سام قندچی: آیا بدتر از حجاب حکومتی هم سراغ دارید؟ آری

تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

3 خرداد ماه 1398 ـ 24 مه 2019

آیا بدتر از حجاب حکومتی هم سراغ دارید؟ آری...
سام قندچی

- چرا کمونیست های ایران در انقلاب 1357 از آیت الله خمینی حمایت کردند؟(1)

- و بعد هم چرا بخش اعظم شان در همان اولین ماه بعد از انقلاب، در هفدهم اسفندماه 1357، در تحمیل حجاب اجباریِ «کوکلاکس کلان اسلامی»(2) بر زنان ایران، با آیت الله خمینی همکاری کردند؟(3)

- و چرا در همان وقت از اعدام های وحشیانهء سران رژیم سابق حمایت کرده و با دانشجویان خط امام - یعنی همان کوکلاکس کلان اسلامی - هم صدا شدند و در توحش گروگانگیری در سفارت آمریکا شرکت فعال داشتند؟

- چرا وقتی رژیم اسلامی دوستان شان - نظیر سعید سلطانپور و شکرالله پاک نژاد - را اعدام کرد آنها همکاری اصلاح طلبان اسلامی در اعدام های سال 1360 و سال 1367 را نادیده گرفتند؟(4)

- و چرا حتی با سپاه پاسداران در سرکوب و اعدام کمونیست های دیگری که خود آنها هم قبلاً حامی دانشجویان خط امام بودند ولی در 1360 در آمل - با نام «سربداران» - اسلحه برداشته بودند، همدست شدند؟(5).

- و چرا حتی وقتی در خارج کشور نشریاتی نظیر اخبار روز که همانها مدیریتش را داشتند، ساکت کردن منتقدانی نظیر این قلم را جلوی چشم بقیه این کمونیست ها انجام دادند یک نفرشان در اعتراض به اين امر حداقل همکاری خود را با سایت اخبار روز قطع نکرد؟(6).

براستی آیا تا به حال این کمونیست های ایرانی یک کلمه در نشریات شان شرح داده اند که «خمرهای سرخ کمونیست در کامبوج» وقتی کسی را با عینک می دیدند او را می کشتند چون می گفتند کتابخوان است؟ و يا گفته اند که وقتی رقبای کمونیست ویتنامی «خمر»ها را کنار زدند و سهم مهمی در قدرت کامبوج سلطنتی کسب کردند، از همان اول کار، ژنرال «جیاپِ» افسانه ای شان به پای لیبرال ها سنگ های سنگین آویزان می کرد و آنها را به دریاچه می انداخت و بهمین دلیل موجودیت اپوزیسیون لیبرال در ویتنام کلاً از بین رفت.

اینها واقعیات «جنبش کمونیستی» است که فقط در ایران است که اپوزیسیون هنوز درباره اش حرفی نمی زند؛ تو گویی که اگر کمونیست ها به قدرت رسیده بودند وضع ما بهتر می بود.

آیا می خواهیم پیش از آنکه بدانیم کمونیسم راه سعادت مردم ایران نیست خمر سرخ را هم مانند اسلام سیاسی تجربه کنیم؟(7).

من هر وقت به عینک کسی نگاه می کنم به یاد آورم که کشنده تر از حجاب اجباری، در رژیم همقطاران کوکلاکس کلان اسلامی را می توان در کامبوجِ خمر سرخ پيدا کرد.

آيا اگر همهء این دوستانِ کمونیستِ اپوزیسیونِ امروز ایران در ویتنام فعالیت می کردند، و نشریه ای نظیر «اخبار روز» را منتشر می کردند، مردم به آنها نظیر جنایتکاران آلمان نازی نمی نگریستند؟ باور نمی کنید؟ لطفاً از هر ویتنامی و کامبوجی فراری که هنوز در اروپا و آمریکا زنده است سؤال کنید، یا از فرزندان شان بپرسید تا پس از پیروزی کمونیستها در آن کشورها ماجرای زندگی خانواده هاشان را برایتان بازگو کنند.

نه! آنها به اصطلاح «بوزژوازی دروغ پرداز» نیستند و اکثراً زندگی شان - نظیر بسیاری از مهاجران ایرانی - از نظر اقتصادی بدتر از همتایان شان در آن کشورهاست. اما آنها به خاطر برخورداری از آزادی فرار کرده اند و در غرب نیز برای تأمین معیشت خود به کارهای سخت مشغولند.

لطفاً نقد مارکسیسم را دقیق مورد مطالعه قرار دهیم تا دوباره چهل سال دیگر در کشورمان وقت خود و فرزندان مان را تلف نکنیم (8).