با سلطه گر

احمد اهتمام

مست بادهء زور و غروری

چنان بد مستی

که خود می آشامی و می خوری و می گویی.

معنا ها را چپاول می کنی

و کلمات بی ریخت می شوند

چندانکه در آیینه به اکراه بخود می نگرند

مهجور در کتاب لغت

و شرمسار از اينکه

در کسوت معنا های نازیبندهء مصلحتی در آمده اند

ببين که

حتا سنگ هم به زبان آمده

تا از قلمروی معنایی خود دفاع کند.

در پیرامون تو

همه هر چه هست

هستی خود را در انقراض می بینند

تا تو هستی

آشوب های دنیا

بر رد تو پای می نهند

چندانکه آشفتگی را تدبیری بر نیاید.

تا تو هستی

هستی را نامی شایسته نشاید

خلاصی از این همه ناراستی

راهی جست باید

راهی چون سيل

که در برابر خیل خروشان اش

فرو خواهی ریخت...

خرداد ۹۷

بازگشت به خانه