استراتژی ناموفق  جو بایدن در مورد ایران

الی ليک - در «بلومبرگ»

ترجمه بيژن آتشين جان

          جهان دوباره چهرهء واقعی رژیم ایران را دید. علیرغم یک کارزار جهانی برای نجات جان یک قهرمان کشتی 27 ساله به نام نوید افکاری، او پس از مجبور شدن به اعتراف به جرمی که مرتکب نشده بود اعدام شد.

          افکاری یکی از ده ها هزار ایرانی بود که در سال 2018 در اعتراض به رژیم فاسد ایران به خیابان آمد، دستگیر شد، و علیرغم وجود شواهد ویدئویی که بیگناهی او را ثابت می کرد، زیر شکنجه، به قتل یک مأمور امنیتی اعتراف کرد.

          جو بایدن، معاون رئیس جمهور سابق آمریکا، ایران را به خاطر قتل نويد افکاری محکوم کرد و در توییتر خود نیز پیامی با این مضمون نشر داد. اما اگر بایدن به دنبال عملی کردن وعدهء خود، که تلاشی برای بازگرداندن آمریکا به توافق هسته ای 2015، که در زمان خودش اتفاق افتاد، باشد این توییت اهميتی نخواهد داشت. بایدن پیش از این گفته بود كه به طور یك جانبه وارد آن معامله نخواهد شد و فقط در صورت و زمانی كه ایران به تعهدات هسته ای خود عمل كند، تحریم هایی كه دونالد ترامپ علیه ایران اعمال كرده است را لغو می كند. این هفته اما او جزئیات بیشتری از طرح خود را ارائه داد و گفت اگر ایران به طور کامل به توافق هسته ای برگردد، ایالات متحده نیز مجدداً به توافق می پیوندد و این به عنوان نقطه آغاز مذاکرات بعدی است.

          در گذشته بایدن و دستیاران اش گفته اند که این مذاکرات برخی از نقاط ضعف توافق اولیه را حل می کند. مانند تعیین ضرب الاجل برای برخی از محدودیت های هسته ای ومسئلهأ تحریم تسلیحاتی ایران از سوی سازمان ملل. او اما اکنون می گوید كه دیپلماسی او با ایران شامل تلاش برای آزادی آمریكایی هایی که ناعادلانه در ایران بازداشت شده اند و تحت فشار گذاشتن رژیم ایران بدلیل نقض مداوم حقوق بشر است.

          این برنامه البته بهتر از استراتژی دیپلماتیک دولت اوباما است که ادعا می کرد آزادی آمریکایی های بازداشت شده و مسائل حقوق بشر جدا از پرونده هسته ای ایران است و نتیجهء آن استراتژی این شد که ایالات متحده بابت طلب ایران از آمریکا (که مربوط به خرید اسلحهء قبل از انقلاب 1979 بود) به  رژیم ایران پول نقد پرداخت کرد و توانست  برخی از آمریکایی های بازداشت شده توسط ایران را آزاد کند.

          درواقع، رویکرد بایدن نسبت به ایران برنامه ای برای شکست است. حتی اگر ایران به توافق هسته ای برگردد، ایالات متحده خود را در مشارکت با رژیمی خواهد يافت که به جنگ های نیابتی در منطقه ادامه می دهد و مردم ایران را مدام به طرز وحشیانه ای سرکوب میکند. در اين صورت، گذشته از معضل اخلاقی ويژه ای که چنین توافقی به همراه دارد، این توافق در قدرت ماندن رژیم ایران را تضمین می کند. می توان پرسيد که رویکرد و عملکرد حکومت آیندهء ایران در قبال سیاست خارجی بايدن كه رژیم اسلامی را غنی تر ساخته و در دفاع از حقوق بشر ایستادگی نكند چه خواهد بود؟

          دونالد ترامپ، دراوایل ماه جاری میلادی، یک توییت مودبانه و غیرمعمول منتشر کرد. او خطاب به رهبران ایران گفت که اگر از جان این جوان بگذرند او بسیار قدردان خواهد شد. اما به نظر می رسد که رویکرد بهتر برای بایدن و ترامپ این است که از اهرم تخفیف تحریم ها برای آزادی زندانیان سیاسی ایرانی و گروگان های آمریکایی استفاده کنند. کامرون خوانساری نیا، مدیر سیاست گذاری اتحادیهء ملی دموکراسی برای ایران، می گويد که نباید اهرم فشار حداکثری را هدر داد. رویکرد بایدن این اهرم را از بین می برد و درازای قبول کردن توافق هسته ای توسط ایران ، تحریم ها را برطرف می کند.

          علاوه بر این، خوانساری نیا می افزاید، بایدن باید نسبت به تقویت جامعهء مدنی ایران متعهد شود و ایالات متحده باید در فناوری هایی سرمایه گذاری کند که به ایرانیان كمك می كنند تا بدون استفاده از سِرور های تحت کنترل رژیم به اینترنت آزاد دسترسی داشته باشند.  همچنین دارایی های ایران که توسط خزانه داری ایالات متحده توقیف شده است باید برای کمک به خانواده های اتحادیه های کارگری در حال اعتصاب درایران، اختصاص یابد.

          خوانساری نیا می گويد بایدن باید، مانند مایك پمپئو که در اظهارات خود دقیق است، عمل کند و در اظهارات خود، مردم ایران را از رژیم ایران جدا نمايد. بعقيدهء او، ایرانیان نمی خواهند دولت ایالات متحده نقس آنها را بازی کرده و رژیم ایران را برای آنها سرنگون کند. آنها خودشان این کار را می کنند. آنچه آنها به دنبال اش هستند پشتیبانی است.

          بایدن و ترامپ باید کاملا آگاه باشند که معامله با رژیمی که یک کشتی گیر محبوب را به دلیل اعتراض اعدام می کند، گامی به سوی صلح محسوب نمی شود. این معامله فقط نام آمریکا را در بخش تاریک تاریخ ایران قرار میدهد و مردم ایران با چنین توافقی کلاً از آمریکا منزجر می شوند.

منبع: بلومبرگ

بازگشت به خانه