|
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
|
|
|
خانه | آرشيو کلی مقالات | فهرست نويسندگان | آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت | جستجو | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
در غم بزرگ درگذشت پروانه میلانی
مادران پارک لاله
مادران پارک لاله، درگذشت نابه‌هنگام خانم پروانه میلانی، این شاعر آزاده را به همسر مهربان و خانواده‌ی داغدارش و مادران خاوران و همه آن‌هایی که قلبی تپنده برای بهتر زیستن انسان‌ها دارند، تسلیت می‌گویند.
این زن دریادل و شجاع؛ قلبی بزرگ با هزاران آرزو و دردی عمیق از این همه بی‌عدالتی داشت که در ظرف بدنی ظریف و بیمارش نمی‌گنجید. او از دیکتاتوری و دیکتاتورها بی‌زار بود و از بی‌عدالتی به مردم به خشم می‌آمد و می‌خواست بلافاصله کاری کند، ولی به تنهایی توان‌اش را نداشت و درد می‌کشید. او از سکوت مردم در برابر این همه ستم و فقر نیز رنج می‌برد و در شگفت بود که چرا مردم کاری نمی‌کنند.
شاید قلب او آگاهانه از تپش باز ایستاد تا در نبودش به آرزوهای بزرگ و انسانی او توجه بیشتری شود و بدانیم که با هم بودن چقدر زیباست و تا چه اندازه می‌تواند قدرت و توان ما را دو چندان کند. او از تشریفات و زرق و برق‌های مصنوعی بی‌زار بود و ساده زیستن و عاشق بودن را می‌ستود و می‌خواست همان باشیم که هستیم و از این با هم بودن نیرو بگیریم و بزرگ شویم.
او سرود خاوران را سرایید و آن را تا ابد زنده نگاه داشت و این ماندگاری را مدیون او و مادر دلیرش هستیم که این سرود را برای ما خواندند و آوای زیبای خاوران را در دل‌ها زنده نگاه داشتند.
او با این که بیمار و ناتوان بود، ولی از عشق نیرو گرفت و با شهامت تمام به «گوانگجو» رفت و جایزۀ مادران خاوران را، به اتفاق مادر بازرگان، دریافت کرد و با استواری به ایران بازگشت و از حبس و زندان و پیامدهای آن نهراسید. او بی‌پروا و پروانه‌وار از پیله خود بیرون آمد تا بگوید برای ساختن دنیایی انسانی باید بی‌پروا بود و خطر کرد تا بتوانیم به خواسته‌های بر حق‌مان برسیم.
ما، با تاسف و اندوه فراوان، در این غم بزرگ شریک خانواده‌ی محترم‌اش هستیم و با آنها ابراز همدردی می‌کنیم. باشد تا انسان‌ها را همان‌گونه که هستند دوست بداریم و در زنده بودن، وجود با ارزش‌شان را دریابیم تا نیروی‌مان دو چندان شود و بتوانیم زندگی بسازیم.
یادش زنده و گرامی و راهش پر رهرو باد!
مادران پارک لاله ایران
12 دی ماه 1393
سرود خاوران را به یاد پروانه میلانی و مادرش در هر کوی و برزنی بخوانیم.
خاوران، خاوران، دشت عاشقان
خفته در دامنت طوفان زمان
(رفته از خاطرت شادمانی‌ها/ داری در یاد خود درد و تلخی‌ها)2
خسته‌ای خاوران، خسته خاوران
خار ستم به دل، بسته خاوران
(زنگ غم از رُخت ما می زداییم/ خاک پاک تو را می ستاییم)2
گلگون نام تو در یاد دوران‌ها
رَسته جان تو از قید طوفان‌ها
(آب صد چشمه در چشم پاک تو/ خواب صد برکه در زیر خاک تو)2
قهرمان، قهرمان، دشت عاشقان
رُسته از نام تو یاد ارغوان
(لاله در لاله ای دشت خاوران/ روح آلاله ای دشت خاوران)2
****
پروانه میلانی، خواهر رحیم میلانی زندانی سیاسی اعدام شده در دهه 60 و از فعالان جنبش دادخواهی در ایران که دهم دی ماه 1393 درگذشت، از نخستین روزهای پس از اعدام برادرش در پی دادخواهی زندانیان سیاسی اعدام شده و حق خانواده‌ها برای دانستن حقیقت و سوگواری بود و تا آخرین روزهای زندگی ازاین تلاش دست نکشید.
او که همواره با حضور در خاوران و مراسم بزرگداشت اعدام‌شدگان سعی در زنده‌نگاه داشتن یاد و راه آنها داشت، شعرهایی بسیاری نیز در این رابطه سروده است.
با گرامیداشت یاد پروانه میلانی و تلاش‌های بی‌وقفه او برای دادخواهی، فقدان وجود پربارش را به خانواده و یاران جانباختگان دهه 60 و تمامی کسانی که در این سال‌ها برای تحقق عدالت و روشن شدن حققیت دررابطه با اعدام زندانیان سیاسی تلاش کرده‌اند، تسلیت می‌گوییم.
پيوند سرای نويسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دموکرات ايران
http://www.payvandsaraa.blogspot.com/2015/01/blog-post_4.html
نظر خوانندگان
محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
