پيام به کنگرهء سکولار دموکرات های ايران

پوريا حسنی از جنوب شهر تهران

دوستان!

من امروز صبح برای خرید اجناس مغازه، به میدان شوش تهران رفتم و در بازگشت فکر کردم بد نيست اين پيام را برايتان بفرستم.

از مینی بوس  که پیاده شدم (پدرم می گويد اينها همون مینی بوس های 40 سال پیش اند)، از کنار پارکی می گذشتم که لشگری از معتادین رو مشاهده کردم. همه شان بیمار و گرفتار و سرشون در لاک . شلوغی جمعیت و دود ماشین ها جای خود دارد. موقع برگشتن، هر ماشینی برای درآوردن هزینهء بنزین مصرفی اش میامد و بوقی می زد و مثلاً می گفت: «ورامین آقا؟» آخه بنزین دو روزی ست که تک نرخی شده و تمام مردم شدن مسافرکش (البته از قبل هم بودن اما از این به بعد بیشتر). البته عده ای هم برای سوار کردن دختر از کنار خیابون بوق می زنن. هر زن یا دختری که کنار خیابان های تهران (شمال یا جنوب فرق نمیکنه) می ایستد، ماشین پشت ماشین می آید و بوق می زند و کمی می ایستد تا ببیند بالاخره آن دختر یا زن سوار می شود یا نه. هر وقت ترافیک می شود مشخص است که یا تصادف شده یا راننده ای می خواهد مسافری يا دختری را سوار کند. در واقع مشکلات جنسی بسیار زیاد شده. دزدی و گوش بریدن شرافتمندانه از مشتری هم باب بود و بیشتر شده. وارد هر مغازه ای که میشی باید مواظب باشی تا گوشت رو نبرن. آدم های درست و منصف در فروش کالا و خدمات خیلی کم پیدا میشن. واقعیت این است که جامعه مسموم گشته و هیچ کس به هیچ کس دیگر اعتماد نداره. هر کس تلاش می کنه تا فقط از اعضای خانواده اش مواظبت و مراقبت کند و بس. آنچه که دیده میشه، گله و شکایت و ناامیدی، بی تفاوتی و سردی ست. بابام بهم میگه که: «حواست به کار و زندگی خودت باشه، اگر نظام عوض بشه، باز دوباره یک سری دیگه میان و هیچی عوض نمیشه». و بعد میگه: «اینا همش کار انگلیس و آمریکاست». پیدا کردن موقعیت شغلی بسیار سخت است. اگر شغل، دولتی باشه باید از هزار تا فیلتر عقیدتی - سیاسی و ... بگذری تازه، اولین اولویت هم با خانوادهء شهدا و جانبازان است. شغل آزاد هم برای کسی هست که مغازه ای داشته باشه (که همه ندارن) یا کار فنی بلد باشه (که همه نمی تونن فنی کار باشن). وضعیت مسکن که افتضاحه. خرید خونه تو همین پایین شهر تهران، خیلی سخته و توی بالا شهر که آرزو و رویاست

خلاصهء کلام: تشکيل کنگرهء امسال سکولار دموکرات ها نزدیک است. به هر شخصیت سکولار دموکراتی پیام بدید که در کنگره شرکت کنه (که می دونم اطلاع می دهید). اگر سازمان هستند، نماینده ای بفرستند. اگر نماینده نمی فرستن، بگید که حداقل حمایت خودشون رو با پیامی ابراز کنن و بگویند که ما (یعنی آن سازمان) در کنار شما (دیگر سکولار دموکرات ها) هستیم. به نظر من، یا بایستی در آینده شاهد یک توافق بد باشیم که به اسم ملت ایران و به ضرر میهن تمام می شود یا شاهد جنگ و به خاک و خون کشیده شدن میهن مان. اما با این حال بنده چاره ای ندارم که به آینده خوشبین باشم.

پیروز و سربلند باشید!

6 خرداد 1394

بازگشت به خانه