پايگاه رسمی جنبش سکولار دموکراسی ايران

تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولار های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

6 مرداد ماه 1395 ـ 27 ماه ژوئيه 2016

نامه ای خطاب به مردم و سازمان‌های سیاسی ایران

دیر زمانی است که ما از استبدادی رنج می‌بریم که ريشه در بافت و ساختار جامعه ‌مان دارد؛ استبدادی که نسل‌های زیادی از ما را قربانی خود ساخته و اکنون این جامعه را در بسیاری از زمينه‌ها و بر اساس معیارهای بین‌المللی در مسیری قهقرایی قرار دادە است. امروز کارکرد اصلی نهادهای حاکم بر ایران در صدد هرچه بیشتر گسترش دادن نژاد پرستی و دیگر هراسی فرا روی نسل‌های آیندەمان است. قوانین تبعیض آمیز ضد زن و ضد اقلیت‌ها، جامعهء ما را در لبه پرتگاهی اخلاقی قرار دادە است و حکومتی که این جامعه را به گروگان گرفته، تنها به تحکیم چنگال‌های استبداد خویش بر گردەء این جامعه می‌اندیشد، حتی اگر به قیمت بجای ماندن ویرانه ای از آن تمام شود.

استبداد اگرچه لبریز از تبعیض‌های بی‌پایان است اما در یک امر بر هیچ کس تبعیضی روا نمی‌دارد، حتی بر کارگزاران آن؛ و آن هم ایجاد جامعه ای است به منظور به بردگی کشاندن انسان‌ها و غصب آزادی از آن. این اما بسی روشن است که هویت‌های مختلف در جامعهء استبداد زدەای مانند جامعهء ایران می‌توانند مبنای تبعیض‌های مضاعف قرار گیرند.

به عنوان مثال هویت جنسی در ایران منشاء ستم مضاعف و سرکوب بیشتر است. پر واضح است که زنان تنها و تنها به خاطر هویت جنسی خود رنج بیشتری بر دوش می‌کشند و کمتر از مردان در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی دخالت دادە می‌شوند؛ چرا که قربانیان ساخت قدرت مردسالارانه در این جامعهء استبداد زدە هستند.

بر کسی پوشیدە نیست که امروزە وضعیت اسفناک بلوچستان ایران، فقر روز افزون اهواز، در محاق قرار دادن فرهنگ غنی ترکمن‌ها، و آسیمیلاسیونِ نهادی شدە و سیستماتیک ترک‌ها در ایران در راستای حذف هویت، زبان و فرهنگی است که با آن متولد شده‌اند، در میان آن زندگی می‌کنند و، به واسطهء آن تعریف می‌شوند و بنا بر آن فکر می‌کنند.

اگر من، به عنوان یک ایرانی، از نبود آزادی بیان رنج بردە‌ام، به عنوان یک کُرد نیز از سلب سیستماتیک حق تحصیل به زبان مادری خود در عذابم. اگر به عنوان یک ایرانی دارای اقتصادی فاسد و زیر سلطهء سپاه هستم، به عنوان یک کرد نیز با ویرانه ای به نام اقتصاد در استان ‌های محل زندگی خود روبرو هستم. اگر به عنوان یک ایرانی نمی‌توانم در چارچوب آزادی‌های فردی خود رفتار اجتماعی را آنگونه که می‌خواهم تنظیم نمایم، به عنوان یک کرد نیز ناچار هستم که وجود فرهنگی و جمعی خود را هميشه در زیر تیغی امنیتی ببینم. اگر به عنوان یک ایرانی باید تاوان نتيجهء تصمیم‌های نسنجیدهء یک هیئت حاکمهء نامشروع را بر دوش بکشم، به عنوان یک کرد نیز کمترین نقشی در ادارەء زندگی و جامعهء خود ندارم. و اگر به عنوان یک ایرانی آیندە فردی خود را زیر سايهء شوم استبداد تباه شدە می‌انگارم به عنوان یک کرد نیز حق تعیین سرنوشت خود را به شیوە‌ای سیستماتیک ضایع شدە می‌بینم.

بی‌شک اما این ستم‌های مضاعف نه تنها نتوانسته اند که جامعهء کردستان ایران را بزانو در آورند و از هویت خود تهی کنند، بلکه عطش آزادی را در این مناطق بیشتر کردە‌اند. این جامعه هميشه و هرگاه پناهگاه آزادیخواهان ایرانی بودە و خواهد بود. کردستان در تاریخ معاصر ایران قلعه ای تسخیرناپذیر برای ایدەء والای آزادی بودە و هست. ما تعهد خود را به آزادی به عنوان نقشی تاریخی برای خود می‌انگاریم و در راستای آن آمادەء تقبل هرگونه هزینه ‌ای هستیم. به همین دلیل است که مستبدان حاکم بر ایران هميشه جهت سرکوب این قلعه سعی در تخطئهء مطالبات «ملت کرد» و جرم نگاری این مطالبات کردەاند.

بنا بر همین نقش تاریخی که ما بر دوش خود احساس می‌کنیم، و بر اساس اعتقاد راسخی که به مفهوم آزادی به عنوان لازمهء جوهر انسانی داریم، حزب دمکرات کردستان ایران هميشه و هرگاه در سازماندهی و اعتلا بخشیدن به جنبش آزادیخواهی «ملت کرد» نقشی بنیادین ایفا کردە است. بر همین اساس است که هميشه سعی کردە‌ایم که از هر ابزار و روش مشروعی در راستای نیل به این مهم استفادە نماییم. پس از سال‌ها که حزب دمکرات سعی داشته تا با توسل به «فعالیت‌های مدنی» حاکمیت را ناچار به تسلیم شدن در مقابل خواست جامعه نماید، اما با قبضه نمودن روز افزون قدرت در دستان دیکتاتور و خشونت آمیز شدن بیش از پیش پايه های نظام استبداد در ایران، و همچنین با باز گذاشته شدن دست سپاه به عنوان پاسداران جهل و فساد در غصب کردن همهء عرصه های اقتصادی، سیاسی، دیپلماسی و اجتماعی برای همگان بیش از پیش روشن شدە است که در زمینه های ساختاری به منظور وادار نمودن حاکمیت به پاسخگو بودن در مقابل خواست‌های دمکراتیک مردم باید از اشکال گوناگون مبارزه، از جمله مبارزه قهر آمیز هم استفاده کرد.

به همین دلیل حزب دمکرات کردستان ایران وظيفهء خود دانسته که با تمهید متد و تاکتیک‌های جدید به مردم و فعالین کمک نماید که خود را برای مقابله با دیکتاتوری بیش از پیش سازماندهی کنند. این متدهای جدید مستلزم حضور پيشمرگه های ما برای دفاع و به عنوان پشتوانه ای قوی برای مبارزات مردم و فعالین می‌باشند. بر همین اساس است که حزب دمکرات کردستان ایران حضور پيشمرگه های خود را در سطحی وسیع‌تر و در راستای یک تاکتیک دفاعی در بیشتر نقاط خاک کردستان ایران افزایش دادە است. این اقدام حزب انرژی تازەای به جنبش آزادیخواهی در کردستان بخشیدە و خواهد بخشید، چراکه همگان به خوبی می‌بینید که چگونه این حرکت با هدف قرار دادن اقتدار دروغینی که حاکمیت سرکوبگر برای شهروندان ایران و مردم دنیا توهم‌سازی کرده است، پايه های استبداد در سراسر ایران را به لرزە در آوردە است.

در همین راستاست که حکومت اسلامی چون هميشه تنها به جای پاسخگویی به مطالبات دمکراتیک مردم، متوسل به اتهام و تهدید شده است. مسئولان این رژیم به جای مطرح کردن مسئله و تلاش برای حل مشکل، مانند هميشه، در نهایت عصبیت و به دور از هرگونه منطقی، شروع به دروغ پراکنی و اتهام زنی کرده اند و سعی می‌نمایند جنبش آزادیخواهانه‌ء «ملت کرد» و مبارزهء حزب دمکرات کردستان ایران را طرح بیگانگان و دشمنان ایران به حساب آورند و اصالت آن را خدشه‌دار نمایند.

شیوەء همیشگی حکومت اسلامی خواست‌های دمکراتیک مردم را ناشی از دخالت دیگران می‌داند تا بدین وسیله از حل آنها سر باز بزند؛ چه آن زمان که روزنامه نگاران را همگی ایادی آمریکا معرفی می‌کند و چه آن وقت که مطالبات مردم را به اسم دخالت‌های کشورهای بیگانه مُهر امنیتی زدە و از حل آن طفرە می رود. حزب دمکرات کردستان ایران، مانند هر حزب مدرن امروزی، مهم‌ترین منبع مالی خود را حق عضویت و کمک‌های مالی اعضا و هواداران قرار دادە است؛ چنین روشی ناشی از اعتقاد راسخ حزب دمکرات بر دو اصل است که حفظ استقلال در تصمیم‌ سازی و اجرای آنها و، اعتقاد به پاسخگو بودن در برابر اعضا و هواداران ما می‌باشد.

لذا، خطاب به آن دسته از هموطنانی که تحت القائات رژیم و یا به دلیل کمبود آشنایی با افکار و یا تاریخ هفتاد سالهء مبارزات حزب دمکرات کردستان ایران، نگران نتایج این جنبش در کردستان و ایران هستند، و یا گروهی که لبهء تیغ انتقادات ‌شان بر این اصل استوار است که اینگونه جنبش‌ها می‌توانند فضا را بیش از پیش امنیتی کنند، باید گفت که امنیتی نبودن فضا در نظامی سیاسی، که مبتنی بر حذف تمام شیوە ‌ها و مدل‌ های مبارزات دمکراتیک است، تنها نشان دهندەء آن است که ما در حال زندگی کردن در چارچوب یکی از مدل ‌های تفکر و زیست تعریف شدە از سوی حاکمیت هستیم؛ مدل‌هایی که به ما تحمیل شدەاند تا در سایهء آنها بتوانند استبداد خود را هرچه بیشتر به سايهء شوم مسلط بر اذهان تبدیل نمایند. لذا طبیعی است که ارائهء مدلی آلترناتیو و جایگزین، خواب آرام دیکتاتورها را پریشان می‌کند. اما پر واضح است که تنها با ارائهء این آلترناتیو است که می‌توان استبداد دیرپای حاکم را به چالش کشید و هم باز پر واضح است که تفکر و زیست در چارچوب مدل‌های ارائه شدە از سوی حاکمیت تنها به استقرار روز افزون استبداد کمک می‌کند.

در پایان باید این نکته را به عرض برسانیم که مبارزەء حزب دمکرات کردستان ایران ماهیتاً مبارزە ای ست برای ایران، برای برافراشته نگاه داشتن پرچمی که استبداد دهه هاست سعی در به زیر کشیدن آن دارد. این مبارزە و کمپین جدید حزب دمکرات، که به عنوان "راسان" به معنی دوبارە برخاستن شناخته شدە است، مبارزە ای ست که می‌خواهد ایدەء آزادی را از زیر آواری از مدل‌های مختلف بزک شدەء استبداد نجات دادە و دوبارە به جامعه معرفی نماید. به همین جهت حزب ما برای ادامهء مبارزات حق‌ طلبانهء خود از همهء آزادیخواهان ایران انتظار دارد در این کارزار یار و حامی وی باشند و، در جهت گسترش آن بکوشند.