خانه   |   آرشيو کلی مقالات   |   فهرست نام نويسندگان  |   آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت    |    جستجو  |    گنجينهء سکولاريسم نو

ا سخن گفتن از ماندلا نسرین ستوده دو شنبه 18 آذر ماه 1392 ـ  9 ماه دسامبر 2013

سخن گفتن از ماندلا سخت است، نه فقط به دلیل رنج زیادی که طی 27 سال زندان تحمل کرد، بلکه سخن گفتن از ماندلا از آن رو نیز دشوار است که رویاهای بزرگی را بر بسیط زمین محقق کرد؛ آرمانی که قدم به قدم در عرصه ی عمل و اندیشه به آزمون گذاشته شده و با افت و خیزها و تحولاتی همراه بوده است.

ماندلا این شجاعت را داشت که در عین ایستادگی در مقابل روش های تحقیر آمیز و غیر قانونی زندانبانان اش، در طی سالیان طولانی تحمل حبس، روش خود را از مشی مسلحانه در دهه ی 60 میلادی به روش مسالمت آمیز در دهه ی 90 تغییر دهد. او با گذشت سالیان عمر، شجاعت تغییر پا به پای ضرورت های زمانه را داشت.

او در مشی مسلحانه اش هم به تمامی اقدام می کرد و از آموزش های وسیع نظامی در دیگر کشور های آفریقایی چشم پوشی نمی کرد و در روش مسالمت آمیزش نیز با صبر و مدارای فراوان به مذاکره با دولت وقت می پرداخت و اقدامات تحریک آمیز تندروها در ترور سیاهپوستان او را وادار به قطع مذاکره نمی نمود.

شاید به دلیل همین تغییر روش ماندلا بوده است که کمیسیون حقیقت و آشتی در آفریقای جنوبی به یکی از موفق ترین تجربیات کشف حقایق جنایات رسمی در کشور های دنیا تبدیل شد. فرهنگ بخشایشی که بر این کمیسیون ها حاکم بود، این کمیسیون ها را بیش از آنکه به محلی برای انتقام جویی تبدیل کند، به محل کاوش در گذشته ی ملتی تبدیل کرد که بار دیگر در سئوالی جمعی و ملی از خود بپرسند چگونه چنین جنایاتی رقم زده شد؟

هرچند یک ملت می تواند به این سئوال با کیفر دادن نیز پاسخ دهد اما ماندلا و همکاران اش در کمیسیون های حقیقت و آشتی، این روش را انتخاب کردند. معهذا آنها هرگز مانع کیفر دادن کسانی نشدند که خانواده ی قربانیان، خواستار مجازات آنها شده بودند. به تعبیری دیگر، ماندلا در اشاعه ی فرهنگی که به آن اعتقاد داشت، استبداد به خرج نداد و از اعمال حقوق فردی اشخاص جلوگیری نکرد. نمونه ی بارز آن کیفر دادن به عاملان قتل استیو بیکو، قهرمان 37 ساله ی آفریقای جنوبی بود که چند ماهی پس از دستگیری در 1974، در اثر شکنجه جان خود را از دست داد ه بود.

هرچند ماندلا به چشم دیگران اسطوره ای پایان ناپذیر است اما او خود در کتاب خاطراتش مثل هر انسانی با احساسات بشری اش، از بزرگترین افسوس دوران زندان اش یاد می کند که همان دوری و محرومیت از خانواده و بچه ها است که طی سالیان طولانی زندان تحمل کرده است.

فرشته ی نرم خوی عدالت که از جوانی تا سالخوردگی ماندلا را همراهی کرده بود، همچنان با چشمانی بسته کتاب زندگی کسی را به تاریخچه ی پر فراز ونشیب عدالت خواهی می سپارد که هنوز مشتاقان زیادی او را همراهی می کنند.

بر ماندلا در طول سالیان زندان همان گذشت که بر دیگر زندانیان سیاسی می گذرد. شرایط سخت زندان، توأم با تلاش برای تحقیر زندانی، تعقیب اعضاء خانواده، مشکلات اقتصادی و حتی لغو پروانه ی وکالت او. اما او همچنان با سماجت بر تحقق رویاهایش پای فشرد؛ رویاهایی که در زمان خود بیشتر به افسانه می ماندند. اگر ماندلا در تحقق این رویاها موفق بوده است، چرا ما نباشیم؟

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه