«مایه شرمساری و نابخشودنی»!

Shahbaznakhai8@gmail.com

در آخرین ماه های ریاست جمهوری باراک اوباما، حاصل انفعال، بی عملی و بی مسئولیتی او در مورد سوریه، بحران و فاجعه ی انسانی با چنان ابعادی به وجود آورده که اداره و کنترل آن نا محتمل – اگر نه ناممکن – به نظر می رسد.

هفتهء گذشته، پس از دو ماه آرامش نسبی ناشی از "ترک مخاصمه" بین حکومت سوریه و گروه هایی از مخالفان به قصد گفتگو برای یافتن راه حل سیاسی، بار دیگر درگیری ها با شدت و خشونتی بیش از پیش از سر گرفته شد. به گزارش تارنمای "یورو نیوز" در 29 آوریل: «سازمان ملل متحد پس از حملهء هوایی مرگبار به یک بیمارستان در شهر حلب سوریه، شرایط این شهر را "فاجعه بار" توصیف کرد.  به گفته یان اگلند، رییس کارگروه امور شر دوستانهء سازمان ملل متحد، دور جدید خشونت ها در سوریه می تواند پیشرفت به دست آمده در زمینهء کمک رسانی به غیرنظامیان را تحت الشعاع قرار دهد. جان غیرنظامیان در خطراست... شاهرگ اصلی حیات میلیون ها تن اکنون در خطر است.

یک روز پیش از این گفته ها، اعلام شده بود که: «در جریان حملات هوایی به مناطق تحت کنترل مخالفان دولت سوریه در شهر حلب، روز پنجشنبه 31 تن کشته شدند... شمار کشته شدگان حملات هوایی درگیری ها در دو روز به دست کم 60 تن می رسد».

بحران تازه ناشی از حملات رژیم جنایتکار بشار اسد به حلب و محاصرهء این شهراست که جان و امنیت صدها هزار تن از ساکنان آن را به خطر انداخته است. به گزارش خبرگزاری "رویترز" در 28 آوریل: «استفان دی میستورا [نمایندهء سازمان ملل در امور سوریه]، در یک نشست رسانه ای در ژنو گفت مذاکرات صلحی که از ماه فوریه به کوشش آمریکا و روسیه در ژنو راه اندازی شده است با "خطر جدی" مواجه شده و ممکن است هر زمان متوقف شود. او افزود تنها زمانی مذاکرات می تواند ادامه پیدا کند که حملات به حلب و مناطق دیگر قطع شوند».

روز سه شنبه 3 ماه مه، نمایندهء سازمان ملل برای پیشگیری از "خطر جدی" راهی مسکو شد و با سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجهء روسیه، دیدار و گفتگو کرد. مقامات روسی گناه را به گردن آمریکا انداختند و، به گفتهء وزیر خارجهء روسیه: «استقرار نیروهای آمریکایی در سوریه بدون هماهنگی با حکومت دمشق، حاکمیت سوریه را نقض می کند. مداخلهء نظامی آمریکا در سوریه غیرقانونی و هدف نهایی آن سرنگونی حکومت بشار اسد است».  اشارهء وزیر امور خارجهء روسیه به اعزام اخیر 250 تن از نیروهای ویژه آمریکایی است که قرار است از جمله به نیروهای کرد سوریه آموزش نظامی دهند.

روز دوشنبه 2 ماه مه، دی میستورا اعلام کرد: «254 تن در چند روز گذشته در حلب کشته شده اند و به 3 بیمارستان حمله شده است».  در میان کشته شدگان شمار زیادی غیرنظامی و بیش از 10 کودک وجود داشته است.

روز چهارشنبه 4 ماه مه، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، که ظاهراً نقش خود را چیزی بیش از ذکر مصبت، خبردهی و ـ دست بالا !ـ اعلام نگرانی نمی داند، هشدار داد: «دنیا با فاجعه ای عظیم روبروست و نادیده گرفتن اصول حقوق بشری، جهان را به حمامی از خون بدل خواهد کرد. بیشتر حملات به مراکز بهداشتی در سوریه نه تنها اتفاقی نیست، بلکه هدف طرف های درگیر است.  این مسئله مایهء شرمساری و نابخشودنی است. حملات عمدی و مستقیم به بیمارستان ها جنایت جنگی است. ممانعت از دسترسی مردم به خدمات بهداشتی – درمانی نقض جدی قوانین بشر دوستانهء بین المللی است. دنیای ما با فاجعه ای عظیم روبروست. جامعهء بین المللی نباید بی تفاوت شود. از کشورهای عضو می خواهم با سرعت تمام راه حلی سیاسی برای پایان دادن به حمام خون و درد و رنج مردم بیابند».

آنچه در این انشای سوزناک و ذکر مصیبت از سوی دبیرکل ناتوان سازمان عریض و طویل و کم خاصیت ملل متحد ناگفته مانده، دلیل و علت وضعیت نابسامان و آشفته کنونی است. او که این سخنان را در نشست شورای امنیت بیان کرده، می توانست با انداختن نگاهی به ساختار این شورا – به ویژه حق تبعیض آمیز وتو برای 5 عضو دائمی آن که امکان هرگونه تصمیم گیری قاطع و دارای ضمانت اجرایی را از آن سلب می کند – دریابد که چرا اوضاع دنیا چنین پریشان و آشفته است، جامعهء بین المللی چرا بی تفاوت شده و نقض کنندگان حقوق بشر چرا هر روز بیشتر گستاخ می شوند.

اما در گفته های دبیرکل سازمان ملل یک نکتهء درست هم می توان یافت و آن این است که آنچه امروز در سوریه می گذرد، لکه ای سیاه بر پیشانی بشریت و «مایهء شرمساری و نابخشودنی» است!

15 اردیبهشت 1395

بازگشت به خانه