مطلبی از شهباز نخعی

تأسيس: 14 مرداد 1392 | در نخستين کنگرهء سکولار های ايران | همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

3 ارديبهشت ماه 1395 ـ 22 ماه ژآوريل 201 6

این گفته منسوب به کارل مارکس که (نقل به مضمون) "تاریخ تکرار می شود، یک بار به صورت تراژدی و باردیگر به شکل کمدی" اگرچه شباهت های بسیاری بین منش و عملکرد – و بی گمان عاقبت کار – آلمان هیتلری و حکومت پلید آخوندی وجود دارد، دقیق و صادق نیست زیرا آنچه که در ایران آخوند زده می گذرد نه تنها به هیچ وجه جنبه مفرح و کمدی ندارد، بلکه خود یک تراژدی تمام عیار و کامل است!

از جمله وجوه شباهت بین دو نظام، شیوه های مغزشوییD – به ویژه نوجوانان و جوانان – است. آدولف هیتلر (نسخه اصل مقام معظم رهبری) پیشوای آلمان نازی در سال 1938 در مورد ساخت آینده و شستشوی مغزی جوانان می گفت: «این سران و دختران در سن ده سالگی وارد سازمان های ما می شوند و اغلب برای نخستین بار کمی هوای تازه استشمام می کنند؛ پس از گذراندن 4 سال با سازمان جوانان به "جوانان هیتلری" می پیوندند و 4 سال دیگر هم در آنجا خواهند بود... و حتی اگر هنوز هم کاملاً ناسیونال سوسیالیست نشده باشند، به بخش کار می روند و آنجا به مدت 6 یا 7 ماه دیگر تربیت می شوند... و اگر هنوز هم چیزی از آگاهی طبقاتی یا منزلت اجتماعی در ذهن آنها باقی مانده باشد... در ورماخت [نیروهای مسلح آلمان] از بین خواهد رفت». (نقل از دایره المعارف هولوکاست).

کم وبیش همین روند را می توان در برنامه های شستشوی مغزی نوجوانان و جوانان در حکومت آخوندی و تبدیل آنها به بسیجی، حزب الهی و پاسدار یافت.

هفتهء گذشته نماهنگی ویدیویی به نام "ارغوان" در شبکه های اجتماعی منتشر شد. در این نماهنگ، که توسط باشگاه فیلم حوزهء هنری خانه موسیقی بسیج تهیه شده، امیرحسین ارغوانی، فرزند نوجوان شهید تقی ارغوانی، به همراه گروهی دیگر از نوجوانان 12 – 13 ساله سرودی را می خوانند که شاعر آن سید ضیاء محسنی نام دارد. در بخشی از شعر این سرود آمده است:

ورای شباهت فراوان شیوه تبلیغ این نماهنگ با روش های آلمان هیتلری، در آن چند نکته وجود دارد که به آسانی نمی توان از آنها گذشت: نخستین نکته این که هنوز از یادها نرفته است که پس از بیرون راندن دشمن متجاوز از خاک ایران و بازپس گیری خرمشهر، 19 ماه پس از تجاوز صدام حسین و به درازا کشاندن بیهوده جنگ با تلفات و خسارت های غیرقابل جبران، شعار اصلی خمینی و یاران اش، که هزاران جوان ایرانی را به قتلگاه برد و به کشتن داد، "راه قدس از کربلا می گذرد" بود. اکنون، نزدیک به سه دهه پس از سرکشیدن جام زهر، معلوم نیست به چه دلیل، این راه حدود 400 کیلومتر تغییر مسیر داده و قرار است از "حلب" بگذرد!

نکتهء دوم، گیر افتادن و درماندگی حکومت اهریمنی آخوندی است که پس از سوء استفاده از نیاز هم زبانان بینوای افغان، به کشتن دادن نیروهای مزدور حزب الله لبنان و پاسداران و نیروهای ویژهء ارتش با عنوان فریبکارانه "مستشار" در باتلاق سوریه، کارش به جایی کشیده که به مغزشویی نوجوانان معصوم 12 – 13 ساله می پردازد تا بلکه بتواند خودکامهء جنایتکاری چون بشار اسد را چند روز بیشتر بر مسند قدرت نگهدارد. اگرچه این امر تازگی ندارد و در جنگ ایران و عراق نیز آخوندهای جنایتکار نوجوانان بسیاری را به کشتن دادند که از جمله آنها می توان از بیش از 60 هزار دانش آموز، که از آنها عمدتاً برای پاک کردن میدان های مین استفاده می شد یاد کرد. خود خمینی یک بار در عبارتی ترغیب کننده گفت: «رهبر ما آن نوجوان 13 ساله ای است که نارنجک به کمر می بندد، زیر تانک می رود و آن را منفجر می کند»!

نکتهء سوم نیز این است که "حرم"ی که حکومت دروغ پرداز و عوام فریب آخوندی مدعی دفاع از آن است در دمشق یعنی جنوب غربی سوریه واقع شده و با حلب که مرکز درگیری ها و تلفات پرشمار اخیر سپاه پاسداران است حدود 400 کیلومتر فاصله دارد!

نکتهء چهارم هم این است که در آن جنگ خمینی با لجاجت می گفت که صدام حسین "باید برود"، که تا سال ها پس از سرکشیدن جام زهر و "ارتحال" او نرفت، و اکنون جانشین خیره سرتر او می گوید بشار اسد "باید بماند"!

در اینجا نیزشباهت کاملی با رفتار رژیم نازی در آلمان وجود دارد: در پاییز سال 1944، زمانی که نیروهای متفقین از مرزهای آلمان گذشتند و وارد خاک این کشور شدند، حکومت نازی ها جوانان زیر 16 سال را همراه با سالخوردگان بیش از 60 سال برای دفاع از حکومت رایش به خدمت در واحدهای "ضربت مردمی" (معادل "بسیج") احضار کرد و هنگامی که نیروهای متفقین به پناهگاهی که هیتلر در آن خودکشی کرده بود راه یافتند، با نوجوانان هراسان 12 – 13 ساله ای روبرو شدند که قرار بود حفاظت از جان "پیشوا" را به عهده داشته باشند!

حکومت پلشت و اهریمنی آخوندی با گام های بلند به سوی همان سرنوشت رژيم نازی پیش می رود و با هر دست و پایی که می زند و تقلایی که می کند، بیشتر در باتلاق خودساختهء سوریه فرو می رود. آنچه که هفته گذشته در «خان طومانِ» جنوب حلب رخ داد و منجر به کشته، مجروح، ناپدید و اسیر شدن شمار زیادی از نیروهای سپاه پاسداران و نیروهای افغان تیپ فاطمیون شد تنها نمونه ای ازاین بیشتر فرورفتن در باتلاق است.

شگفت انگیز این است که حتی دراین شرایط نیز سرداران خشک مغز سپاه پاسداران دست از رجزخوانی های توخالی برنمی دارند. سرداران محسن رضایی و علی شمخانی، که اولی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و دومی دبیر شورای امنیت ملی است، گفته اند که: «جمهوری اسلامی ماجرای "خان طومان" سوریه را "بی پاسخ" نخواهد گذاشت و تقاص خون نیروهای کشته شده سپاه را خواهد گرفت».

در جریان اعتراضات سال 1388 به تقلب های گسترده در انتخابات ریاست جمهوری، یکی از شعارهای رایج که در همهء تظاهرات تکرار می شد "سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن" بود. اگر سیدعلی خامنه ای به این شعار گوش فراداده بود، نه جنگ داخلی در سوریه، که دبیرکل سازمان ملل آن را "جنایت علیه بشریت" توصیف کرده، رخ می داد و چند صدهزار کشته و میلیون ها پناهجو، آواره و بی خانمان به جا می گذاشت، نه سر و کلهء نیروهایی مانند داعش و جبهه النصره و... پیدا می شد و نه خود چنین تا گلو در باتلاق سوریه فرومی رفت و به دست و پا زدن می افتاد.

تاریخ ایران گواه آن است که مردم، به رغم بردباری و صبوری گاه بیش از حد و غیرقابل درک، در بزنگاه های حساس که پای موجودیت و تمامیت میهن درمیان است، به پا می خیزند و برای نجات آن دست در دست هم می گذارند. بی گمان این بار نیز چنین خواهد بود، اگرچه باید بهایی سنگین برای خیره سری سیدعلی خامنه ای پرداخت شود!