تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ  در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران  -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه 

 خانه   |   آرشيو کلی مقالات   |   فهرست نويسندگان  |   آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت    |    جستجو  |    گنجينهء سکولاريسم نو

13 ارديبهشت ماه 1398 ـ  3 مه 2019

در حاشیهء نشست لوس آنجلس

سام قندچی

روز گذشته جلسه ای به مدیریت خانم هما سرشار و با شرکت آقایان محمد امینی، حمید کوثری، فؤاد پاشایی و دکتر اسماعیل نوری علا در شهر لوس آنجلس برگزار شد. این نشست به این قلم نشان داد که مشکل اپوزیسیون ایران ایجاد جبهه سکولار دموکراسی یا جبهه جمهوریخواهی نیست و همه ی بحث های خطر تجزیهء ایران یا خطر جنگ و غیره نیز حرف تازه ای نیست و صد سال پیش هم می شد همین حرف ها را زد و صد سال بعد هم می شود همین ها را گفت و لزوماً حرف غلطی هم نیست. این نشست مرا به یاد تشکیلاتی انداخت بنام کنفدراسیون احیا. وقتی سالهای آخر شاه در کنفدراسیون انشعابهای متعدد شد و دلیلش هم روشن بود که اساساً کنفدراسیون در پشت ظاهر خود جمعی از چپ بود و در آن سالها واقعاً این چپ بود که وارد دوران تکه تکه شدن نهایی در دنیا شد و بالاخره نیز چند سال بعد از انقلاب ایران شاهد سقوط شوروی و بلوک شرق و تغییرات عظیم در چین و ویتنام و کوبا و غیره شدیم. در واقع انشعاب کنفدراسیون خیلی بزرگتر از انشعاب سالها پیش از آن بود که فقط چین و شوروی جدا شده بودند و کل چپ بود که بحران عظیم خود را شروع کرده بود نظیر مسیحیت در پایان قرون وسطی و دوران رفرماسیون. و جالب این بود که کنفدراسیون احیا بیان نوستالژی بازگشت به دوران اول کنفدراسیون بود که بازگشت به آن آرزوی همه بود ولی آرزویی ناممکن، با این حال این نوستالژی آنقدر پر قدرت بود که در آستانه ی انقلاب 57 کنفدراسیون احیا بزرگترین آن تشکلاتی بود که نام شان همه کنفدراسیون بود و یک ماه پیش از قیام 22 بهمن کنگره آن تشکیلات در سانفرانسیسکو بیش از 7000 نفر را به خیابان کشید و چنین تظاهرات بزرگی در حمایت از انقلاب در ایران آنهم در ژآنویه 1979 که خود آمریکا اساساً آرام بود و نظیر دوران جنبش ضد جنگ ویتنام نبود. اما همین تشکیلات عظیم کنفدراسیون احیاء دو ماه بعد کاملاً از بین رفت و بیشتر اعضایش به ایران بازگشتند و سرنوشت بقیه کنفدراسیونها نیز همین شد.

امروز نیز در جنبش سیاسی ایران فقط سلطنت طلبان نیستند که بر نوستالژی بازگشت سلطنت سازمان یافته اند، چپی ها نیز بر نوستالژی بازگشت عصر طلایی کمونیسم متشکل شده اند و اصلاح طلبان اسلامی نیز بر نوستالژی عصر طلایی امام و جبهه ملی نیز بر نوستالژی بازگشت به دوران مصدق در 30 تیر یا بازگشت به دوران میدان جلالیه در 1339 هستند. اساساً همه نیروهای سیاسی ما گویی در نوستالژی سیر می کنند و طرح های مختلف نظیر طرح رفراندوم سلطنت طلبان در حدود 20 سال پیش، یا طرح جبهه جمهوریخواهی چپی ها و اصلاح طلبان در همان زمان و طرح جبهه سکولار دموکراتها در 10 سال گذشته از سوی سلطنت طلبان و جمهوریخواهان مخالف اصلاح طلبی، همه بر نوستالژی استوار هستند و اصلاً مسأله نه سلطنت و جمهوری است، نه قومگرایان که اساساً کمونیستهای پیشین هستند، نه جنگی که معلوم نیست تا چه حد امکانش هست. همه ی این نیروهای عرصه سیاسی ایران در یک نوستالژی غرق هستند و آنچه در این جلسات وحدت می گویند اصل توجه فکری شان نیست، در نتیجه وقتی تحول انجام شود نظیر کنفدراسیون احیا همه این ها یک روزه پایان خواهند یافت. از دیدگاه این قلم تنها نیرویی که واقعاً حرکت تازه ای است حزب سکولار دموکرات ایرانیان است که همه ی این نوستالژی ها را کنار گذاشته و طرح تازه ای را برای ایران پیش روی خود دارد و این طرح ربطی به هیچ نوستالژی از گذشته ندارد و ممکن است نظیر انقلابیون آمریکا در 1775 و انقلاب کبیر فرانسه در 1789 که جبه ی روم و یونان باستان برتن می کردند و از آتن بعنوان تشبیه دموکراسی مورد نظرشان استفاده می کردند، اما در واقعیت دنبال دموکراسی نمایندگان بودند که در پارلمان تبلور می یافت و چندان شباهتی با دموکراسی یونان نداشت که وقتی سقراط را به جرم فاسد کردن جوانان به قتل رساند نوعی حکومت مذهبی در یونان بود که ربطی به طرح های سکولار آمریکا و فرانسه ی مدرن نداشت. به هر حال جلسهء دیروز لوس آنجلس به صاحب این قلم نشان داد که باز هم، «واقعیت» نوستالژی را تمام خواهد کرد، و حرکت سیاسی تازه ای که نوستالژی نیست همین حزب سکولار دموکرات ایرانیان است که سه سالی است شروع شده و آماده ی همکاری با هر نیروی قدیم و جدید سیاسی و مدنی نیز هست اما خودش را با هیچ نوستالژی تعریف نمی کند. با آرزوی موفقیتهای بیشتر برای حزب سکولار دموکرات ایرانیان و کل جنبش سیاسی واقعی ایران برای جمهوریت، سکولاریسم و دموکراسی. 

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران، 

دهم اردیبهشت ماه 1398 - April 29, 2019

http://www.ghandchi.com/2620-los-angeles.htm

بازگشت به خانه