پنجمين کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران، بر اساس تحارب به دست آمده از کنگره های قبلی (+)، در 28 و 29 اکتبر 2017 با مضمون «وحدت در کثرت» برگزار شده و شرکت کنندگان در آن، اين موضوع را از زوايای مختلفی مورد بحث قرار می دهند.

در اين مورد کميتهء برگزاری کنگره توجه شرکت کنندگان و سخنرانان را به پيش فرض های پيشنهادی زير جلب می کند:

1. هرگونه اتحاد و وحدتی مستلزم وجود کثرت است. در يک جامعهء يکدست کسی نمی تواند به وحدت بيانديشد. در نتيجه وجود کثرت نافی توجه به وحدت نيست و زمينه ساز لازم آن محسوب می شود.

2. کشور ما، در صد و چند سال گذشته، سه تجربهء «يگانه شدن در عرضه چندگونگی» را آزموده است: انقلاب مشروطه، نهضت ملی، و انقلاب 57. هر يک از اين تجربه ها درس های مختلفی را به ايرانيان عرضه داشته اند؛ هم يگانگی در متحقق ساختن امری اثباتی و هم يگانگی در نفی موضوعی. بررسی اين تجربه ها، و استفادهء عملی از آن درس ها، می تواند پشتيبان هر حرکتی در عصر کنونی وطن مان باشد؛ بخصوص که اگر مشروطيت در گوهر خود چشم به دموکراسی سکولار داشت، نهضت ملی ايران نيز - با وجود حضور شايع اهل مذهب - هرگز رنگ مذهبی بخود نگرفت و نمونه هائی از کنش سکولار دموکرات را به نمايش گذاشت؛ و انقلاب 57 نيز، هنگامی که تسليم قشر دينکاران شد، نشان داد که چگونه جامعه ای در حال رشد در فراق سکولار دموکراسی به وضعيتی دردناک و خطرناک دچار می شود.

3. اينگونه است که، در پی چهل سال تسلط حکومتی استبدادی و مذهبی بر سکولار دموکرات های ايران بيشترين تعداد ايرانيان را تشکيل می دهند اما، در عين حال متفرق ترين جمعيت نيز بشمار می روند. کثرت عددی سکولار دموکرات ها موجب می شود که وحدت آنان، اگر ممکن شود، نيروی سياسی - اجتماعی - فرهنگی مهمی را بوجود بياورد.

4. درستی اين نظر هنگامی آشکار می شود که ببينيم چه تاکتيک ها و عملياتی از جانب مخالفان سکولار دموکرات ها برای جلوگيری از تحقق چنين وحدتی بکار گرفته می شود. مخالفان سکولار دموکراسی تأثير قاطع وجود چنين نهادی را بسا بهتر از خود سکولار دموکرات ها دريافته اند.

5. در صورت طبيعی بودن سير حوادث در جامعهء ايران، در صورت پيش نيامدن حوادثی که از حوزهء ارادهء سکولار دموکرات ها بيرون اند، بی ترديد سکولار دموکراسی آيندهء کشوری خواهد بود که چهل سال است تحت تسلط يک حکومت استبدادی مذهبی از قافلهء تمدن بشری عقب مانده است؛ اما اين آينده متحقق نمی شود اگر، از دل کثرتِ گستردهء سکولار دموکرات ها، وحدتی کارآمد بيرون نيايد و فعال نشود.

6. شرکت کنندگان در کنگرهء «وحدت در کثرت»، در چهار نشست به بحث دربارهء چهار موضوع مرتبط با هم می پردازند؛ با اين توجه که اين موضوعات جنبهء «موقتی» دارند و شرکت کنندگان در کنگره و سخنرانانی که دعوت می شوند می توانند پيشنهادات خود را برای تدوين و تکميل موضوعات چهارگانهء کنگره به کميته برگزاری ارسال دارند:

       در نشست شنبه صبح 28 اکتبر 2017، به بحث دربارهء «تضاد و هماهنگی بين وحدت و کثرت» می پردازيم. چرا که اگرچه در درون هر «کثرت»، رنگين کمانی از نيروها، عقايد و برنامه های متفاوت و گاه متضاد وجود دارد که از وجود چندگانگی و تفرقه و تشتت حکايت می کند، اما مگر نه اين است که هماهنگی نيز در متن همين کثرت ممکن می شود؟ 

        در نشست شنبه بعد از ظهر 28 اکتبر 2017، به بحث دربارهء «سه تجربهء متفاوت در وحدت کلمه: مشروطيت، نهضت ملی، انقلاب 57» می نشينيم و درس های برآمده از اين تجربه ها را بررسی می کنيم.

       در نشست يکشنبه صبح 29 اکتبر 2017، به بحث دربارهء «معنای اپوزيسيون در غياب وحدت چيست؟» می پردازيم. آيا اپوزيسيون در پراکندگی و کثرت اساساً می تواند شکل بگيرد؟ آيا ما در خارج کشور نهادی به نام اپوزيسيون داريم؟ و اگر پاسخ منفی است چگونه می توان اپوزيسيون واقعی را شکل داد؟

       و بالاخره، در نشست يکشنبه بعد از ظهر 29 اکتبر 2017، به بحث دربارهء «به کجا می رويم؟» صحبت خواهيم کرد؛ تجربه های اين چند ساله را مرور خواهيم نمود و خواهيم کوشيد تا، با تبادل نظر و هم انديشی مشفقانه، امکانات قابل تحقق برای رسيدن به وحدتی اپوزيسيونل را مورد بررسی قرار دهيم.

       - کميتهء برگزاری کنگره از هم اکنون سرگرم دعوت از صاحب نظرانی است که در ابتدای هر نشست سخنران اصلی بوده و افکار خود را در مورد موضوع نشست ارائه خواهند داد.

       - پس از آن، در هر نشست، پنج شرکت کننده - که از قبل اسم نويسی کرده اند - نظرات خود را ارائه می دهند

       - و سپس باقيماندهء وقت هر نشست به پرسش و پاسخ و هم انديشی حضار اختصاص خواهد يافت.

       بدين سان، کنگره امسال مجموعاً دارای 24 سخنران و چهار مجلس پرسش و پاسخ خواهد بود.

بازگشت به خانه