فعالیت تشکیلاتی را می توان آموخت*

منوچهر یزدیان

       در چهل سالی که گذشت مبارزه برای سرنگونی حکومت اسلامی چيره بر ایران دوره های مختلفی را تجربه کرده است: دورهء افشاگری رژیم و وابستگان اش، دورهء اعتراضات عمومی سازمان نیافته، و مرحله ای که تازه آغاز شده و شاخصهء آن سازماندهی و رهبری تشکیلاتی اعتراضات عمومی است. این دسته بندی به این معنا نیست که دیگر افشاگری نمی شود و یا اعتراضات عمومی سازمان نیافته تعطیل شده اند. نکته این است که تجربهء اعتراضات میلیونی مردم علیه استبداد مذهی و ایلخانی ولایت فقیه در سال های 1388 سال 1396 ما را به این جمعبندی رسانده است که پیروزی مردم بر این رژیم نیاز به سازماندهی و رهبری تشکیلاتی دارد.

       در این میان، سکولار دموکرات ها یک هدف بیشتر ندارند و آن استقرار یک حکومت سکولار دموکراتیک در ایران، بعنوان کشوری مستقل و با مرزهای شناخته شدهء بین المللی است. اما برای رسیدن به این هدف راه دیگری جز سرنگون کردن رژیم اسلامی حاکم بر کشور وجود ندارد. این موضوعی است که جریانات متعدد سکولار دموکرات در درک ضرورت سرنگون ساختن رژیم با یکدیگر هم نظر اند. بنا بر این موضوع اصلی سخن، در حقیقت، «مسئله آماده سازی سرنگونی رژیم به منظور  استقرار نظام سکولار دموکراتیک» است.

       سکولار دموکرات های درون کشور از یکسو با استقرار استبداد از هر نوع اش، چه اسلامی و چه سلطانی، مخالف اند و، از سوی دیگر، قرار گرفتن بخش هائی از کشور بدست گروه های مسلح منطقه ای را آغاز فروپاشی و تجزیهء ایران می دانند. بنا بر این، آن ها ناگزیرند، برای رسیدن به هدفی که در بالا به آن اشاره شد، تشکیلات مستقل و مخفی خود را در سراسر ایران برپا نمایند. بدون وجود چنین تشکلاتی دست آورد دلشکن مبارزان سکولار دموکرات درون کشور - که تا کنون منفرد یا محفلی عمل می کرده اند - بدين صورت خواهد بود که «رهبری مبارزه علیه حکومت اسلامی» به کسانی تحویل داده می شود که، پس از فروپاشی اين رژیم، ملت ایران را همچنان زیر تیغ حکومت استبدادی تازه ای قرار خواهند داد. این مهمترین آموزهء وقایعی است که به استقرار حکومت خمینی در سال 1357 منجر شد.

       تشکیلات و ضرورت ایجاد آن در ایران کنونی، و پس از ٤٠ سال حکومت ایلخانی ولایت فقیه، دانشی است آموختنی. تجارب مبارزات آزادیخواهانهء ایرانیان، و از آن گذشته در سراسر جهان، آموزه هائی هستند در دسترس که می توان آن ها را مطالعه و البته بدون کپی برداری و شبیه سازی بدون تأمل، از آن ها آموخت.

       سکولار دموکرات هائی که "دورهء افشاگری" و "دورهء اعتراض" را مرور و جمعبندی کرده و به درک دورهء ضرورت ایجاد تشکیلات مستقل خود رسیده اند، کنشگرانی هستند که انگیزهء آن ها چيزی نيست جز شرکت در مبارزهء پر مخاطرهء آزادی ملت ایران و آبادانی کشورشان. يعنی مبارزه با تبعیض، بی عدالتی، فقر و سرکوبی که توسط حکومت ایلخانان ولایت فقیه در سراسر ایران اعمال می شود نیروی محرک این کنشگران است. لازمهء پا گذاشتن در چنین راهی نه تنها وجود شجاعت و دلیری رهروان همراه است بلکه نیازمند بکار بردن خرد و نیروی جمعبندی تجارب، و پیدا کردن راه درست، می باشد. در این میان دانشجویان و دانش آموختگان ایراندوست و ملت مدار سهم بزرگی در این پیکار را بعهده دارند.

       گام اول در تحقق آنچه که گفته شد گسترش این اندیشه است که بدون داشتن «تشکیلات» کار ما نتیجهء مطلوب را ببار نياورده و آرزوی ملت ایران - که همانا استقرار یک حکومت سکولار دموکرات است -  میسر نمی شود.

       نویسندهء این یادداشت باور دارد که کار تشکیلاتی را می توان آموخت و در راستای اين باور تلاش دارد تجربیات خود و دوستان اش را در اختیار شما قرار دهد. در عین حال، یافتن شیوه های تشکیل گروه های مخفی، با توجه به شرایطی که فعالان سیاسی داخل کشور در آن قرار دارند، بعهده خود آن هاست. شادمانی ما از آن است که اگرچه ما خارج نشستگان در سواحل نسبتا امن، بطور علنی مبارزه می کنیم اما از مشکلات و خطرهائی که متوجه شمائی که  می خواهید در تشکلات مخفی مبارزه کنید آگاهیم و می توانيم امکانات آزاد خود را در خدمت مبارزات شجاعانهء شما قرار دهيم.

* بخش دوم از مقالهء «ضرورت تشکیل هسته های مخفی سکولار دموکرات در کشور». نوشتن این یادداشت ها ادامه خواهد یافت.

بازگشت به خانه