چپ ايرانی و مخالفت خمينی با کاپیتولاسیون!

سام قندچی

خیلی ها صد ساعت حرف می زنند تا قضیهء سخنرانی خمینی را دربارهء «کاپیتولاسیون» توضیح دهند و آخرش هم اصل مطلب را نمی گویند که همان 56 سال پیش، یک سال بعد از 15 خرداد 1342،  و در روز تولد شاه، یعنی 4 آبان 1343، قبل از تبعید خمينی به ترکیه، او، در همان سخنرانی مربوط به «کاپیتولاسیون»، طرح «حکومت روحانیون» را تمام و کمال ارائه کرد و اگر اپوزیسیون ایران نشنید علت آن بود که نمی خواست بشنود.

دربارهء تاریخ کاپیتولاسیون هم آنقدر نوشته شده که نیازی به تفصيل نيست و خلاصهء آن چنين است: «کاپيتولاسيون نوعی عقب نشینی قضایی یک دولت عقب مانده است در برابر مردمی از جوامعی پیشرفته تر که حاضر نیستند تحت قوانین عقب ماندهء آن کشور کار و زندگی کنند.»

هم اکنون، مردم ساکن هنگ کنگ معترض هستند و نمی خواهند تحت قوانین عقب ماندهء بقیهء چین کمونیست زندگی کنند و نیروهای مترقی در چین باید خواست ارتقای قوانین نقاط دیگر را مطرح کنند و نه آنکه از ساکنان هنگ کنگ بخواهند از خواست خود، که نوعی خواستاری کاپیتولاسیون است، دست بکشند.

یا دولت اوباما، برای ادامهء حضور نظامی در عراق، خواستار نوعی «تضمین حقوقی برای نظامیان آمریکایی» از دولت عراق شد که مشابه همین کاپیتولاسیون بود و، وقتی دولت عراق مخالفت کرد، نیروهای آمریکا را بیرون کشید و نتیجه اش آن شد که عراق نتوانست از خود در برابر یورش داعش، که موصل را گرفت، مقاومت کند و بقیهء ماجرا را می دانیم.

حقیقت این است که برخورد روشنفکران به دولت عقب افتادهء خودی، در مورد مسألهء کاپیتولاسیون، باید آن باشد که خواستار ارتقاء سطح قوانین کشور خود شوند، نه آنکه پذيرش درخواست های کشورهای پيشرفته را، در راستای حفظ جان و حقوق اتباع خود، پرداختن نوغی «حق توحش» بنامند و بخواهند دیگرانی که از جوامع پیشرفته تری می آیند قوانین عقب ماندهء کشور ميزبان را بپذیرند؛ يعنی درست کاری که جنبش چپ روشنفکری ما در ارتباط با موضوع قرارداد کاپیتولاسیون نکرد و، بدتر آنکه، با برنامه های ارتجاعی خمینی متحد شد که ما را عقب تر هم برد.

شما واقعاً نیم ساعت وقت بگذارید و این سخنرانی آیت الله خمینی را گوش کنید که، بعد از 5 دقیقهء اول است، در کنار مخالفت با «کاپیتولاسيون»، همهء مختصات حکومت روحانیون را - که امروز شاهد آن هستیم، - به روشنی مطرح کرده است. و آنگاه ببینید که «چپ ایران» چگونه دنبال برنامهء ارتجاعی خمینی افتاد.

آری، همان چپی هائی که هنوز در عرصهء بین المللی از حمایت خود از امثال «انور خوجه» در آلبانی انتقاد نکرده اند، و اکنون و همچنان، بعد از 56 سال، به جای برخورد به اشتباهات مکرر خود در حمایت از جریانات ارتجاعی داخلی و خارجی، و با ذکر اینکه آن زمان «زندانی سیاسی» بوده اند، طلبکار هم هستند و، در مورد کامنت های کوتاه فیسبوکی و توییتری در مورد مواضع خود اظهار ناراحتی می کنند، و دو کیلومتر ویدیو درست می کنند، اما هنوز اصل بحثی را که خودشان هم نفهمیده اند می خواهند برای جوانان ایران توضیح دهند.

طبیعی است که جوانان ما حق دارند به ویدیوهای دو کیلومتری بحر طویل مانندِ این افراد که بعد از این همه سال همچنان همان حرف های صد سال پیش چپ را تکرار می کنند، گوش نکنند.

جالب اينکه این روزها، اين «چپ های سابق!»، در عين تکرار چرنديات کهنهء خود، ديگر حاضر نیستند بگویند که «کمونیست» بوده و هستند، و دوست دارند خودشان را با اصطلاحاتی نظیر "آینده نگر" تعريف کنند؛ چرا که دیگر، بعد از روشن شدن حقایق شوروی، اروپای شرقی، چین، ویتنام، کوبا و بقیهء آن کشورهای «اردوگاه!»، طرفداری از آن رژیم ها چیزی نیست که بشود به آن افتخار کرد.

مضحک تر آنکه خیلی از این «چپی ها»، که در سازمان های گذشته شان - که از شاخه های متعدد مجاهدین بودند و در قتل مجید شریف واقفی توسط تقی شهرام مسؤلیت داشتند - هنوز تقی شهرام را محکوم نکرده اند و دوست دارند عمل گذشتهء خود را رير فرش پنهان کنند و از سر همهء این موضوعات بپرند.

این بحث ها اما مباحث عرصهء خصوصی نیستند و، نظیر جنایات فاشیست ها در آشویتس، در عرصهء عمومی موضوعيت دارند.

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،

بیست و ششم فروردین ماه 1399 - April 14, 2020

http://www.ghandchi.com/3249-khomeini-capitulations.htm

مطالب مرتبط: 1   2

بازگشت به خانه