شطرنج بغرنج سیاسی

مسعود باباپور

هم اکنون خاورمیانه، با محوریت دو بازيگر، رژیم اسلامی و حکومت امريکا، همانند يک صفحهء شطرنج سیاسی شده است. بر اين صفحه رژیم اسلامی، مانند طرفی که مهره هایش را از دست داده، در پی آن است که کیش و مات نشود. همچنين، در شرایط فعلی، اوضاع برای طرف مقابل نیز حساس است؛ چرا که هر حرکت شتابزده ای می تواند زنجیره ای از اشتباهات را در پی داشته باشد. از این رو آنچه اکنون روشن است اينکه امریکا هم کاملاً با حساب و کتاب و بدون عجله حرکات خود را انجام می دهد.

براستی چرا آمریکا، با وجود گسیل نیروی مهیب نظامی، در رابطه با رژیم ایران مقداری مبهم کار می کند؟ يا وقتی نشانه ها حاکی از این است که رژیم ایران در عملیات خرابکاری علیه کشتی ها در سواحل امارات دست داشته و حوثی ها نيز، که مزدوران شناخته شدهء حکومت ایران هستند، علیه منافع نفتی عربستان عملیات خرابکارانه انجام داده اند، چرا ایالات متحده تا کنون رسماً رژيم اسلامی را مقصر معرفی نکرده است؟

يا اگر آمریکا هم اکنون رسماً اعلام کند که این خرابکاری ها توسط رژیم انجام شده، وضعيت وارد چه فاز جدیدی می شود؟

البته به نظر می رسد که آمریکا برای وارد شدن به فاز جدید عجله ای ندارد و می خواهد برای پیشروی جاده ای بدون شکاف بسازد. همچنین نمی خواهد همهء برگ های خود را يکباره رو کند. مثلاً، پاسخ مبهم رئیس جمهور آمریکا به سوالی در رابطه با جنگ که گفت: «امیدوارم جنگ نشود» در همین راستا است. بنابراین آمریکا هم با طراحی حساب شده پیش می رود و رژیم به دامی افتاده که نباید می افتاد. چرا که رئیس جمهور امريکا تأکید می کند که در دولت اش بر سر رژیم ایران یکدستی وجود دارد و ایده ها و طرح های مختلف بررسی شده و او با قاطعیت تصمیم خواهد گرفت!

آنچه تا این نقطه روشن است اينکه ایالات متحده در حال بستن شکاف ها هم در جامعهء بین المللی و هم در بالای هرم سیاسی خود آمریکا، در رابطه با رژیم است.

توجیه اطلاعاتی اعضای ارشد کنگرهء آمریکا (۲۶ اردیبهشت) و اینکه قرار است دولت اين کشور تمامی اعضاء مجلس نمایندگان و سنای آمریکا را در آیندهء نزديک در رابطه با تهدیدات رژیم ایران توجیه محرمانه کند، از نمودهای همین خط است!

همچنین موضع "جرمی هانت"، وزیر خارجه انگلیس، که گفت کشورش در رابطه با تهدیدات رژیم ایران کاملاً با آمریکا همنظر است نیز گویای همین خط است. به ویژه اینکه چند روز پیش از آن افسر انگلیسیِ سخنگوی ائتلاف در عراق، هرگونه تهدید از جانب رژیم ایران را رد کرده بود. اما تنها دو روز طول کشید تا این کشور، به گفته وزیر خارجه اش، با آمریکا همسو شود.

همچنین موضع پوتین، بعد از ملاقات با پومپئو، که به رژیم ایران در رابطه با خروج از برجام هشدار داد و تاکید کرد که رژیم نباید بیشتر از این روی روسیه (برای کمک) حساب کند (نقل به مضمون) نشان دهندهء پیشرفت خطِ بستن شکاف های جهانی در رابطه با رژیم توسط آمریکا است.

بنابراین، ایالات متحده عجله ای ندارد تا وارد فاز بعدی شود و از این رو تا این نقطه رسماً رژیم را به عنوان مقصر عملیات خرابکاری در کشتی ها اعلام نکرده است،

در اين راستا، حتی حاصل دست و پا زدن رژیم با سفرهای ظریف نيز کمک به سیاستی است که ایالات متحده برای کشاندن گام به گام آن به گوشهء صفحهء شطرنج در پیش گرفته است.

اين «گوشه» یعنی نقطه تعیین تکلیف در دو صورت:

یک: مذاکره و سر کشیدن زهر مرگبار 12 شرط (اعلام مات شدن پیش از موعد)

دو: رویارویی که نتیجه اش می شود توفان آتش علیه نظام و به طور مشخص سپاه پاسداران

هر کدام از اين دو گزينه را که رژیم در پیش بگیرد، نتيجه وارفتن بیش از پیش سپاه پاسداران است، چرا که مذاکره یعنی خالی کردن زیر پای سپاه. رویارویی هم یعنی هدف قرار گرفتن سنگین سپاه! يعنی در هر دو حالت سپاه، به عنوان اهرم اصلی سرکوب جامعه جوشان ایران، به شدت تضعیف شده و راه برای کیش و مات نهایی رژیم توسط مردم، هرچه بیشتر باز می شود.

برگرفتهء ويراستاری شده ای از صفحه فیسبوک نويسنده

بازگشت به خانه