من هم در کنگرهء وحدت شرکت کردم!

مهرداد درويش پور

          در کنگره وحدتِ سه جریان چپ از خانواده فدایی به عنوان میهمان شرکت داشتم. در این کنگره از حدود 170 نفر تا 200 شرکت کننده حدود 70 میهمان حضور داشتند. از جمله فرج سرکوهی، فرهاد نعمانی، رضا علیجانی، مجید زربخش، مجید سیادت، اکبر سیف، رضا اکرمی، رسول آذرنوش، فریدون احمدی، شهلا فرید، شیرین فامیلی،حسین علوی، نمایندگان حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومله، کمال ارس از جبههء ملی اروپا، نمایندگان همبستگی جمهوری خواهان ایران، حزب دمکراتیک مردم ایران و..

          حدود 80 درصد شرکت کنندگان مرد و 90 در صد جمعیت بین 50 تا 70 سال سن داشتند که به شدت هشدار دهنده و نگران کننده است.

          من در سخنرانی خود - ضمن اشاره به شکاف های جنسیتی، نسلی و داخل و خارج و شکاف بین چپ روشنفکری، اکادمیک و فرهنگی با چپ سیاسی متشکل، - به مثبت بودن همگرایی در بخشی از چپ در متن گیرکردگی سیاست در ایران، و در یک معنا در ابعاد جهانی هم خطر نوستالژی گرایی در ابعاد جهانی (ناسیونالیسم افراطی و راسیسم رشد یابنده در غرب و اسلام گرایی در منطقه) همچون زهری برای دمکراسی و پیشرفت را برشمردم.

          هم در ایران به نوستالژی گرایی در سه جریان اصلاح طلب دینی با بازگشت به عصر طلایی امام، هواداران سلطنت با تقدیس و بزرگ نمایی گذشته و ناسیونالیسم عظمت طلب و افراطی ایرانی، در گروه های اتنیکی تحت ستم با تقویت ایدئولوژی های قومی، و بالاخره در بخشی از چپ که از جمله با ستایش بی چون و چرای سیاهکل یا میل به احیای جنبش و خانواده فدائی به چشم می خورد اشاره کردم.

          اضافه کردم بازگشت به گذشته راه مناسبی برای آینده نیست و این فرایند نه به توسعهء مدرنیته و نه پی ریزی چپی نوین و دمکراتیک در ایران منجر خواهد شد.

          در سخنرانی خود و در گفتگو با رادیو فردا از 4 مولفه های یک چپ نو و دمکراتیک در ایران سخن گفتم:

          1. درهم آمیختن دمکراسی با عدالت و صلح و خشونت پرهیزی که تمایلات سوسیال دمکراتیک و سوسیالیسم دمکراتیک از نمادهای آن است

          2. فمینیسم

          3. محیط زیست

          4. تبعیض ستیزی و به ویژه مبارزه با نژاد پرستی و تبعیض اتنیکی.

          در این کنگره نیز، در کنار تمایلات نوستالژیک که از جمله در اصرار بر حفظ نام فدائیان به چشم می خورد، رد پای گرایشات نوین و مدرن هم در اسناد پیشنهادی و هم در سخنرانی ها آشکار بود.

          در پایان، ضمن تاکید بر اهمیت گسترش همگرایی در چپ و جامعهء جمهوری خواه، همچون گامی مهم برای مقابله با هجوم راست و گذار از جمهوری اسلامی ایران به نظامی سکولار، دمکراتیک و مبتنی بر رفاه اجتماعی و رفع تبعیض برای این کنگره آرزوی موفقیت کردم؛ و خواستار آن شدم که در گام های بعدی به کاستی های موجود توجه بیشتری کرده تا زمینه شکل گیری یک چپ اجتماعی نوین بیش از پیش فراهم گردد.

          - بیشتر وقت من دراین گردهمایی به گفتگو و خوش و بش با فرج جان سرکوهی گذشت.

          - دیدار پژوهشگر گرانقدری همچون فرهاد نعمانی که از نوجوانی با ترجمه ها و کارهای ارزنده او بزرگ شده بودیم براستی ارزشمند بود.

          - دیدار و گفتگو با دوستان پاریس همچون اکبر جان سیف و رسول جان آذرنوش، رضا جان اکرمی و مجید جان زربخش و فرید اشکان عزیز و نادر عصاره و مریم سطوت، شهلا فرید و دیگر جمع های زنان و دوستان بلژیکی و استکهلمی و... در حاشیه گردهمایی غنیمت بود.

          - بحث بسیار داع سیاسی و نظری هم با آقای فرخ نگهدار در زمینه تفاوت های استراتژی تحول طلبی و اصلاح طلبی و نقد خود به دیدگاه های ایشان داشتم که بسیاری آرزومند بودند این گونه بحث ها بیشتر در سالن برگزار می شد تا در حواشی برنامه.

          اما، به هر رو، در این گونه گردهمایی ها گاه دیدارها و بحث های در حاشیه کم اهمیت تر از برنامه های رسمی نیست.

          ضمن سپاس از دوستان بابت دعوت شان از من به عنوان میهمان، امیدوارم دیگر بخش های اپوزیسیون چپ و جمهوری خواه نیز در گسترش همگرایی ها گام های درخورتری در آینده نزدیک بردارند.

          عکس زیر تنها عکس قابل استفاده از موبایلم در جشن شنبه شب، با فواد تابان سردبیر اخبار روز و یکی دیگر از دوستان، است.

برگرفته از فيس بوک نويسنده

بازگشت به خانه