + اصلاح‌طلبان از یک سو و 1+5 از سوی دیگر، با مخالفت و عصبانیت بعضی‌ دیگران مواجه بود:

1- دولت اسرائیل که به ملایان اعتمادی ندارد و از طرفی‌ هم تنش سیاسی میان رژیم و غرب بنفعش می‌باشد.

2- همسایگان ایران که منزوی بودن ایران، برایشان استفاده سیاسی و اقتصادی بسیاری داشته است.

3- بخشی از اپوزیسیون رژیم که امیدش به سرنگونی اقتصادی رژیم از طریق تحریم‌ها بوده است. اپوزیسیونی که راه چاره کم عملی‌، بی‌ برنامگی و تفرقه خود را در امید به دخالت مستقیم و غیر مستقیم دولت‌های خارج می یابد.

البته تحریم‌های اقتصادی در صورتی‌ می‌توانست به تغییر رژیم بیانجامد که دولت‌های غربی، مانند مورد تحریم‌های آفریقای جنوبی، اين تحريم ها را به رعایت حقوق بشر نیز نسبت می‌دادند، و اپوزیسیون همبسته و متشکل هم همزمان، رهبری اعتصابات سراسری گسترده در ایران را به عهده می‌گرفت و رژیم به سیاست های قدیم خود ادامه می داد و از مواضع اتمی‌ خود عقب نشینی نمی کرد؛ ولی‌ هیچ یک از این شرایط عملی‌ نشد.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.