محمدرضا روحانی: آسیدعلی، مواظب سلامتی خود باشید

آسیدعلی، مواظب سلامتی خود باشید!

محمدرضا روحانی

چهارشنبه 28 اسفند ماه 1392 ـ 19 ماه مارس 2014

بدون سلام، تعارفات، تقدیم احترامات معمول و غیرمعقول، در عالم دشمنی صریح و آشتی‌ناپذیر، برای شما آرزوی سلامتی و طول عمر دارم. سنجاق کردن توده‌‌ای کلمات قلمبه سلمبه، القاب و سیرداغ به نعلین، عبا و عمامه شما کار سختی نیست. عیب کار آنست که باد کردن ولی‌ مطلقه فقیه یا هر نوع رهبر دیگری تنها کمکی است به فروبردن بیشتر او در لجنزاری که برایش خلق‌ شده است. بر عفونت وجودش بیش از پیش می‌افزاید. گندابی که او را فراگرفته بدبوتر و آزاردهنده‌تر خواهد کرد: فکر می‌کنم کسی جرأت ندارد آئینه‌ای در مقابل شما بگیرد تا بتوانید سلف تاریخی خود را در «اخبار» ببینید. من این خدمت را با شوق می‌‌پذیرم.

اخباری که منابع شیعه و ایرانیان در باب رفتار و اصل و نسب آل زیاد و بنی‌امیه نقل کرده‌اند را باید با احتیاط خواند و نقل کرد. بهرحال دشمنی و رقابت طرفین را نمی‌توان بطاق نسیان سپرد. وقتی پای‌ کینه‌ورزی به میان آید لابد مؤمنین هم فراموش می‌کنند که «خدا بانگ برداشتن به بدزبانی را دوست ندارد...» آیه 148 سوره نسا- لایحب‌الله الجهر من ‌السوء ...

من آن‌چه درباره‌ ابوذباب خوانده‌ام را به عنوان خبر معتبر در این‌جا ذکر نمی‌کنم هرچند برای شما این ‌حرف‌ها اعتبار داشته باشد. به هر حال می‌گویند خلیفه عبد‌الملک مروان که 21 سال خلافت کرد- 65 الی 86 هجری – قبل از رسیدن به خلافت کبوتر مسجد لقب داشت. از بام تا شام در مسجد قرآن می‌خواند. مثل امام خمینی خودمان از کشتن حشرات هم پرهیز می‌کرد. وقتی خبر مرگ پدر به او رسید طبق معمول در مسجد بود و مشغول قرائت کتاب خدا. قرآن را بست و گفت: هذا فراق بینی و بینک و هذا آخر‌العهد بک. اینک آغاز جدایی میان من و تست و این آخرین دیدار با تست. دیگر سراغی از کتاب خدا نگرفت.

عبد‌الملک مروان بخیل و خونریز بود. از او پرسیدند شرب خمر می‌کنی؟ پاسخ داد بلی والله شرب دماء (خونخواری) هم می‌‌کنم. این خلیفه، حجاج‌ بن یوسف را حاکم کوفه کرد که دمار از روزگار شیعیان درآورد. می‌گویند عبدالملک را مردم ابوذباب هم می‌خواندند. ابوذباب یعنی پدر مگس. نوشته‌اند که دهان او بسیار بد بو بود. هرگاه مگس از اطراف او می‌گذشت از شدت گند دهانش می‌افتاد و می‌مرد.

آوازه عدالت و رحمت ولی مطلقه فقیه در جمهوری اسلامی و آیات عظام خدمتگذارتان عالمگیر شده است. امروز در بسیاری از فرهنگستان‌‌ها و لغت‌نامه‌ها واژه‌ی آیت‌الله به معنای بیدادگر و نادان به کار می‌رود. نام شما و همدستان شما در بسیاری از زبان‌های دنیا «راسپوتین« یا «دراکولا» را تداعی می‌کند. به یمن رسانه‌های گروهی آوازه‌تان جهانگیر شده است.

از قریب 60 بار محکومیت جمهوری مقدس اسلامی شما در نهادهای ملل متحد به خاطر تجاوز مستمر به حقوق ایرانیان که بگذریم به شمار اعدام‌ها در ایران می‌رسیم. این افتخار برای خمینی و مرده‌ریگ خواران او ابدی است که سی و پنج‌سال مداوم رکورد‌دار شمار اعدام‌ها هستند به نسبت جمعیت. چین و ماچین به گرد ولی مطلقه فقیه نمی‌رسند.

خدمتگذار سابقه‌دار رژیم مقدس اسلامی ‌شما، صاحب منصب عالیرتبه دستگاه عدالت ولایت مطلقه‌ی امر، آقای محمد جواد لاریجانی، مسئول روابط بین‌المللی و حقوق بشر قوه قضاییه شما هفته‌‌ی گذشته، روز 12 اسفند فرمودند که نهادهای حقوق بشری باید «برای افزایش اعدام‌ها از جمهوری اسلامی تجلیل کنند...»

هفته گذشته شاهد بودیم که در کرج جوان 26 ساله‌ را به دار کشیدید. او آرزو کرد که قبل از آن‌که طناب دار به گردنش بیاندازند، مادرش را که برای وداع در صحنه حاضر بود در آغوش بکشد. مأمورین معذور شما با قساوتی بی‌نظیر و خشونتی ددمنشانه منویات رهبری را اطاعت کرده و برخلاف عرف و قانون او را از این آخرین تمنای انسانی محروم کردند. در همان روز، در همان شهر، در محله فقیرنشین زورآباد دو جوان 26 ساله‌ی دیگر را بدار کشیدند.

راستی صاحب منصب عالیرتبه‌ نظام مقدس اسلامی، آقای محمدجواد لاریجانی فراموش کردند که افتخار صدور احکام نوین چشم‌درآوردن و گوش و دماغ بریدن مثل مورد جوانی به نام جمشید که هفته‌‌ی گذشته در دیوانعالی جمهوری مقدس شما به مرحله قطعیت درآمده است را در بساط عدالت اسلامی بگستراند و در معرض دید «نهادهای حقوق بشری» بگذارد. حیف شد.

آقا سیدعلی، شما در قرن بیست و یکم با اتکا به صدها میلیارد دلارهای نفتی رکورددار اعدام، سنگسار، قطع اعضا و تعداد زندانی شدید. امروز به یمن اینترنت و رسانه‌های گروهی مشهور هستید. همه شما را می‌شناسند. بوی گند ابوذباب با توجه به کمبود امکانات قریب هزار و چهارصد سال قبل محدوده‌ی کوچکی را می‌گرفت، اما عفونت گنداب مقدس نظام ولایت مطلقه فقیه امروز به تمام جهان رسیده است. صد رحمت به ابوذباب، عبدالملک‌ مروان و حجاج بن‌ یوسف.

آسید‌علی شما از خود می‌پرسید این نگارنده که به همه‌ کارنامه من اشراف دارد چرا آرزوی تندرستی و طول عمر مرا دارد. پاسخ این است که بند از بند کشیدن دشمنان، اجرای عدالت مثلاً در پشت‌بام مدرسه علوی، زندان اوین، کهریزک، عادل‌آباد و حصارک و ... مشکلی را حل نمی‌کند. باز تولید روابط وحشیانه انتقام جویی و کینه‌ورزی است.

اگر روزی توانستیم شما را در کمال تندرستی، تحویل یک دادسرای پاک، کاردان و دادگر بدهیم؛

اگر بتوانیم دادگاهی متشکل از قضات حرفه‌ای پاکدامن و بیطرف برای رسیدگی به کارنامه شما فراهم آوریم؛

اگر بتوانیم برای شما برخورداری آزادانه از خدمات وکلای مستقل و شجاع را تأمین کنیم؛

اگر بتوانیم حضور ناظران بین‌المللی‌ را در جریان رسیدگی تسهیل کنیم؛

اگر بتوانیم امکان خبررسانی بیطرفانه را برای رسانه‌های گروهی در جریان دادرسی تأمین کنیم؛

می‌توانیم کارنامه شما را در معرض داوری نه تنها ایرانیان بلکه نزد مردم ۵۶ کشور مسلمان نشین و همه جهانیان بگذاریم. این بهترین روش بستن پرونده شما نیست؟‌ به این ترتیب یک بار زنده‌ی شما برای خدمت به تاریخ و مردم قابل مصرف خواهد شد.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.