پیامی از محمدرضا پورشجری (سيامک مهر): امید به تغییر

امید به تغییر

پیامی از محمدرضا پورشجری (سيامک مهر)

جمعه 8 فروردين ماه 1393 ـ 28 ماه مارس 2014

با درود فراوان، من یکی ازقربانیان استبداد و سرکوبگری رژیم اسلامی حاکم بر ایران هستم که بدلیل درج و انتشار نظرات و انتقادهای خود پیرامون بی عدالتی ها ونقض حقوق و آزادی های هم میهنانم در صفحه شخصی خود در اینترنت از سوی دستگاه قضایی این رژیم به چهار سال حبس محکوم گردیده ام. من تا امروز نزدیک به همه این سال ها را در شرایط غیرانسانی و فاجعه بار زندان های جمهوری اسلامی محبوس بوده ام. هم اکنون که این مطالب را یادداشت می کنم در اتاقی به مساحت کمتر از 21 متر مربع و در میان 40 تن از جانیان و قاتلین و قاچاقچیان و سارقین و متجاوزین به عنف و زورگیرها و چاقوکش ها و کودک آزارها و بیماران روان پریش و معتادین به مواد مخدر و ولگردها و مجرمین از این قماش گرفتار و اسیر هستم و با وجود نارسایی ها و عوارض قلبی و ابتلاء به دیابت و بیماری ورم غده پروستات و سنگ کلیه، در واقع لحظه لحظه این روزها را با مرگ مبارزه می کنم.

من از همان ابتدا که توسط ماموران وزارت اطلاعات و با هجوم به آپارتمان محل سکونتم دستگیر شدم مورد بازجویی و کتک و ضرب و شتم وشکنجه قرار گرفتم و به مدت 8 ماه در سلول انفرادی و بدون هیچ گونه تماس با بستگانم تحت فشارها و بازپرسی های طاقت فرسا قرار داشته و از تمامی حقوق یک متهم محروم بوده ام. من پیوسته به مرگ و اعدام تهدید می شدم و حتی در بازداشتگاه وزارت اطلاعات مرا با چشمان بسته بروی چهار پایه برده و ادعا کردند که تصمیم گرفتیم تو را به دار بیاویزیم.

همهء این رنج ها و ناملایمات که بر من هموار شده تنها به این خاطر است که من از حقوق و آزادی هایی که مواد 18 و 19 اعلامیهء جهانی حقوق بشر، انسان را از آن برخوردار ساخته و بدان تصریح کرده است، استفاده نموده و کوشیده ام هم میهنانم را با اندیشه ها و باورهای خود شریک سازم.

سرگذشت من به عنوان وبلاگ نویس و زندانی سیاسی تنها یک نمونه و مثال از سرنوشت دردناک هزاران قربانی تبعیض و نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی است.

بدبختانه امروز ملت ایران در دام رژیم مذهبی و قرون وسطایی و به شدت عقب مانده گرفتار و اسیر گشته که برای ارزش ها و پرنسیب های جهانی، که بشر متمدن حداقل 400 سال در راه کسب و ایجاد و بقا آن جانفشانی کرده است، کمترین احترامی نمی شناسد. این رژیم ارتشی تا دندان مسلح و خونریز و تروریستی بنام "سپاه پاسداران" انقلاب اسلامی تشکیل داده است تا خواسته ها و مطالبات اجتماعی و سیاسی مردم ایران را با خشونت سرکوب کند و با آزادی و دموکراسی و حقوق بشر، هم در ایران و هم در سطح جهان مقابله کند و بجنگد.

رژیم توتالیتر حاکم بر ایران، خفقان نفس گیری بر جامعه اعمال می کند، بطوری که محض نمونه حتی یک فرد مخالف و منتقد در هیچ روزنامه و رسانه ای در داخل کشور حق اظهار نظر و بیان آزادانه آراء و افکار خود را ندارد.

جممهوری اسلامی مجموعهء قوانین شرم آور و ضد انسانی وضع کرده و اجرا می کند، بنام قانون مجازات اسلامی، که شامل مجازات هایی چون: قتل، قصاص، اعدام، سنگسار، دست و پا بریدن، چشم درآوردن، از کوه پرت کردن، در آتش انداختن و تازیانه زدن که یکایک آن توحش مسلم است که مصداق جنایت علیه بشرمحسوب می شود.

جمهوری اسلامی به گونه ای برنامه ریزی شده و هدفمند و منظم به سرکوبی حقوق بنیادی مدنی می پردازد، از جمله محروم کردن مردم از ابتدایی ترین حقوق خود یعنی امکان آزادی بیان، ممنوعیت استفاده از برنامه های ماهواره با فیلترینگ وسیع اینترنت، ممنوع ساختن تجمعات، حتی جشن ها و میهمانی دوستانهء جوانان، تحقیر زنان با حجاب اجباری، تفکیک جنسیتی و سرکوب آزادی های جنسی به منظور سلطهء روانی بر جامعه، تبلیغات گستردهء مذهبی با صرف هزینه های هنگفت و با هدف رواج خرافات و تشویق مردم به نادانی و سفاحت و، از همه جنایت بارتر، قتل و قصاص و اعدام در ملاء عام و ایجاد ترس و وحشت در اجتماع و بی اعتنا ساختن مردم نسبت به سرنوشت خود.

موارد یاد شده تنها بخش کوچکی از اقدامات زمامداران جمهوری اسلامی جهت حفظ قدرت و سلطهء هرچه فراگیرتر در جامعه امروز ایران است. بدون شک توجه به این حقیقت راه گشاست که مقابله و مبارزه جمهوری اسلامی با دنیای مدرن و دستاوردهای درخشان آن در زمینهء آزادی و دموکراسی حقوق بشر، امری ذاتی و جوهری است و در مبانی و بنیادهای اسلامی و ایدئولوژیک این نظام بصورت اصول تغییر ناپذیر، تبیین و تثبیت گردیده است. تجربهء شکست خوردهء گفتگوهای انتقادی با جمهوری اسلامی از سوی برخی دولت ها درگذشته و با امید تغییر رفتارهای این رژیم، موید همین واقعیت است و همچنین نشان می دهد که تلاش های جهانی و روش هایی که نهادهای بین المللی به جهت ملزم ساختن دولت اسلامی و محترم شمردن حقوق بشر در رعایت حقوق اساسی ملت ایران تاکنون بکار برده اند مفید و مؤثر واقع نشده و نیازمند رویکردها و راهکارهای متفاوتی است.

روی هم رفته هرگونه تغییری در شرایط بسته و اختناق آمیز امروز جامعهء ایران مستلزم دگرگونی اساسی در ساختارهای سیاسی و حقوقی نظام موجود است. به همین منظور ضروری است تا از پراکندگی کوشش ها و سرمایه گذاری های مجامع بین المللی ممانعت بعمل آمده و نیروهای جهانی و دولت هایی که دغدغه و دل مشغولی حقوق بشر دارند، و همچنین حفظ امنیت منطقه و جهان جزو سیاست های تعریف شدهء آنهاست، بصورت متمرکز و سازمان یافته در مجموعهء "دوستان ایران" گرد هم آیند و ملت ایران را در راه کسب حقوق وآزادی های خود وکسب حق تعیین سرنوشت یاری رسانند.

دارای نام مستعار سیامک مهر، نویسنده وبلاگ «گزارش به خاک ایران»

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.